นี่พวกแกจะอืดอาดยืดยาดไปถึงไหน!!! รีบเดินให้มันไวๆหน่อยพวกเราไม่ได้มีเวลาทั้งคืนนะ เสียงของรุ่นพี่สาวตะคอกบอกเหล่าเพื่อนๆและรุ่นน้องที่ตามมาด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว พวกแกรู้ใช่ไหมว่ามันจะเกิดขึ้นเฉพาะในคืนนี้เท่านั้น ถ้าใครยังชักช้าอยู่ล่ะก็ฉันจะทิ้งมันไว้กลางป่านี่ล่ะ

โหดกันจังน๊าพวกผู้หญิงเนี่ย โชคดีจริงๆที่เกิดเป็นผู้ชายแถมยังไม่มีเพื่อนที่นี่สักคน ผมคิด

โหยพี่!!! ก็ทางที่พวกเราเดินมันรกนี่พี่ ทั้งพวกเถาวัลย์ พวกหญ้าอะไรก็ไม่รู้รกไปหมด คันเนื้อคันตัวไปหมดแล้วเนี่ย เสียงเพื่อนร่วมห้องที่ผมเพิ่งเจอเธอวันนี้บ่นออกมา โดยที่ไม่ได้รู้สึกถึงสายตาอำมหิตจากรุ่นพี่ของเธอเลย

บ่นมากนักใช่ไหมงั้นทิ้งมันไว้ที่นี่ล่ะ!!! ให้มันเดินกลับบ้านของมันเอง

เฮ้ยแกมันจะดีเหรอทิ้งน้องเขาไว้อย่างงี้อ่ะ? เพื่อนสาวของรุ่นพี่ถามออกมาด้วยความเป็นห่วงรุ่นน้องปนสงสัยว่าเพื่อนของเธอจะกล้าทิ้งรุ่นน้องคนนี้ไว้จริงๆหรือเปล่า?

แกอย่ามาสอด!!! ฉันพาแกมาด้วยก็บุญแล้ว ยังจะมาสาระแนอีก คำตอบจากรุ่นพี่หัวหน้ากลุ่มเด็กสาวที่ตอบกลับมาทำให้เพื่อนของเธอถึงกับหน้าเสียเลยทีเดียวแต่ไม่ใช่แค่เพื่อนของเธอ เด็กสาวคนอื่นที่ร่วมทางกันมาก็เช่นกัน

น่ากลัวเป็นบ้าแค่บ่นนิดๆหน่อยๆก็ทิ้งกันไว้กลางป่าเลยเหรอ? ผมคิด

พี่ค่ะ ค...คือเมื่อกี้หนูแค่เหนื่อยนิดหน่อยอ่ะค่ะ ก็เลยบ่นออกมานิ...

เรื่องของแกสิฉันไม่สน ไสหัวกลับบ้านของแกไปแล้วอย่ามาให้ฉันเห็นแกอีก

แต่พี่หนูจะกลับยังไงหนูไม่รู้ทางกลั... เพลี้ย!!! เสียงฝ่ามือของรุ่นพี่กระทบลงบนหน้าของรุ่นน้อง แรงตบของรุ่นพี่รุนแรงถึงกับทำให้เพื่อนร่วมห้องของผมเลือดออกจากปาก

หนอยแก!!! แกกล้าดียังไงมาตบฉันกันห๊า!!!

แล้วแกล่ะ คิดว่าตัวเองเป็นใครกันถึงได้มาทำให้ฉันเสียเวลาอันมีค่าไปกับแกอย่างนี้กันห๊ะ!!!

หนอยแน่แก!!!

