เรื่องมันมีอยู่ว่า เพื่อนในคณะของเพื่อนสนิทผมเค้ามาขอให้ผมช่วยอะไรบางอย่าง (โดยเพื่อนสนิทผมเป็นคนมาขอให้) ผมก็รับปากยินดีช่วย ระหว่างที่ให้คำปรึกษา เหมือนเค้าเป็นคนนิสัยตรง และพูดจาไม่สนความรู้สึกคนอื่นเท่าไหร่ เค้าก็ทำให้ผมโกรธ แล้วผมก็โกรธมากเพราะเค้าว่าผม และอีกอย่างคือเราเพิ่งรู้จักกัน ไม่ได้สนิทกันที่จะมาหยอกล้อกันได้ จนเค้าก็ร้องไห้

เพื่อนสนิทผมก็เลยโทรไปถามว่าเป็นอะไรรึเปล่า พอได้ยินเสียงเพื่อนคนนั้นร้องไห้ก็บอกขอโทษด้วยนะ จะเคลียร์กับผมให้ ผมไม่รู้ว่าเพื่อนสนิทผมโทรไปคุยอะไรบ้าง แล้วเพื่อนสนิทของผมก็โทรมาหาผม เสียงสะอื้น และร้องไห้ บอกขอโทษที่ทำให้ผมโกรธ..

ผมก็บอก เห้ย ทำไมต้องขอโทษ เราไม่ได้โกรธเธอนะ เราโกรธเพื่อนเธอนู่น แต่เพื่อนก็บอกมันเป็นความผิดของเค้าเอง ถ้าเค้าไม่มาขอร้องให้ช่วยแต่แรก ก็จะไม่เกิดเรื่องแบบนี้ แล้วก็ถามประมาณว่า ไม่เข้าใจ ทำไมผมต้องไปโกรธเพื่อนคนนั้นขนาดนั้นด้วย ทำไมต้องยึดติดกับคำว่า แล้วก็ขอโทษผมอีก..

ผมก็บอก "เราขอโทษที่ทำให้รู้สึกแย่ เราผิดเองที่ไปโกรธเพื่อนเธอขนาดนั้น ขอโทษนะ"
แล้วเพื่อนก็บอก "เธอไม่ผิดหรอก เราผิดเองตะหาก เราผิดเอง" แล้วก็หายไป

คือตอนนี้ผมงงมากว่า เพื่อนผมเค้าโกรธผมเรื่องอะไรรึเปล่า ปากบอกไม่โกรธ แต่โกรธรึเปล่า หรือรำคาญผมรึเปล่า ผมงงไปหมด ตอนนี้ก็ยังไม่ได้เคลียร์เลย เครียดครับ นอนไม่หลับ

ผมควรจะทำไงดีครับ ตอนนี้คิดไม่ออกเลย

ป.ล. เพื่อนสนิทผมเป็นผู้หญิงครับ คบกันมาเกือบ 10 ปีแล้ว สนิทที่สุดในชีวิตเลยครับ เฮ้อ~
ป.ล. 2 เราทั้งคู่เรียนมหาวิทยาลัยปี 4 แล้วครับ