เราเลิกกันแฟนมาเกือบสองเดือนแล้ว ก่อนหน้านี้ประมานเดือนนึง เราจมกับความรู้สึกผิดตลอดว่าเราไม่ดี เราทำรักมันพัง เราทำให้เค้าเสียใจ
แต่แล้วอะไรๆก็ค่อยๆเปิดเผยออกมา เธอมีคนอื่น ถ่ายรูปคู่นอนด้วยกันบนเตียง[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้แคปชั่นหวานหยดย้อย

เราแทบจะเป็นบ้า เมื่อเราเห็นถาพนั้น เราโทรไปโวยวายกับเธอว่าทำไมมันเร็วขนาดนี้ เรายังไม่หายเลย ร้องไห้ทุกวัน แต่เธอมีคนใหม่แล้ว ในวันที่เจอกันครั้งสุดท้ายเราได้ขอให้เธอสัญญาว่าอย่าพึ่งเปิดรับใครเข้ามา อย่าพึ่งมีใคร จะหายไปจนกว่าเธอจะพอใจ แต่เธอกลับตอบเราว่า เราขอเธอจริงแต่เธอไมได้รับปาก และเป็นสิทธิ์ของเธอ ที่จะมีใครก็ได้ วันนั้นเราตั้งตัวไม่ติดเลย เราได้แต่ยอมรับทุกๆอย่างที่เกิดขึ้น เพราะคนที่เข้ามาก็ไม่ผิด เธอก็ไม่ผิด

เราหนีทุกๆอย่าง ปิดทุกช่องทางที่จะรับรู้เรื่องของเธอ กำชับเพื่อนทุกคนไม่ให้พูดถึง ใช้ชีวิตอยู่แต่กับเพื่อน ไปในที่ที่ไม่เคยไปกับเธอ เก็บของทุกอย่างที่เกี่ยวกับเธอ หาคนคุย ทำตัวเองให้เหนื่อยที่สุดก่อนเข้านอน เพื่อไม่ให้ตื่นกลางดึก พยายามกินทุกอย่างที่อยากกิน(เราเครียดลงกระเพาะ กินไรไม่ได้เลย กินแล้วอ้วกตลอด) จนกระทั่งเรากลับบ้าน มาเจอเพื่อนสนิท มันอยากเห็นรูปคู่ที่เธอลง เราเลยให้มันเปิดไปดูเอง เพราะเราไม่อยากรู้อะไรอีกแล้ว เธอบล็อคเพื่อนเราทุกคน รวมทั้งเราด้วย และในวันเดียวกันนี้เธอก็ทักเพื่อนเรามา คุยกันเรื่องทั่วๆไปก่อนจะวนเข้าเรื่องเรา ว่าเธอก็คิดถึงเรา แต่มันเป็นเหมือนเดิมไม่ได้แล้ว เธอไม่ได้มีความสุขหรอกนะที่เป็นอยู่ อย่าคิดว่าเธอมีความสุข เหมือนจะไม่มีอะไร อาจแค่เป็นห่วงเพราะคบกันมานาน

แต่เนื่องจากเธอบล็อคเรา ทั้งๆที่เราเลิกยุ่งกับเธอไปแล้ว มันทำให้เราสงสัย และแล้วเราก็ได้คำตอบในอีกไม่นานหลังจากวันนั้น
มันเป็นเรื่องที่ทำให้เรารู้สึกรังเกียจเธอมาก แต่เราก็เกลียดเธอไม่ลง เรื่องที่ว่า[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้สมมติเธอ คือ จ ,คนใหม่คือ ม ,และแฟนขอคนใหม่ คือ จ จากภาพคู่ที่เราเห็นวันนั้น จ เป็นคนลงภาพแล้วแท็ก ม ซึ่งก่อหน้านั้นไม่นาน น ได้มีการแท็กรูปหา ม ในเชิงประมาณว่าขอบคุณที่รักกัน หลังจากนั้น จ กับ น อีกการกระทบกัน แต่นั้นไม่แปลกเลย จะแปลกก็ตรงสถานะของทั้งสามคน คือ ครูและนักเรียน ม กับ น เป็นแฟนกัน ซึ่งเป็นนักเรียนม.ปลาย และ จ เป็นครูที่สอนในโรงเรียนนี้ มันดูเลวร้ายสำหรับเรามาก เธอที่เรารู้จักเป็นคนดี จิตใจดี แต่ไม่รู้อะไรที่ทำให้เธอกลายเป็นแบบนี้ เรารับไม่ได้กับสิ่งที่เรารู้มา เราไม่ร้องไห้เสียใจอีก เพราะเราคิดแค่ว่าเธอที่เรารัก ได้ตายจากเราไปแล้ว ไม่มีเธอคนนั้นอีกต่อไป เราบอกตัวเองว่าจะไม่เสียใจ เหมือนทุกอย่างจะจบ

ที่บอกว่าเธอทักเพื่อนเรามา เธอได้บอกว่าเธอยากได้ของๆเธอคือ เราเลยฝากของให้เธอคืน ทำให้เราได้คุยกับเธอโดยตรง หลังจากที่ไม่ได้คุยกันเลยครึ่งเดือน เธออวยพร ขอให้ทางที่ไม่มีเธอ ให้เรามีความสุข ขอให้เราตั้งใจเรียน ตั้งใจทำในสิ่งที่ต้องทำ เธอภูมิใจในตัวเรา แค่เพียงเธอพูดเท่านี้ ความพยายามของเรา กำแพงที่เราสร้างเพื่อป้องกันตัวเองก็พังลงจนหมด เราลืมสิ่งที่เธอทำกับเรา กับสิ่งที่มันไม่ดีที่เธอเคยทำ เรากลับไปนั่งเสียใจกับสิ่งเดิมๆ

เรากลับมาบ้าน ยิ่งห่างเพื่อนก็ยิ่งคิดถึงเธอมาก เจ็บกับอะไรซ้ำๆ ลืมบอกไปว่าตั้งแต่เราเห็นรูปคู่ของเธอ เราก็ฝันเห็นเธอนอนกอดกับใครไม่รู้ทุกคืน หดหู่ไปหมดทั้งความจริงทั้งความฝัน จนมีคืนนึงเราฝันว่าเธอเดินเข้ามากอดแล้วบอกว่าดีกันเถอะนะ มันเป็นอะไรที่ดีมาก แต่มันก้แค่ความฝัน จนที่สุดเราก็แพ้ใจตัวเอง เราโทรหาเธอ ขอโอกาสเธออีกครั้ง บอกว่าเราเป็นยังไงตลอดเวลาที่ไม่มีเธอ แต่คำตอบคำเดียวที่เราได้ก็คือ ไม่!!!! เธอได้แต่ขอโทษ

มันดูไร้ค่ามากๆกับสิ่งที่เราพยายาม เวลาที่เลิกกันมามันไม่ช่วยให้เราดีขึ้นเลย เราอดทนมากแค่ไหนเวลาคิดถึง ได้แต่บอกตัวเองว่า ถ้าเรารักเค้ามากพอ เราต้องไม่ยุ่งกับเค้าอีก นั้นคือสิ่งสุดท้ายที่เธอขอและเราทำให้ได้ แต่ไม่ว่าเราจะพยายามยังไง พอเธอแค่เข้ามาทักแค่นิดเดียวมันก็พังลงไม่เป็นท่า ไม่โทษเธอเลย ผิดที่ใจเราคนเดียวที่ไม่แข็งแรงพอสักที เราไม่อยากหนีความรู้สึกที่เราเป็น แต่ก็ถ้าตั้งรับเลยก็กลัวจะรับไม่ไหว