อ่าวๆทะเลาะกันซะแล้ว แย่จังนะพวกผู้หญิงเนี่ย
  
เสียงเชียร์จากหมู่ผู้หญิงดังไปทั่วทุกทิศ ทั้งเชียร์รุ่นพี่ และเพื่อนร่วมห้องของผม ทำให้รู้สึกเหมือนกับว่าพวกผู้หญิงกลุ่มนี้ได้เนรมิตสนามมวยกลางป่าขึ้นมา ผิดกลับมวยปกติตรงที่ไม่มีอุปกรณ์ป้องกัน กรรมการ และเสียงระฆังเท่านั้นเอง

แต่เสียงการปะทะกันระหว่างรุ่นพี่สาวกลับรุ่นน้องกลับทำให้ "บางสิ่งบางอย่างที่กำลังหลับไหลได้ฟื้นจากนิทราอันยาวนานอีกครั้ง"

ตุ๊บ!!! เสียงเตะไปที่ใบหน้าของเพื่อนร่วมชั้นของผมเป็นเสียงสุดท้ายที่เกิดขึ้นจากการปะทะกันในครั้งนี้ เป็นเวลาเดียวกับที่เพื่อนร่วมห้องหมดสติไปพอดี

อู๊ย เห็นแล้วเจ็บแทนเลยเรา

ใครไม่พอใจอยากจะเอาสักยกก็เข้ามา!!! เสียงตวาดของเธอดังออกไปทุกสารทิศ กลุ่มเด็กสาวเงียบกริบ บางคนที่แหกปากเชียร์เพื่อนของตัวเองเมื่อกี้ ถึงกับไม่กล้าแม้แต่จะหายใจเลยทีเดียว

ดี!!! งั้นไปกันต่อ  เธอทิ้งเพื่อนร่วมชั้นของผมจริงๆอย่างที่เธอได้ประกาศเอาไว้ แล้วพวกรุ่นพี่ก็เริ่มออกเดินต่อไป

อืม ผู้หญิงไม่ได้อ่ออนแอทุกคนสินะ อืมต้องจำเอาไว้สักหน่อยล่ะ แต่เดี้ยว นั่นมันไม่ใช่ประเด็น ประเด็นคือรุ่นพี่คนนั้นเขาจะรีบไปไหนของเขากันนะแล้ว ลึกเข้าไปในป่ามันมีอะไรกันแน่นะ???

เอ๊ะ!!! แต่เดี้ยว ผู้หญิงที่สลบเมื่อกี้เริ่มขยับตัวแล้ว

อืม ฉันว่าเราควรจะช่วยหรือไม่ช่วยดีนะ?

เข้าไปช่วยเขาเถอะเขาเป็นเพื่อนร่วมห้องเรานะ ความคิดที่ 1 ของผมคิด

เดี้ยวๆไม่ใช่เรื่องของเราสักหน่อยปล่อยมันไว้มันเถอะ ความคิดที่ 2 ของผมคิด

นีเแกหัวใจของแกมันทำด้วยอะไรกันห้ะ!!!

นั่นเพื่อนร่วมห้องของเรานะเว้ย

แล้วไงขนาดชื่อเรามันยังจำไม่ได้เลย!!! แล้วคิดว่าไปช่วยคนอย่างมันจะได้อะไรขึ้นมา คนอย่างนี้ปล่อยให้เน่าตายอยู่ในป่านั่นล่ะดีแล้ว

เป็นการระดมสมองที่ดีจริงๆ เหมือนความคิดมันจะทะเลอะกันได้ตลอดเวลาที่ผมสงสัยเลยทีเดียว

แต่บางครั้งผมก็สงสัยนะว่า ผมเป็นคนที่มีความคิดขัดแย้งกันแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไร??? หรือ อาจจะมีอะไรบางอยางอยู่ในสมองของผมกันแน่นะ???

