ผมได้คุยกับผญคนนึง ซึ่งผมชอบเทอมากไม่รู้ว่าเพราะอะไรไม่มีเหตุผล ซึ่งผมไม่เคยคุยกับเทอเลย เทออยู่ห้องเดียวกับผม ผมเลยตัดสินใจทักแชทเทอ ทักไปอ้างเรื่องงานก่อนเลย หลังจากวันนั้นเราก็ได้คุยกันเยอะขึ้นๆ แรกๆที่คุยกันโลกยิ่งกว่าสีชมพูอีกครับ มีอยู่วันนึง เทอชวนผมไปเที่ยว แต่มีกลุ่มเพื่อนด้วยก็ไม่เป็นไร ผมก็ไป ผมก็พาเพื่อนไปด้วย  หลังจากนั้นเราก็คุยกันเรื่อยๆ ระหว่างที่คุยกันช่วงหลังจากเดือนแรกก็เริ่มมีปัญหาบางอย่าง ทะเลาะกันบ้างงอนกันบ้าง แต่ก็ปรับความเข้าใจกัน เทอเคยบอกว่านิสัยเรามันต่างกัน คงไม่มีอะไรเข้ากันได้ เทอเคยถามผมหลายครั้งว่าฝืนไหมที่ต้องมาคุยกับเทอ  ผมก็ตอบทุกครั้งว่าไม่เป็นไร เทอเคยถามผมว่าจะรอเทอได้นานสักแค่ไหน ผมตอบไปว่าเรื่อยๆเหนื่อยก็พัก แต่บางครั้งผมก็รู้สึกว่ามันแปลกๆไปในช่วงหลังๆ คือผมทักเทอไปตั้งแต่เช้า เทอตอบผมบ่ายบ้างเย็นบ้าง แรกๆผมก็คิดเสมอว่าเทอไม่ว่าง ชวนไปไหนก็ไม่ไป ผมเคยปรึกษาเพื่อนหลายๆครั้ง เพื่อนก็บอกว่าแปลกๆ หลังๆนี้เราเริ่มทะเลาะกันบ่อยขึ้นๆ ทะเลาะกันเพราะเรื่องนี้แหละครับเรื่องที่เทอเปลี่ยนไป
ผมรู้สึกเหนื่อยรู้สึกท้อรู้สึกผิดหวังมาก ผมก็ได้แต่บอกว่าไม่เป็นไร จนมาถึงวันนึง เหมือนผมระเบิดความอัดอั้นออกมาด้วยอารมโกดโมโห อารมชั่ววูบจริงๆ แต่ผมไม่เคยพูดคำหยาบใส่เทอเลย
ผมบอกเทอไปว่าผมขอหยุดพักผมรู้สึกว่ามันฝืนจริงๆ  ผมอยากอยู่คนเดียวเพื่อขอทบทวน แต่พอผมบอกไปเท่านั้นแหละครับ คำตอบที่ออกมาจากเทอ
"อยากรู้ป่ะ เพราะแกมันไม่ได้รักใครจิงไง รักแต่ตัวเอง อยากให้แต่ตัวเองสมหวังมีความสุข แต่ไม่ได้คิดถึงอีกฝ่ายเลย คิดแต่ว่าให้ทุกอย่างแกเค้า แล้วเค้าจะต้องเห็นใจแกและรักแกอ่อ อยากรู้จิงจิงว่าแกจะชอบเค้าสักแค่ไหนเชียว ล่ะที่เค้าบอกว่าชอบ มันก็แค่ชอบป่ะว่ะ แกจะมาเทียบกับคำว่ารักอ่อ "
จริงๆยังมีอีก แต่ผมก็ตอบได้แต่ว่าคงงั้นแหละ ขอโทษ แต่เทอบอกว่า เทอไม่รับคำขอโทษของผมอีกแล้วเพราะเสียความรู้สึกไปแล้ว ผมก็ตอบไปว่าอืม
ผมน้ำตาไหล แต่ด้วยอารมโกดตอนนั้น ผมเลยไม่ได้ทักไปคุยกับเทออีกเลย
ทุกวันนี้ผมยังนั่งร้องไห้เสียใจอยู่เลย  ผมอยากลองกลับไปคุยกับเทออีกสักครั้ง ผมรู้ว่ายังไงก็คงไม่เหมือนเดิม
แต่ผมชอบเทอคนเดียว ผมเป็นคนใจร้อน ผมเป็นคนที่ชอบตั้งความหวังไว้สูงเกินไป แล้วทุกครั้งผมก็มานั่งเสียใจ ผมรู้สึกแย่มากๆเลยตอนนี้ ผมควรต้องทำยังไงดี เพื่อให้มีโอกาสอีกสักครั้ง?