สักวา มีหญิงสาว หนึ่งอนงค์ ดุจดั่งหงส์ ทะนงนัก ในศักดิ์ศรี
เป็นแมงเม่า เข้าเล่นหุ้น เริ่มมั่งมี ใช่พื้นเพ เป็นผู้ดี เศรษฐีใด
เมื่อมีเงิน จำเริญใจ ไม่ขัดสน กลับรังเกียจ เกลียดคนจน ทนไม่ไหว
จึงต้องเป็น เช่นชะนี ไม่มีใคร เพราะนิสัย ไร้คนเอา เหงาเดียวดาย
ซื้อทาวน์เฮ้าส์ ย้ายเข้ามา เพื่ออาศัย อยู่ที่ใหม่ บ้านหลังใหม่ ดั่งใจหมาย
แต่งบ้านใหม่ ให้สวยหรู อยู่สบาย แต่เสียดาย ได้เพื่อนบ้าน รำคาญตา
ด้วยเพื่อนบ้าน ดูยากจน คนชั้นต่ำ เช้ายันค่ำ ทำงานหนัก เป็นนักหนา
แถมยังเห็น เป็นแม่หม้าย ลูกติดมา เหยียดหยามว่า หาเงินใช้ ไม่พอเพียง
ค่ำคืนหนึ่ง พายุมา ฟ้าคะนอง ทั้งฟ้าร้อง ทั้งฟ้าผ่า มาสุดเสียง
ไม่ทันไร ไฟฟ้าดับ โดยพร้อมเพรียง ใช้ตะเกียง หรือเทียนไข ไปแล้วกัน
สักครู่ใหญ่ ได้ยินเสียง เคาะประตู สงสัยอยู่ ผู้ใดมา กลางฝนนั่น
เธอเห็นเด็ก เพื่อนบ้านมา มโนพลัน แม่ของมัน คงใช้มา หายืมเทียน
คิดในใจ เพื่อนบ้านจน คนไร้ตังค์ แม่คงสั่ง ยืมเทียนไข ให้คลื่นเหียน
พฤติกรรม ทำให้คิด สะอิดสะเอียน แม้แต่เทียน ยังไม่ซื้อ บ้าหรือไง
แต่อย่างไร ก็เดินไป เปิดประตู มีเจ้าหนู ดูทำท่า น่าสงสัย
เด็กเห็นเธอ ก็ถามไถ่ ในทันใด มีเทียนไข หรือไม่ ให้ตอบมา
นั่นปะไร นึกเอาไว้ ไม่มีผิด ที่เธอคิด โป๊ะเชะ เป๊ะเลยหนา
คนพวกนี้ ถ้าให้คืบ ศอกตามมา โกหกว่า “ไม่มีหรอก ! ” ตะคอกไป
เด็กก็ว่า โป๊ะเชะ เป๊ะเลยพี่ แม่บอกพี่ เทียนไม่มี หรอกใช่ไหม
แม่บอกว่า เรามีหนึ่ง ตัดครึ่งไป คงพอใช้ ได้สองแห่ง แบ่งไปเลย !
ใจคับแคบ แทบไม่เคย มองโลกดี คงยากหา สามี ชะนีเอ๋ย
คิดว่าเขา มาเอาเปรียบ ทุกทีเลย แล้วใครล่ะ จะชมเชย เลยขึ้นคาน
อย่าตั้งป้อม ปิดกั้นใจ ใช้อคติ อย่าตำหนิ ก่อนรู้ซึ้ง ถึงแก่นสาร
ซื้อขายหุ้น อุ่นใจนิด คิดนานๆ ด่วนสรุป อาจเสียงาน ตรูดบานเอย
คนที่ยากจน แทบไม่มีอะไร กลับนึกถึงคนอื่น กลับเสนอความช่วยเหลือให้คนอื่น
ทั้งๆที่มีเทียนแค่เล่มเดียว แต่ถ้าตัดครึ่ง สามารถแบ่งใช้ ให้ความสว่างได้สองบ้าน
จึงใช้ให้ลูกเอาเทียนมาให้ แต่เธอกลับด่วนสรุป คิดว่าแม่คงใช้ลูกมาขอเทียน เป็นงั้นไป !