ช่างมันเถอะคิดไปก็ปวดหัว ฉันจะตัดสินใจด้วยตัวของฉันเองล่ะ เริ่มแรกก็เดินไปพยุงตัวเธอก่อน ค่อยๆเรียกสติเธอก่อนแล้วพาเธอออกจากป่า อืมแบบนี้ล่ะดี ผมคิด

ผมเดินออกจากที่ซ่อนของผม แล้วเดินตรงไปหาเธอ จากนั้นค่อยๆพยุงตัวเธอขึ้นมา

นี่เธอ นี่เธอ ได้ยินฉันไหม ผมค่อยๆเรียกเธอเพื่อให้เธอได้สติ

นี่ นาย เด็กใหม่ที่เข้ามาวันนี้นิ่?

เอ่อ ก็ใช่ล่ะนะ เห้อจำชื่อฉันไม่ได้จริงๆสินะ ผมคิด

ฉันอยู่ที่ไหนล่ะเนี่ย?

ถึงกับจำไม่ได้ว่าตัวเองอยู่ที่ไหนเลยเหรอเนี่ย? รุ่นพี่คนนั้นน่ากลัวจริงๆ

เอ่อ เธอเข้ามาในป่ากับกลุ่มของเธอแล้วเธอก็โดนรุ่นพี่ของเธอตบหมดสติไปล่ะ

อ่อ ฉันจำได้ล่ะ!!!

เห้อ โชคดีจริงๆ นึกว่าจะได้คนความจำเสื่อมมาเป็นเพื่อนร่วมห้องซะแล้ว

แต่เดี้ยว นายรู้เรื่องทั้งหมดนี้ได้ยังไง? รึว่านายแอบตามพวกฉันมา

แย่แล้วลืมคิดไปสนิทเลย

เอ่อป่าวนะ คือว่าฉันกำลังหล...

ไม่ต้องมาแก้ตัวไอโรคจิตฉันรู้อยู่แล้วว่าคนคนหน้าตาอย่างแกมันต้องเป็นไอพวกโรคจิตแน่ๆ!!!

เห้ยเดี้ยวก่อนสิ ไหงว่ากันอย่างนั้นล่ะ อุตส่าช่วยยังจะมาด่าอีก

ผมเดินเข้าไปกระชากคอเสื้อเธอด้วยอารมณ์โกรธ

ผลัก!!! เธอดันผมออกด้วยแรงทั้งหมดที่เธอมี น่าจะนะ

ออกไปนะไอโรคจิต อย่าเข้ามาใกล้ฉันนะ!!! ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยฉันด้วย!!!

เธอเริ่มออกวิ่งไปในทิศทางตรงกันข้ามกลับทางเข้าของป่า

เห้ยเดี้ยวก่อน วิ่งไปผิดทางแล้ว ทางออกมันอีกทางตังหากเล่า!!!

เสียงของผมตามไล่หลังเธอไปแต่เหมือนจะไม่มีผลต่อสติที่กระเจิดกระเจิงของเธอเลยแม้แต่น้อย

เห้อ~ไม่น่าเลยเรา โดนมองว่าเป็นคนไม่ดีอีกแล้ว

ก็บอกไปแล้วว่าน่าจะปล่อยไว้ให้เน่ากลางป่าไปเลย สุดท้ายแกก็โดนมองเป็นคนไม่ดีเพราะการตัดสินใจโง่ๆของแกเองนั่นล่ะ ความคิดที่ 2 ของผมคิด

นั่นสินะการเป็นคนดีไม่ง่ายอย่างที่คิดแหะ น่าเวทนาจริงๆเลยตัวเรา

ไม่เป็นไรๆ~แกลืมไปแล้วเรอะแกเข้ามาในป่าทำไม หืม???

นั่นสินะชั้นเข้ามาสืบเรื่องข่าวลือนองพวกเพื่อนร่วมห้องนี่น่า

ใช่ๆ แกลองคิดดูดีๆตอนนี้แกได้เบาะแสอะไรมาใหม่บ้าง หืม?

