คือแฟนเราได้หยุดทำงาน2วัน ตอนแรกเราก็ดีใจเพราะตอนที่เขาทำงานเราอยู่ห้องรอเวลาเขาเลิกงานตลอด(เรารอวันเริ่มงาน) วันหยุดแรกเราก็ไปที่บ้านเขาไปนั่งเล่นนั่งรอเขาจนตี3แล้วคืนก่อนวันเขาหยุดเรานอนไม่หลับเพราะมีปัญหากับที่บ้านเราก็บอกเขาว่าเรานอนไม่หลับเราไม่ได้นอนแต่แฟนก็แค่รับทราบแล้วนั่งเล่นเกมไม่ยอมพาเรากลับจนถึงตี3ช่วงตี1ถามเรานะว่าง่วงมั๊ยง่วงยังเราบอกง่วงแล้วเราก็คิดว่าอีกสักพักเขาคงพาเรากลับแต่ป่าวเลยเขาก็นั่งเล่นจนไม่ได้สนใจเราหลังจากนั้นเราเลยเงียบเลยไม่พอไม่อะไรอีกเพราะเราเคยบอกสุดท้ายก็ต้องมานั่งทะเลาะกันเขาบอกว่าเราไม่มีเวลาให้เขาได้เล่นไม่มีเวลาส่วนตัวตลอดเราเลยโอเคในทะเลาะกันแรกเราเอาเก็บมาคิดตลอดว่าอาจจะเป็นเพราะเราติดเขามากเกินไปจนไม่ให้เวลาส่วนตัวเขาแต่พอวันหยุดเขาเราลองปล่อยลองไม่พูดเขาก็ละเลยไปเลยเขาไม่ได้สนใจว่าเราจะง่วงนอนไม่ได้สนใจว่าเราจะเป็นไง(ถ้าทางเข้าห้องมันไม่อันตรายเราคงกลับเองแต่อีกเหตุผลที่เราไม่กลับเองเพราะไม่อยากทำให้เขาอายหรือเสียหน้าพี่ๆเพื่อนๆเขา)พอกลับมาห้องเราเลยไม่คุยอะไรกับเขาเลยเขากับมาก็นั่งเล่นเกมต่อจนเช้าถึงจะนอนชพอมาวันหยุดวันที่2กว่าเขาจะตื่นก็6โมงเย็นเกือบทุ่มนึงแล้วหลังจากตื่นก็ไปกินข้าวแล้วมาบ้านแล้วเอาแต่นั่งเล่นเกมเหมือนเดิมเราเลยแยกตัวออกมานั่งที่อื่นเพราะเห็นแล้วมันก็เป็นเหมือนเดิมแล้วแฟนก็มาพูดกับเราว่า หยุด2วันก็ทะเลาะกัน2วันแทนที่จะได้มีเวลาอยู่ด้วยกันเราก็ไม่พูดแต่เราคิดในใจว่าแบบคำพูดนั้นควรเป็นของเรามั๊ยเรารอวันหยุดเขาเพื่อจะได้มีเวลาอยู่ด้วยกันทำอะไรด้วยกันแต่ความเป็นจริงสิ่งที่ได้ทำคือเรานั่งเฝ้าเขาเล่นเกมจนดึกดื่นถึงจะได้กลับห้องนอน เลยน้อยใจงี่เง่าไปเองหรืออะไรคะทุกครเราขอความเห็นหน่อย เพราะเรากับแฟนจะชอบทะเลาะกันบ่อยเรื่องที่ไม่สนใจกันแต่คำพูดคำตอบที่เราได้มาคือจะไม่ให้เขามีเวลาส่วนตัวได้เล่นอะไรบ้างหรอเราใฟ้เขาเล่นมาหลายชั่วโมงมันยังไม่พอหรอคะตั้งแต่บ่ายกว่าจนมืดดึกดื่นนี่คือมันไม่มากพอหรอคะหรือว่าเรายังให้เวลาเขาน้อยเกินไปเราก้าวก่ายเวลาเขารึเปล่าคะหลังๆเราเริ่มเงียบเริ่มไม่พูดเพราะเคยพูดไปแล้วไม่ใช่ว่าเราเงียบตลอดเราเคยพูดไปหลายครั้งแล้วสุดท้ายก็จบด้วยคำพูดที่ว่าเราไม่เข้าใจเขาเราไม่ให้เวลาส่วนตัวเขาบ้าง