าด้วยเหตุเกิดความโกรธ ๑๐ อย่าง
             [๓๘๔] ก็พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ............ความโกรธ ย่อมเกิดด้วยอาการ ๑๐ อย่าง คือ ความโกรธย่อมเกิดด้วยอาการว่า
เขาได้ประพฤติสิ่งไม่เป็นประโยชน์แก่เราแล้ว ๑
เขากำลังประพฤติสิ่งไม่เป็นประโยชน์แก่เรา ๑
เขาจักประพฤติสิ่งไม่เป็นประโยชน์แก่เรา ๑
เขาได้ประพฤติสิ่งไม่เป็นประโยชน์แก่บุคคลผู้เป็นที่รักที่ชอบใจของเราแล้ว ๑
เขากำลังประพฤติสิ่งไม่เป็นประโยชน์แก่บุคคลผู้เป็นที่รักที่ชอบใจของเรา ๑
เขาจักประพฤติสิ่งไม่ประโยชน์แก่บุคคลผู้เป็นที่รักที่ชอบใจของเรา ๑
ได้ประพฤติสิ่งเป็นประโยชน์แก่บุคคลผู้ไม่เป็นที่รักที่ชอบใจของเรา ๑
เขากำลังประพฤติสิ่งเป็นประโยชน์แก่บุคคลผู้ไม่เป็นที่รักที่ชอบใจของเรา ๑
เขาจักประพฤติสิ่งเป็นประโยชน์แก่บุคคลผู้ไม่เป็นที่รักที่ชอบใจของเรา ๑
ความโกรธย่อมเกิดในที่มิใช่เหตุ ๑.
...........................................................
..................
......................
ความโกรธนั้น อันบุคคลใดละ ตัดขาด สงบ ระงับแล้ว ทำไม่ให้ควรเกิดขึ้นได้
เผาเสียแล้วด้วยไฟคือญาณ บุคคลนั้นเรียกว่า ผู้ไม่โกรธ. .....
บุคคลชื่อว่า เป็นผู้ไม่โกรธ เพราะละความโกรธได้แล้ว
เพราะกำหนดรู้วัตถุแห่งความโกรธ
เพราะตัดเหตุแห่งความโกรธเสีย เพราะ
ฉะนั้น จึงชื่อว่า ผู้ไม่โกรธ.

--------------------------------------------
อ่านพระสูตร เต็มๆได้

http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=29&A=4612&Z=5616