เบาะแสงั้นเหรอ อืม ขอคิดก่อนนะ รุ่นพี่คนนั้นดูเหมือนจะรีบร้อนมาก และ มันน่าจะสำคัญน่าดูเลยทีเดียว

ช่าย~ งั้นแกจะรออะไรอีกล่ะรีบตามพวกยัยบ้ายวกนั้นไปซิ พวกมันยังไปไม่ได้ไกลหรอก

นั่นสินะ ตามต่อไปก็ไม่มีอะไรจะเสียอยู่แล้ว งั้นไปกันเถอะ

ช่าย~มันต้องอย่างนั้น เสียงความคิดสุดเจ้าเล่ห์ปนชั่วร้ายดังอยู่ในหัวผม

ตอนนี้ผมเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าผมมีอสรพิษเข้ามาอยู่ในหัวของผมหรืออย่างไร มันถึงได้มีความคิดเจ้าเล่ห์ เห็นแก่ตัว และอันตรายได้ถึงเพียงนี้ แต่ก็ช่างมันเถอะ ถึงเวลาสืบหาความจริงกันสักที

ผมเริ่มวิ่งตามกลุ่มเด็กสาวไปโดยไม่สนใจเพื่อนร่วมห้องที่วิ่งรึกเข้าไปในป่าอีกต่อไป "หรือนี่จะเป็นความคิดที่ผิดผลาดกันแน่นะ"



ณ อีกที่หนึ่งของป่าซึ่งไม่ไกลจากที่เกิดเหตุมากนักมีเด็กสาวที่วิ่งอย่างเสียสติตรงเข้าไปยังใจกลางป่า

บ้าจริง! นี่ฉันกำลังหลงทางอยู่เหรอเนี่ย

เด็กหยิญสบถแต่ก็ยังไม่หยุดที่จะวิ่ง แต่แล้วเธอก็เริ่มค่อยเปลี่ยนจากวิ่งกลายเป็นเดินจากเดินกลายเป็นหยุดอยู่กับที่ นั่นเพราะความเหนื่อยล้าที่สะสมมาระหว่างการวิ่งอยางบ้าครั่งของเธอ

เธอเริ่มหันไปรอบๆเพื่อสังเกตุสภาพแวดล้อม แต่มันกลับไม่ช่วยอะไรเธอเลยทิวทัศน์ที่เธอได้เห็นดูเหมือนๆกันไปหมด ทั้งต้นไม้ เถาวัลย์ โคดหิน ทุกอย่างเหมือนกันไปหมด

นี่ฉันกำลังหลงป่างั้นเหรอ ไม่นะ ไม่ ใครก็ได้ มาช่วยฉันที!!!

เธอเริ่มตะโกนขอความช่วยเหลือออกไป โดยหวังว่าจะมีใครส่งเสียงกลับมา

แต่มันก็เป็นเพียงความหวังที่เหลืออยู่น้อยนิดของเธอเท่านั้น ความหวังที่ไม่ประสบความสำเร็จเริ่มกลายเป็นความสิ้นหวังเกินที่จะหยั่งถึง

เด็กสาวที่เริ่มหมดหวัง เริ่มระบายความรู้สึกออกมาด้วยน้ำตาของเธอ

ทำไม!!! ทำไมมันต้องมาเกิดกับชั้น ทำไม!!! ทำไมกัน!!!

เด็กสาววีดร้องออกมาด้วยความรู้สึกขมขื่น

กึก!!! เสียงเหมือนกิ่งไม้หัก ดังขึ้น!!!

เอ๊ะ!!! หรือจะมีคนมาช่วยเรา เด็กสาวดีใจจนลืมไปว่าดึกป่านนี้แล้วจะมีใครเข้ามาในป่ารึกที่ซึ่งคนในหมู่บ้านพูดเสมอว่าห้ามทุกคนเข้าไปยังป่านี้

ช่วยด้วยค่ะ!!! ช่วยด้วย ชั้นกำลังหลงอยู่น่ะค่ะ คุณช่วย...

