อยากสอบถามค่ะ อาการเป็นมานานแล้ว เป็นคนที่ขี่หงุดหงิดและขี้น้อยใจมากๆ รู้สึกท้อกับทุกอย่าง อยากตายๆไปให้มันจบๆ
ไม่รู้จะปรึกษาใครดี เรามีน้าที่เรียกเราว่าแม่ แต่รักท่านมากๆเหมือนแม่แท้ๆ ท่านเป็นน้องสาวแม่เราค่ะ พ่อแม่แท้ๆเราเสียชีวิตแล้วค่ะ แม่แท้ๆเสียตั้งแต่เรา2ขวบ น้าเป็นคนเลี้ยงเรา ส่วนพ่อเราก็เสียชีวิตเพราะท่านฆ่าตัวตายค่ะ เรื่องที่เราอยากปรึกษาคือเรื่องอารมณ์ของเราค่ะ เป็นมานาน2ปีได้แล้วแต่รู้สึกว่าตอนนี้มันหนักขึ้นมาก เราขี้น้อยใจมากๆเลยค่ะ แม่เรามีหลานอยากนอนกับหลาน เราก็เสียใจมากๆคิดว่าแม่คงไม่รักเราแล้วแหละ ทำให้เรามีบางรู้สึกที่เกลียดหลาน แต่เราก็รักหลานมากๆนะคะ เราอายุ21ปีแล้วนะคะลืมบอก เราไม่ได้เป็นแค่กับแม่นะคะ เป็นกับทุกคนเลย กับเพื่อนเราก็เป็น เรารู้สึกผิดและรู้สึกเหมือนกับตัวเองเป็นบ้า เพื่อนชวนกินข้าวแล้วเรายังไม่ตอบแล้วเพื่อนก็ถามอีกคนเราก็น้อยใจแล้วค่ะ มันเป็นของมันเองค่ะอารมณ์นี้ เราไม่ชอบเลย ที่มาตั้งกระทู้เราอยากได้คำแนะนำค่ะ เพราะเราไม่ไหวกับนิสัยของตัวเอง เราชอบหงุดหงิดใส่แม่ ใส่คนรอบข้างตลอด แต่เรารู้สึกผิดตลอดนะคะแต่มันก็ไม่ได้ช่วยอะไรเพราะหงุดหงิดไปแล้ว
หลังๆหนักขึ้นค่ะ เวลากลางคืนนอนเงียบๆคนเดียวก็จะหาฟังเพลงเกี่ยวกับความตาย บันทึกไว้50กว่าเพลง ก็ฟังวนอยู่แบบนั้นแหละค่ะ บางทีทะเลาะกับแม่เราก็ทำร้ายตัวเองบ่อยๆ ดึงหัว ตบหน้า หยิก จิกเนื้อตัวเองค่ะเวลาที่รู้สึกผิดมากๆก็ทำจนลึกเลยค่ะ เราอบากจะตายมากๆ แต่เรากลัวแม่เห็น เรารักแม่มากๆบางทีเราเถียงแม่เพราะมันคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ เราก็อยากจะอยากจะตายมากๆ อยากหายอยากการเป็นคนขี้หงุดหงิดค่ะ เราไม่อยากบาปไปมากกว่านี้ เราสงสารแม่ คำที่เราใช้เถียงแม่หนักๆก็มีคำว่า " อือ อะไรนักหนา น่ารำคาญ ห้วย " เราขอโทษแล้วหลายรอบแล้วแต่อารมณ์บางทีก็เหมือนเดิมค่ะ