(ตอนที่2) : เตรียมงานค่ายอาสา..


...ตอนนี้พวกผมขึ้นปี3 กันแล้ว งานของภาควิชาที่สำคัญที่สุดของปี3อย่างพวกผมก็คือการทำ "ค่ายอาสา" เหมือนตอนที่ไปค่ายของพวกพี่ๆตอนปี1 ปี2แหล่ะครับ(ตอนปี2 นายนิกไม่ได้ไปค่ายกับพวกเราด้วย เพราะมีปัญหากันคราวนั้นแหล่ะครับ) ความสัมพันธ์ในกลุ่มเพื่อนๆก็ยังเหมือนเดิม ทุกอย่างยังเหมือนเดิม นายนิกก็ยังมากินข้าว ไปไหนมาไหนกับกลุ่มเพื่อนๆเหมือนเดิม แต่กับผมก็ไม่ค่อยได้คุยกับนายนิกเท่าไหร่ แต่ก็ไม่ถึงกับเกลียด หรือบึ้งตึงใส่กันนะครับ กับนายบอมก็ปกติ เราช่วยกันดูแลนายออมน้องรหัสตัวแสบ ฮ่าๆ มีนายออมคนเดียวนี่เหนื่อยจริงๆ แต่ดีที่นายบอมเอาอยู่ นายออมจะกลัวนายบอมมากกว่าเพราะนายบอมจะดุ แล้วก็คงเป็นเพราะผมยังอยู่หอห้องเดียวกับนายออมด้วยมั้ง ก็เลยสนิทกันจนไม่กล้าดุ ฮ่าๆ

...สำหรับการเตรียมค่ายอาสา พวกผมต้องเดินทางไปเซอร์เวย์ หาสถานที่กันก่อน ปีนี้ปักหมุดกันที่เชียงรายเหมือนเดิม เพราะมีนายปิ๊กคอยอำนวยความสะดวกอยู่ที่นั่น นายปิ๊กหาสถานที่ไว้ให้พวกผมสองสามที่ เอาไว้ให้ไปเลือกกันว่าจะไปทำค่ายที่ไหน เดี๋ยววันหยุดยาววันจักรีนี่แหล่ะ พวกผมจะไปเชียงรายกัน จะนั่งรถไฟไปเชียงใหม่ และนายปิ๊กจะรอรับอยู่ที่นั่น พาพวกผมไปเชียงราย

วันที่ 1 เมษายน

"ไอ่เอิร์ต เดี๋ยวเรียนเสร็จเมิงจะกลับหอเลยป่ะ" ไอ้แมคถามผมก่อนที่จะเลิกเรียนวิชาสุดท้าย


"อืม กลับเลย มีไรอ่ะ"


"แวะไปดูตารางรถไฟด้วยนะ เดี๋ยววันศุกร์นี้จะได้กะเวลาถูก ว่าจะออกไปกันกี่โมงดี"


ไอ้แมคบอกผมให้เตรียมดูตารางรถไฟที่จะนั่งไปหัวลำโพง  จะได้กะเวลารถที่จะออกจากหัวลำโพงไปเชียงใหม่ได้


"เออๆได้ วันศุกร์วันจักรีพอดี หยุดติดเสาร์-อาทิตย์อีก หยุดสามวันเลย"


"เออ..แล้วเมิงก็โทรบอกไอ้ปิ๊กด้วยละกันว่าเราจะไปกันศุกร์นี้ละ" ไอ้แมคสั่งผมอีก


"โอเคคร๊าบ ได้ครับนายท่าน" ผมพูดประชดไอ้แมค


"เดี๋ยวเอ็มไปเป็นเพื่อนก็ได้ จะกลับหอเหมือนกัน" นายเอ็มบอกผม


"อ่าว ไอ้เอ็มแล้วที่นัดกันเตะบอลอ่ะ" ไอ้แบงค์ถามนายเอ็ม


"ก็เดี๋ยวตามไปไง ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนครับ" นายเอ็มพูด


"ไอ้บอมแมร่งเงียบเลย เดี๋ยวกรูโทรหามันเอง"


