คือว่าเราเป็นหลานคนโตที่สุดใน บรรดา ญาติๆ เราเลยรู้นิสัยยาย เร็วกว่าน้องๆคนอื่นๆ  ตอนเมื่อ10 ปีที่แล้ว  แม่กับพ่อเราหย่ากัน  พ่อทิ้งแม่แล้ว เอาทุกอย่างในชีวิต แม่ไปหมด ทุกอย่าง  จากที่เมื่อก่อนยายจะรักแม่มากกว่าใครๆ เพราะแม่มีเงิน วันที่แม่ล้ม  ผู้เป็นแม่ นั้นคือยาย  ไม่เคยเหลียวแลดูแม่ ซ้ำยังด่าว่าแม่  จนแม่ป่วย  ในวันที่แม่ป่วยเข้ารพ  บ้านเราไม่มีเงิน เรายังอยู่ ม ต้น ลูกน้องแม่ที่ดูแลแม่ด้วยใจ เพราะแม่ดีกับทุกคน  เอ่ยปากให้ยายช่วยคำแรกที่ยายพูด ยายบอกว่าเปลื้องเงิน ไม่มีเงินก็ปล่อยมันไป  เมื่อมีคนรอบๆตัวของแม่เล่าให้เราฟังเรารู้สึกไม่ดีกับยายมาก  เราสงสารแม่ แต่สุดท้ายทุกอย่างก็ผ่านไปได้ ทุกคนช่วยกัน จนแม่หายจากอาการป่วย  วันหนึ่งเราได้รับรู้อีกว่า แม่ได้รับมรดกจากตา เพราะแม่ช่วยตาในการดูแลอาการป่วย  แต่แม่ก็ไม่หวังในสมบัติอยู่แล้ว  แต่ยายได้เขียนคำร้องขอเป็นผู้จัดการมรดก  แต่เพียงผู้เดี่ยว    แม่เราก็เซนต์บ้านให้ยาย จนหลายปีที่เรารับรู้แต่เราก็ไม่แสดงออกว่าเรารู้ ต่างคนต่างอยู่  จนที่น้องๆเราหลายคนเริ่มโดน ความเห็นแก่ตัวของยาย  ความที่ยายเป็นคนที่พูดไม่ตรง ให้ร้ายอีกคน  เราขอไม่เอ่ยถึงเพราะมันเป็นส่วนของคนอื่น


จนเมื่อในหลายปีที่ผ่านมาไม่มีใครดูแล  แม่เราต้องเข้าไปดูแล  แม่เราประสบความสำเร็จมากกว่าเดิม อีก  แต่ยายก็ยังมีนิสัยที่เห็นแก่ตัวเหมือนเดิม จนหนักเข้า  ยกตัวอย่าง  ของกินบนโต๊ะเมื่อยายกินอิ่ม จะไม่ถามคนอื่นๆว่าอิ่มยัง ยายจะยกไปไว้ในตู้กับข้าว แล้วห้ามคนอื่นกิน ทั้งๆที่คนอื่นยังไม่ได้กิส