บอกก่อนเลยว่าเราเลิกกับเขามาได้เกือบเดือนแล้ว เพราะเราหมดรักเขาเองเพราะเขาทำตัวเองและทำลายความรู้สึกเราด้วย
จนเรามีคนใหม่และก็เลิกยุ่งกับเขา

แต่วันนี้เราลองเข้าเฟสแฟนเก่าเรา เพราะเขาไม่ได้เปลี่ยนรหัสก็ปกติดีแต่พอมาดูหน้าวอลของเขากลับมีโพสตั้งค่าส่วนตัวเยอะแยะไปหมด

เราจะยกอันล่าสุดมาให้นะ

                    เรารู้ว่ามันยากกับการที่จะตัดใจจากใครสักคน แม้ว่าเขาจะทิ้งเราไปมีใหม่ แต่มันยากจริงๆที่จะตัด เราลืมเขาไม่ได้ เราไม่สนคนอื่นเลย
คนนี้เท่านั้นที่เราอยากอยู่กับเขาในอนาคต แต่แล้วอนาคตที่วาดฝันไว้ก็พังลง....
เพียงเพราะความโลภและความหยิ่งทระนงของคนคนเดียว ที่ทำให้ทุกอย่างพังทลาย เราคิดมาตลอดว่าเขาต้องเสียใจ เราทำเขาเจ็บมาหลายครั้ง
แต่ทำไมเราถึงยังทำ? เราก็ให้คำตอบไม่ได้ คงจะเป็นสันดานอย่างที่เธอว่า เราอยากมีชีวิตอยู่ร่วมกับคนนี้ แม้เราปฏิเสธการมีอยู่ของเขามากเท่าไหร่
แต่หัวใจมันก็ไม่ลืมเลย

                    มีรักแท้ แต่ทำไมถึงดูแลไม่ได้ เราไม่รอเธอนะ และเราก็ไม่อยากจะมีใครใหม่ด้วย เราพอใจที่มีเธออยู่แบบนี้ แต่ถ้าวันหนึ่งเธอหายไป เรากลัว กลัวว่าเราจะอยู่ไม่ได้จริงๆ ทุกวันนี้ที่ไม่มีเธอ มันก็ไม่เหมือนเดิมเยอะมาก เราเหงามากขึ้น โลกเงียบมากขึ้น สีสันไม่มีอีกเลย เราก้าวร้าวมากขึ้น เราเหมือนจะกึ่งเป็นตัวของตัวเอง แต่เธอที่เปลี่ยนเราไป เราอยากให้เธอเปลี่ยนเราอีกครั้งแต่ก็รู้ว่าไม่มีอีกต่อไปแล้ว คำว่าตลอดไปหรือเรื่อยๆนานๆมันไม่มีวันเป็นจริงสำหรับคนอย่างเรา เราจะแก้ไขไม่ได้ด้วยซ้ำ ใครๆก็ต้องการเวลา แต่เราไม่อยากได้ เราไม่อยากแก้ไขอดีต แต่เราอยากหยุดเวลาเอาไว้ก่อนที่เธอจะตัดใจจากเราไป แม้ทุกวันมันจะวนเวียนอยู่แค่วันนั้นเราก็พอใจที่จะอยู่ เพราะมันยังดีซะกว่าต้องมาพบความจริงที่ทำให้ตายทั้งเป็น

                    ถึงแม้ว่าในตอนนี้เราจะมีจอมเป็นเพื่อนคุยก็เถอะ จอมทำให้เราหายคิดถึงนึกถึงหรือรู้สึกถึงเธอได้ แค่ในวันแรกที่เราคุยกัน แต่แม้เราจะคุกับจอมเรื่อยๆ ความรู้สึกและเธอก็ยังเข้ามา ทำให้เรายิ่งรู้สึกมากขึ้นเรื่อยๆ เราไม่อยากจะนึกถึงเธอแต่สมองมันไม่ยอมฟัง หัวใจที่ตอนแรกโอเคขึ้นเพราะจอมเยียวยากลับกลายเป็นแย่กว่าเดิม ตอนนี้เรากลายเป็นไม่รู้สึกอะไรกับจอมหรือคำพูดจอมอีกต่อไป เธอ ที่เธอบอกว่าแยกทางกันแล้วต่างฝ่ายต่างก็ต้องมีความสุข มันเรื่องโกหกทั้งนั้น คนที่มีความสุขก็คือคนที่มันมีใหม่ ก็คือเธอ ไม่ใช่เรา แล้วเราจะมีความสุขแบบเธอได้ยังไง ทุกวันนี้เราพยายามทุกวิถีทางเพื่อที่จะไม่ยุ่งกับเธอ แต่ก็ทำไม่ลง ทำไม่ได้ การหมดรักใครสักคนนี่มันเย็นชาขนาดนี้เลยเหรอวะ

                    เราอยากเป็นคู่ชีวิตของเธอนะเอซ ไม่รู้ว่าในอนาคตเราจะได้พบกันอีกรึเปล่า แต่สิ่งที่อยากบอกคือคำพูดโปรยความหวังของเธอหรือคำพูดเล่นติดตลกอะไรก็เถอะ อย่าพูดมันออกมาเลยนะ สุขภาพใจของเรามันยังไม่พร้อมจะเล่นอะไรแบบนั้น เราไม่อยากสานต่อความสัมพันธ์ของเราสองคนนะ เราอยากเริ่มใหม่ เราอยากจะจีบเธออีกครั้ง เราไม่รู้ว่าเป็นไปได้มั้ย แต่เราก็งงนะ อะไรที่ทำให้เรามาพิมพ์ระบายแบบนี้ทั้งๆที่ตอนนี้เรากำลังพิมพ์สารนิพนธ์บทแรกอยู่แท้ๆ เราก็งง แต่ที่เราไม่เคยงงคือความรักที่เธอเคยให้เราอาจจะไม่เคยเห็นค่าของมันเลย แต่ตอนนี้เราสัมผัสมันได้ทั้งหมด แม้เธอจะหมดใจจากเราและปั้นให้คนอื่นใหม่ แต่เศษใจของเธอมันยังหลงเหลืออยู่ในใจที่ว่างๆของเรา เราทิ้งมันไม่ลง เพราะเกมคิดว่า คนคนนี้คือคนที่เกมอยากอยู่ด้วยกันในอนาคต เกมคิดกับเอซแบบนี้ แม้สุดท้าเกมจะทำมันพังแต่เกมก็ยังวาดฝันความทรงจำในอดีตที่เราเคยนึกถึงด้วยกันนะ :')




คิดยังไงกันบ้าง  เอาตรงๆตอนนี้เรากับแฟนใหม่ก็โอเคดีนะ แต่พอเราเข้าไปเห็นเขาสำนึกผิดหรืออะไรทำนองนี้แล้วมันอึดอัดอะ

จะให้เลิกยุ่งไปเลยก็สงสาร เพราะยังไงก็อยากเป็นเพื่อนกันมากกว่า โอกาสและการเปลี่ยนแปลงเราให้เขาไปเยอะแล้ว แต่เขาก็ทำไม่ได้สักครั้ง

ครั้งนี้ถือเป็นครั้งสุดท้ายที่เราทิ้งเค้าและก็มีใหม่ทันทีเพราะเราก็คุยกับคนใหม่มาสักพักแล้วเหมือนกันเลยทำให้กล้าที่จะตัดใจจากแฟนเก่าแบบตรงๆไม่ต้องรู้สึกอะไรมาก

เห้อ