อย่าด่วนสรุปนะครับ อย่าเพิ่งตัดสินอะไรจากรูปลักษณ์ภายนอก จากมุมมองของเราเท่านั้น
สิ่งที่เราคิด สิ่งที่เราด่วนสรุปไป อาจตรงข้ามกับความเป็นจริงไปเลยก็ได้นะครับ
จะซื้อขายหุ้นใด ศึกษาให้รอบคอบ อย่าด่วนสรุปเกินไปนะครับ
ขอให้ทุกท่านโชคดี ทั้งเรื่องชีวิต ครอบครัว การงาน การเงินนะครับ
คุณพ่อเล่าเรื่องสักวาแต่ไม่ลงใต้ Nobby ฟังแล้วง่วงครับ ฮ้าวววววววว
<[^_^]> สักวา มีหญิงสาว หนึ่งอนงค์.....ดุจดั่งหงส์ ทะนงนัก ในศักดิ์ศรี
เป็นแมงเม่า เข้าเล่นหุ้น เริ่มมั่งมี ใช่พื้นเพ เป็นผู้ดี เศรษฐีใด
เมื่อมีเงิน จำเริญใจ ไม่ขัดสน กลับรังเกียจ เกลียดคนจน ทนไม่ไหว
จึงต้องเป็น เช่นชะนี ไม่มีใคร เพราะนิสัย ไร้คนเอา เหงาเดียวดาย
ซื้อทาวน์เฮ้าส์ ย้ายเข้ามา เพื่ออาศัย อยู่ที่ใหม่ บ้านหลังใหม่ ดั่งใจหมาย
แต่งบ้านใหม่ ให้สวยหรู อยู่สบาย แต่เสียดาย ได้เพื่อนบ้าน รำคาญตา
ด้วยเพื่อนบ้าน ดูยากจน คนชั้นต่ำ เช้ายันค่ำ ทำงานหนัก เป็นนักหนา
แถมยังเห็น เป็นแม่หม้าย ลูกติดมา เหยียดหยามว่า หาเงินใช้ ไม่พอเพียง
ค่ำคืนหนึ่ง พายุมา ฟ้าคะนอง ทั้งฟ้าร้อง ทั้งฟ้าผ่า มาสุดเสียง
ไม่ทันไร ไฟฟ้าดับ โดยพร้อมเพรียง ใช้ตะเกียง หรือเทียนไข ไปแล้วกัน
สักครู่ใหญ่ ได้ยินเสียง เคาะประตู สงสัยอยู่ ผู้ใดมา กลางฝนนั่น
เธอเห็นเด็ก เพื่อนบ้านมา มโนพลัน แม่ของมัน คงใช้มา หายืมเทียน
คิดในใจ เพื่อนบ้านจน คนไร้ตังค์ แม่คงสั่ง ยืมเทียนไข ให้คลื่นเหียน
พฤติกรรม ทำให้คิด สะอิดสะเอียน แม้แต่เทียน ยังไม่ซื้อ บ้าหรือไง
แต่อย่างไร ก็เดินไป เปิดประตู มีเจ้าหนู ดูทำท่า น่าสงสัย
เด็กเห็นเธอ ก็ถามไถ่ ในทันใด มีเทียนไข หรือไม่ ให้ตอบมา
นั่นปะไร นึกเอาไว้ ไม่มีผิด ที่เธอคิด โป๊ะเชะ เป๊ะเลยหนา
คนพวกนี้ ถ้าให้คืบ ศอกตามมา โกหกว่า “ไม่มีหรอก ! ” ตะคอกไป
เด็กก็ว่า โป๊ะเชะ เป๊ะเลยพี่ แม่บอกพี่ เทียนไม่มี หรอกใช่ไหม
แม่บอกว่า เรามีหนึ่ง ตัดครึ่งไป คงพอใช้ ได้สองแห่ง แบ่งไปเลย !
ใจคับแคบ แทบไม่เคย มองโลกดี คงยากหา สามี ชะนีเอ๋ย
คิดว่าเขา มาเอาเปรียบ ทุกทีเลย แล้วใครล่ะ จะชมเชย เลยขึ้นคาน
อย่าตั้งป้อม ปิดกั้นใจ ใช้อคติ อย่าตำหนิ ก่อนรู้ซึ้ง ถึงแก่นสาร
ซื้อขายหุ้น อุ่นใจนิด คิดนานๆ ด่วนสรุป อาจเสียงาน ตรูดบานเอย
คนที่ยากจน แทบไม่มีอะไร กลับนึกถึงคนอื่น กลับเสนอความช่วยเหลือให้คนอื่น
ทั้งๆที่มีเทียนแค่เล่มเดียว แต่ถ้าตัดครึ่ง สามารถแบ่งใช้ ให้ความสว่างได้สองบ้าน
จึงใช้ให้ลูกเอาเทียนมาให้ แต่เธอกลับด่วนสรุป คิดว่าแม่คงใช้ลูกมาขอเทียน เป็นงั้นไป !
อย่าด่วนสรุปนะครับ อย่าเพิ่งตัดสินอะไรจากรูปลักษณ์ภายนอก จากมุมมองของเราเท่านั้น
สิ่งที่เราคิด สิ่งที่เราด่วนสรุปไป อาจตรงข้ามกับความเป็นจริงไปเลยก็ได้นะครับ
จะซื้อขายหุ้นใด ศึกษาให้รอบคอบ อย่าด่วนสรุปเกินไปนะครับ
คุณพ่อเล่าเรื่องสักวาแต่ไม่ลงใต้ Nobby ฟังแล้วง่วงครับ ฮ้าวววววววว