....ผมกับแฟนเก่า(แฟนคนแรก) คบกันมาได้ 7 ปี ครับ เราคบกันตั้งแต่สมัยมัธยมต้น
ฝ่ายหญิงเป็นคนค่อนข้างซีเรียสครับ ออกแนวดุ ไม่โรแมนติกเลย คบกันแบบว่าดูแล
และช่วยกันวางแผนชีวิตครับ ส่วนตัวผมค่อนข้างจะมีความเป็นเด็กอยู่เยอะครับ ทั้งที่เราอายุเท่ากัน
ตอนนี้ผมอายุ 24 ปี (ยังนั่งเล่นโมเดลการ์ตูนอยู่เลย = =) ผมใช้ชีวิตเรื่อยๆ เล่นดนตรี
เล่นกีฬาและทำอะไรๆ ที่สนุกสนานไปวันต่อวันครับ ...ต่างจากเธอที่ใช้ชีวิตด้วยการวางแผน
ตลอดเวลาที่เราคบกัน เธอจะตำหนิผมเรื่องการดำเนินชีวิตที่มันไม่คิดหน้าคิดหลังอยู่ตลอดเวลา
ซึ่งผมก็รู้นะครับว่าเพรสะเธอรักผม แต่พอมาถึงจุดหนึ่งคำพูดของเธอมันทำให้ผมรู้สึกว่า
ผมมันไม่ได้เรื่องได้ราวสักเรื่อง และสิ่งที่เธอต้องการ (ความเป็นผู้ใหญ่) มันไม่น่าจะหาเจอ
ในตัวผม ด้วยเหตุนี้จึงเกิดความเจียมตัว ผสมความน้อยเนื้อต่ำใจ ผมจึงตัดสินใจบอกเลิกเธอ
ด้วยเหตุผลที่ว่า ผมไม่มีทางที่จะเป็นในแบบที่เธออยากให้เป็นได้ และเธอก็ไม่ทางมีความสุขได้ถ้ายังคบกับผม
เธอยอมเลิกกับผม ทั้งๆที่เธอไม่เข้าใจ แต่เพราะเคารพการตัดสินใจของผม
##ตลอดเวลา 1 ปีที่ผ่านมา ผมเองก็คิดถึงเธอ แต่ไม่คิดจะไปขอคืนดี เพราะผมยังคงไม่เปลี่ยน
ไปในทิศทางที่มันดีเหมือนที่เธอต้องการได้ แต่วันนี้ผมมีชีวิตที่ดีขึ้น เพราะรู้จักวางแผน
และรอบคอบขึ้นเหมือนที่เธอเคยต้องการ เมื่อ 2 เดือนที่ผ่านมา ผมมั่นใจในตัวเองว่า
ตอนนี้เราสามารถเป็นคนที่เธอต้องการได้แล้ว และผมก็ยังรักเธอไม่เปลี่ยน ผมตัดสินใจ
บอกกับเธอว่า อยากเริ่มต้นใหม่ แต่เธอกลับบอกว่าไม่ต้องการแล้ว สองเดือนที่ผ่านมานี้
ผมยังติดต่อ และดูแลเธอไม่เคยขาด เราคุยกันทุกวัน สนิทใจกันเกือบจะเหมือนเดิม
แต่พอถามถึงความสัมพันธ์แบบคนรัก เธอก็ปฏิเสธเสียงแข็งตลอด และบอกว่าไม่ต้องรอเธอก็ได้
เพราะสิ่งที่ผมทำลงไปมันอาจจะทำให้เธอเปิดใจ หรืออาจจะไม่ก็ได้ ทุกวันนี้ยอมรับว่าท้อครับ
เธอเป็นผู้หญิงที่ผมอยากจะดูแลไปตลอดชีวิตของผม
####ผมอยากจะขอคำแนะนำจากผู้มีประสบการณ์ครับว่า จะมีทางไหนที่เธอจะเปิดใจ
ให้ผมเข้าไปในเร็ววันครับ เพราะทุกวันนี้มีคู่แข่งครับ กังวลมากครับ ขอคำแนะนำด้วย
###ขอบคุณทุกท่านครับ>><<