ขอเล่าาก่อนว่า ผู้หญิงบ้านเราอารมณ์ร้ายทุกคนค่ะ มาตั้งแต่ ยาย แม่ พี่สาว มาถึงเรา
อาการตอนเด็กๆเมื่อก่อนเวลาเราหงุดหงิดหรือไม่พออะไรมากๆ มันก็เริ่มมาละค่ะ
อาการเหมือนคนคลั่ง จะต้องกรี้ด จะต้องจิกผม จิกตามเนื้อตัวตัวเอง บางทีเวลาอยู่บ้าน
ที่แม่อยู่ ไม่กล้ากรี้ดกลัวแม่รู้ว่าเป็นขนาดนี้ ก็ได้แค่ร้องไห้เหมือนคนบ้า จิกผม จิกเนื้อตัวเอง
ทั้งตัวเรานี่มันดูร้อนไปหมด  ทั้งรอบตัว ทั้งในตัว มันอยากจะกรี้ดออกมาให้หายให้หมด
เหมือนเรากำลังอยู่ในนรกบอกไม่ถูก
ถ้าใครเคยดูละครช่อง8เรื่อง แม้เลือกเกิดได้ จะเห็นภาพค่ะ อะไรประมาณนั้นเลย
อาการเหมือน ศรี ที่ใหม่ สุคนธวาเล่น แต่อาจจะไม่หนักมากถึงขนาดนั้น
เพราะเราไม่ต้องกินยาเพื่อระงับอารมณ์ มันจะค่อยๆลดลงเองตามสถานการณ์ ตามเวลา
มีช่วงนึงที่เคยเสพติดการทำร้ายตัวเองอย่างการกรีดข้อมือเหมือนกันค่ะ แต่ไม่บ่อยมาก
มาเลิกก็ตอนที่แม่จับได้ มองหน้าแม่แล้วก็ทำอีกไม่ลงเลย ก็เลยเลิกวิธีอะไรแบบนั้นไปเลย

การที่เป็นคนอารมณ์แบบนี้เราไม่สนุกเลยนะ บางคนที่ไม่เป็นอาจจะไม่เข้าใจ
ว่ามันทั้งน่าลำคานตัวเอง ว่ามันทรมานตัวเองขนาดไหน
แต่พอโตมาเรื่อยๆไอ้อาการทำร้ายตัวเองก็ค่อยๆหายไป เหลือก็แต่อารมณ์ที่ยังแก้ไม่หาย
ยอมรับว่าเราทุกวันนี้ อารมณ์ลดลงกว่าเมื่อก่อนค่อนข้างเยอะ
ด้วยการเข้าสังคม ด้วยอะไรหลายๆอย่าง เพราะเรากลัวว่าเพื่อนจะไม่คบมั้ง
ถ้ารู้ว่าอารมณ์เราเป็นหนักขนาดนี้ อาการและนิสัยมันเลยเหมือนค่อยๆลดลง
แต่ก็ใช่ว่ามันจะหายไปเลย เวลาหงุดหงิดนุ่นนี่นั่นก็เหวี่ยงคนรอบข้างไปซะหมด
เวลาเราหงุดหงิดมากๆครั้งไหนนี่จะรู้ตัวเองเลย จะพยายามเฟรดตัวเองออกจากคนอื่น
เพราะไม่อยากให้ใครลำคานหรือมีปัญหากับอาการ กับอารมณ์ของเรา
พยายามนะ พยายามลดอารมณ์ลง เพราะมันทรมานมากเวลาหงุดหงิดแล้วมันลงไม่ได้

อาการทุกวันนี้ที่เบากว่าเมื่อก่อนของเราก็คงเป็น การกรี้ดออกมาบ้างบางที
เวลาที่ตัวเองทำอะไรไม่ได้ดั่งใจตัวเอง แต่มันแย่ก็ตรงเรากรี้ดต่อหน้าสาธารณะนี่แหละค่ะ
จนเพื่อนสนิทต้องคอยปรามเรื่อยๆ โชคดีที่ยังมีคนส่วนน้อยที่เข้าใจจุดนี้ของเรา
รู้สึกเหมือนปมเหมือนกันค่ะบางที ลำคานตัวเอง ทรมานด้วย มันจะหายใช่มั้ยคะอาการอะไรแบบนี้?

แบบนี้เรียกว่ามีอาการทางจิตมั้ยคะ ต้องรักษาหรือต้องพบแพทย์หรืออะไรมั้ย?
ใครมีอาการแบบไหนแชร์ๆกันดูนะคะ : (