เด็กสาวถึงกับ อ้าปากค้างด้วยความตกใจ และ "หวาดกลัวต่อสิ่งที่เธอเห็นอยู่เบื้องหน้าของเธออยู่ตอนนี้"

แกเองสินะที่เป็นคนปลุกฉัน อืมดี!!! กำลังหิวอยู่พอดีเลย มาเป็นมื้อแรกในรอบ...? เอ่อ นี่มันปีอะไรนะ? หรือยังไม่ถึงปีกันแน่นะ? นี่แก!!! นี่มันปีอะไรกันวะ?  เสียงแหบแห้งชวนขนลุกบวกกับหน้าตาของมัน ก็ทำให้เด็กสาวแทบล้มทั้งยืน ถึงจะมึนงงกับขำถามสุดประหลาดของมันก็ตาม

นี่แก!!! ฉันถามว่านี่มันปีอะไร!!!  เสียงตวาดของสิ่งมีชีวิตที่อยู่ตรงหน้าของเด็กสาวทำให้เด็กสาวกลับมามีสติพร้อมที่จะหนีออกห่างจากมันมากที่สุด

นี่แกไม่ได้ยินรึไง ฉันถามว่า...

ฉันไม่รู้ ฉันไม่รู้อะไรทั้งนั้น ออกไปไกลๆนะ ไอสัตว์ประหลาด

สิ้นเสียงของเด็กสาว เธอก็หันวิ่งสุดแรงเกิดโดยไม่หันหลังกลับไปอีก ไม่แม้แต่จะหันไปมองว่าสิ่งมีชีวิตที่เธอได้เสวนาด้วยเมื้อกี้ได้หายไปแล้ว

ช่วยด้วย ใครก็ได้ ช่วยด้ว... จู่ๆเสียงของเธอก็หายไปพร้อมกับมีของเหลวสีแดงพุ่งออกมาจากคอของเธอ

เธอหยุดวิ่ง แล้วล้มลงไปที่สุด เธอพยายามตะเกียกตะกายหาอะไรสักอย่างมาอุดแผลของเธอ แต่ก็ไม่มีอะไรนอกจากหญ้าและใบไหม้ที่ถูกย้อยเป็นสีแดงฉานด้วยเลือดของเธอเอง

บ้าเอ้ย!!! ฉันต้องมาตายที่นี่งั้นเหรอ งั้นสินะ ฉันคง...

ใช่เธอจะต้องตายที่นี่ล่ะเพราะฉันขี้เกียจเดินตามเธอล่ะ มันน่าเบื่อแล้วก็นะ ฉันถามว่าปีนี้มันปีอะไร? อ๊ะ!!! ตายซ่ะล่ะ เห้อ~ เปราะบางสิ้นดี มนุษย์เนี่ยล่ะนะ ไม่มีความอดทนเอาสะเลย ขอตรวจสอบหน่อยล่ะกัน ฟืด ฟืด กลิ่นใช้ได้ เลือดแบบนี้มัน... หว๊า~ ยัยนี่เป็นโรคงั้นเหรอ สัตว์ลึกลับเงยหน้าขึ้นไปบนฟ้าประจวบเหมาะที่พระจันทร์ส่องลงมายังใจกลางป่าพอดี

อ่อ มันเป็นแบบนี้นี่เอง งั้นแกก็ไม่ได้มาคนเดียวสินะ นังหมูโสโครก  

จากใจผู้แต่ง

งุงิ งุงิ  ดีจ้า ไม่ได้เขียนสะนานคงจะลืมๆกันไปหมดแล้วล่ะ ฮา ฮา ฮา~  ก็สำหรับใครที่เพิ่งเข้ามาอ่านแล้วอ่านไม่รู้เรื่องนะครับ ผมมีลิ้งให้นะครับ

บทที่ 0
http://ppantip.com/topic/32053839
บทที่ 1
http://ppantip.com/topic/32096957
บทที่ 2
http://ppantip.com/topic/32188049