แฟนเราเป็นคนติดเพื่อนมากคะ ปกติแฟนเราเรียนวิทยาลัยประจำอยู่แล้วคะ เสาร์-อาทิตย์ก็กลับทีนึง
พอกลับมาทีตอนเย็นก็ไปหาเพื่อนคะ โทรไปคุยได้นิดเดียวก็ "เดี๋ยวค่อยคุยกันนะตัวเอง อยู่กับเพื่อน"
ตอนกลางคืนแทนที่จะได้คุยกันบางอาทิตย์ก็ไม่ได้คุยเลยคะ เล่นเกม... ตีฮอน การีนาคุยกับเพื่อน โทรมาหาอีกที นอนแล้วนะ หรือคุยแปบๆง่วง

วันเสาร์เราจะไปช่วยงานแฟนที่อู่ตลอดคะ เพราะที่บ้านแฟนเปิดอู่ เขาไม่ค่อยปล่อยให้เที่ยวไหนคะ ต้องช่วยงานที่บ้านตลอด
คือง่ายๆแฟนเราหยุดก็เหมือนไม่หยุดอะ ศุกร์เย็นกลับมา เสาร์ต้องทำงานที่บ้าน อาทิตย์กลับโรงเรียน
เราเลยแก้ปัญหาด้วยการช่วยงานที่บ้านแฟนคะ แต่ก็ไม่ได้มีเวลาเป้นส่วนตัวเท่าไร เพราะก็ช่วยกันทำงานไรงี้
ตอนเย็น แทนที่จะมีเวลาอยู่ด้วยกันส่วนตัวบ้าง ไม่จ้ะ...ไปไหนเอาเพื่อนไปด้วย พาไปหาเพื่อน คือไปไหนก็ต้องมีเพื่อนอะ

วันอาทิตย์แฟนเรากลับช่วงบ่ายๆ ตอนเช้าก็ไปตอนเล่นที่บ้านเพื่อนอยู่กับเพื่อนยันกลับหอ
พออยู่ที่หอก็ไม่ค่อยคุยกันอีก เพราะตอนเรียนเขาห้ามเล่นโทรศัพ ช่วงพักก็ห้าม
อาจารย์เจอโดนยึดเลย (แฟนเราเคยโดนยึด จนพ่อแฟนต้องมาเอาให้) พอตอนเย็นกิจกรรมนางก็เยอะอีก วิ่ง ตีแบตกับเพื่อน
พอตอนวิ่งแฟนเราจะเอาโทรศัพท์ไปคะ โทรติด แต่เราม่ค่อยโทร เพราะโทรแปบเดียวก็วาง แต่ตีแบตแฟนเราจะไม่เอาโทรศัพท์ไป
แฟนบอกว่าพกไว้ก็ต้องวางไว้ข้างสนามอยู่ดีไม่ได้เล่น พอมาตอนกลางคืน กว่าจะตีแบตเสร็จขึ้นมาก็ 2 ทุ่มกว่า 3 ทุ่ม
คุยกันจริงๆก็ดึกแล้ว คุยแปบเดียวนางง่วงอีกแล้ว แทบทุกครั้งที่หลับคาโทรศัพท์อะ...

คือเราอยากมีเวลาส่วนตัว "จริงๆ" กับแฟนบ้าง แทบไม่มีเลย
หลายครั้งที่เราพูดกับแฟนเรื่องนี้ แต่แฟนบอกว่าเราคิดไปเองป่าว คือมันไม่ได้คิดแบบที่เราคิดไง ก็เหมือนเดิมอยู่ดี
หลายครั้งที่เราเหนื่อย เราท้ออะที่ต้องพูดแต่เรื่องเดิมๆ ที่เป็นเหมือนเดิม ๆ
พยายามคิดในแง่ดีนะว่ามันก็ดีนะที่เอาเรามาอยู่ร่วมกับเพื่อนเหมือนเป็นส่วนหนึ่งกับเพื่อนมันได้ เราพยายามเข้าใจทุกอย่าง
แต่บางทีเราก็อยากมีเวลาส่วนตัว ไปไหนด้วยกันสองต่อสองจริงๆบ้าง เราต้องทำยังไงดีคะ

ปล.เราเป็นคนไม่ค่อยสุงสิงกับใครนะคะ เพื่อนส่วนใหญ่ก็มีแต่ ผช คะ(จริงใจกว่า ผญ เยอะ) จะบอกให้ไปอยู่กับเพื่อนบ้างคงไม่ได้ TT