เรื่องของเรื่องก็คือ หนูอาศัยอยู่บ้านกับยายและน้าชาย2คน  ยายและน้าชายของหนูคนนึงพิการ ส่วนอีกคนชอบกินเหล้า ตั้งแต่น้าชายคนนั้นกลับมาอยู่บ้านปีได้3ปี หนูเจอปัญหาไม่เว้นแต่ละวัน ครั้งแรกเขาเมาอาระวาดจะฆ่าหนูกับยาย หนูก็พายายหนี เขามีพฤติกรรมแบบนี้มาเรื่อยๆ  วันนึงบ้านหนูมีเหตุ ต้องสร้างบ้านใหม่ หมดเนื้อหมดตัว น้าชายคนนี้ก็เมาแล้วมาร้องโวยวายด่าหนู หนูเคยขอเคยกราบว่าขอให้พอแต่เขาไม่หยุดพฤติกรรมนี้เลย วันนึงเขาเมาแล้วเอาก้อนอิฐมาฟาดใส่ยายหนู หนูฉุนขาด ทนไม่ไหวฟาดก้อนอิฐใส่หัวน้าชายคืน พร้อมวิ่งไปจะสู้ไม่คิดชีวิต และใช่น้าชายหนูนอนเลือดอาบเต็มหัว คนที่บ้านวิ่งเข้ามาห้าม หนูเสียใจมากที่เขาทำกับแม่แท้ๆได้ลงคอ ช่วงนั้นเขาเลยหยุดอาระวาดไปพักใหญ่ ตอนพ่อหนูมาทำบ้านเขาก็ยั่วโมโหพ่อหนูทุกวัน จนท่านฉุนขาดจะตีสักครั้งแล้วเขาก็วิ่งหนี ไม่ใช่แค่พ่อหนูคนพิการข้างบ้านที่เขาอยู่ของเขาดีๆก็ไปกวนโมโหเขา พอเขาจะตีกลับวิ่งหนี  พอพ่อหนูกลับไปก็ยังมีเรื่องราวเรื่อยๆ และใช่เขาเมามาทีไร มาร้องตะโกนด่าหนูเต็มยศอิ...ออกมานี่  อยากเจอกูไม่ใช่หรอ อิ.... ลูกอิ...บัก....ด้วยความหยาบคายและใช่เขาสาปแช่งทุกคนในครอบครัว นู่นนี่นั่นที่คร้านจะฟัง ต่อหน้าศาลพรภูมิและสิ่งศักดิ์ บางทีเขาก็โม้สรรพคุณตัวเองงั้นงี้  แต่เขาก็พึ่งหนูในการมีชีวิตอยู่ดี ข้าว ปลา อาหารหรืออื่นๆใช่ ไม่นานมานี้เขามาโวยวาย เขาเกาะหน้าต่างแน่น หนูขอร้องให้เขาออกไป แต่เขากลับหยาบคายเรื่อยๆ ด่าโครตเหง้าสักราช คำหยาบที่เขารู้ขุดมาด่าเต็มที่  หนูเลยไปหยิบอาวุธมาขู่ให้ออกไป เขาชี้ไปบ้า ทุอกให้หนูตี  ใช่หนูสนองความต้องการเขา เลือดไหลเต็มล้มฟุบไป ไม่นานเขาลุกขึ้นมาอีก พังประตูเข้ามาในบ้าน  จะมาเปิดห้องที่หนูให้ยายหลบ หนูตัดสินใจเปิดประตูกระแทกใส่หน้า ดันเขาออกไปจากบ้านเขาทุบอกล่อให้เหยียบนาทีนี้ หนูไม่สนอะไรแล้วเหยียบเข้าไปเต็มๆ พร้อมซ้ำอีกหลายรอบ จนยายเข้ามาตรงกลางมาห้าม เขาลุกขึ้นมาถอดเสื้อผ้าออกจนหมด เลยบอกว่าแน่จริงก็ไปวิ่งรอบหมู่บ้านดิ เกิดมาทำไมไม่มีประโยชน์ คำพูดที่อัดอั้นมาหลายปีได้ประทุออกมา แล้วก็มีคนมาห้ามแยกออก และพาเขาไปทำแผล 2วันต่อมาเขาได้ไปก่อเรื่องตีเพื่อนตัวเองนอนรพ.แต่เขาไม่เอาเรื่องเพราะยายหนู เขาชอบเหยียดหยามด่าหนูสารพัด ด่าว่าน้ำหน้าอย่างนิ จบนู่นนี่ เรียนเก่งไหม ทั้งที่บางคนถ้าเจอเรื่องแบบนี้คงเป็นโรคซึมเศร้าไปแล้ว อย่างไม่มีปัญญาจบนู่นนี่นั่นหรอก  ยันพ่อแม่ ไล่หนูออกจากบ้าน ทุกสิ่งทุกอย่างที่คิดได้พร้อมด่าเสมอ และทุกวันนี้เขาก็ทำตลอด แม้ว่าจะแจ้งตำรวจรึอะไรไป ก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ไม่ว่าจะคริปเสียง คริปวิดิโอ ให้ดูไปก็เท่านั้น ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ทำให้หนูไม่กล้าไปไหนกลัวเขาทำร้ายยาย ช่วงนึงหนูไปทำงาน กลับมายายบอกเขาวิ่งเข้ามาจะทำร้าย แต่ยายเอาไม่ฟาดทัน เลยรอดมาได้ หลายปีมานี้ไม่เคยมีความสุขเลย ทุกวันมีแต่ความหวาดระแวงว่าจะโดนดักตีรึเปล่า แม้เราจะมีปัญหาหนูก็พยายาม ช่วยเหลือ ขาดเหลืออยากได้ก็สรรหา แต่สุดท้ายเวลาเมาก็มาทำลายข้าวของ รถ ทุกอย่างในบ้านพังอยู่ดี เรื่องที่เล่านี้เป็นเพียงบางส่วนที่เขาแสดงออกมา หากหนูไม่สู้คน บางทีหนูอาจนอนเช็ดน้ำตาบ้านที่พัง ดูยายที่เจ็บ ไม่ก็กินข้าวต้มรพ.เป็นประจำแน่นอน และในตอนที่เขาไม่เมา เขาจะพูดเสมอว่าอย่าถือสาคนเมา เมาไม่มีสติ ไม่รับรู้ช่างเป็นข้ออ้างที่ง่ายดาย  ง่ายซะจน  พูดอะไรไม่ออก
ไม่รู้ว่าจะหลุดพ้นเรื่องนี้เมื่อไหร่  อยากกลับไปตอนแรก ตอนที่สงบใช้ชีวิตธรรมดา ไม่ต้องเป็นละครลิง ให้คนเขานินทากับสนุกเพราะคนคนเดียว  ถ้าเป็นไปได้ก็อยากแก้ปัญหานี้เพื่อสุขภาพจิตครอบครัว และเพื่อนบ้านที่นอกจากจะไม่ช่วยห้ามแล้วยังพร้อมนินทาเข้าข้างฝั่งนั้นเสมอก็ตาม  ใครมีวิธีแก้หรือคำแนะนำไหมคะ  แท็กผิดก็ขออภัยด้วยค่ะ