"ไงก็เจอกันที่สนามกีฬานะไอ้เอ็ม ไอ้เอิร์ต" ไอ้แมคบอกผมกับนายเอ็ม


....แล้วพวกเราก็แยกย้ายกันกลับหอ พวกไอ้แมค ไอ้แบงค์ ยัยส้ม ก็ไปสนามกีฬา เพราะมีนัดกันเตะบอล ส่วนนายเอ็มก็เดินกลับหอกับผม


"เอิร์ต ชวนนิกไปเซอร์เวย์ด้วยป่าว" อยู่ๆนายเอ็มก็ถามผมขึ้นมาแบบนี้


....ผมได้ยินก็เงียบ...ไม่รู้จะตอบนายเอ็มยังไง


"นิกเคยบอกนี่ ว่าค่ายพวกเรานิกจะไปด้วย" นายเอ็มพูดอีก


"ไม่รู้อ่า ก็คงแล้วแต่นิกมั้ง เพราะไม่เหมือนเดิมแล้วนี่" ผมบอกนายเอ็ม


....นายเอ็มเอามือมาจับไหล่ผมให้หยุดเดิน ผมก็ชะงักเลย


"เอิร์ต เอ็มว่าทุกอย่างระหว่างพวกเราก็ยังเหมือนเดิมนะ เห็นมั๊ย เราไม่ได้เสียใครไปซักคน เอิร์ตก็ยังอยู่ บอมก็ยังอยู่ นิกก็ยังอยู่" นายเอ็มพูด


...ผมได้ยินก็สะอึกเลย มันจุกๆในอกขึ้นมาเลยอ่ะ แต่ก็ไม่ได้ตอบอะไรนายเอ็มไป


...ผมกับนายเอ็มเดินมาถึงสถานีรถไฟย่อยของสถาบันฯ


"เดี๋ยวเอิร์ตไปดูตารางรถไฟคนเดียวได้ป่ะ แล้วรอเอ็มอยู่ที่นี่นะ เดี๋ยวเอ็มไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วจะรีบมา" นายเอ็มบอกผม


"ให้เอิร์ตไปสนามกีฬาด้วยหรอ" ผมถามนายเอ็ม


"อื้ม ไปด้วยกันดิ" นายเอ็มบอกผมแล้วก็ยิ้มๆ ผมก็พยักหน้าให้นายเอ็ม


...นายเอ็มเดินกลับหอ ส่วนเราก็แวะเข้าไปที่สถานีรถไฟ เป็นห้องขายตั๋วเล็กๆ มีป้ายตารางเดินรถไฟเที่ยวขึ้น-เที่ยวล่องติดอยู่


"เอิร์ตๆ มาทำไรเนี่ย" เสียงใครเรียกผม  ผมหันไปดู


"อ้าว เพียงดาว" เป็นเพียงดาวเพื่อนนายนิกนั่นเอง ที่เรียกผม


"มาทำอะไรคนเดียวเนี่ย จะไปไหนหรอ" เพียงดาวถามผม


"ป่าวๆ เอิร์ตมาดูตารางรถไฟอ่ะ เตรียมไปเซอร์เวย์ค่าย"


"อ่อ..ค่ายของภาควิชาอ่ะหรอ"


"อื้มๆ ใช่ เพียงดาวไปด้วยกันป่าว" ผมถือโอกาสชวนเพียงดาวไปค่ายด้วยกัน


"เอ๊.....ถ้านิกไปเพียงดาวก็ไป อิอิ" เพียงดาวพูดแล้วก็หัวเราะเจ้าเล่ห์ ฮ่าๆ


"งั้นเพียงดาวขอตัวก่อนนะ ไปติวอ่ะพรุ่งนี้มีสอบ"


"อื้ม บ๊ายบาย" ผมบอกเพียงดาว พร้อมกับยกมือบ๊ายบาย


....เพียงดาวเดินออกไปแล้ว เหลือผมอยู่ตรงนั้นคนเดียว ผมดูตารางรถไฟ แล้วก็เปิดกระเป๋า เอาสมุด ปากกามาจะจดเวลารถไฟไปหัวลำโพง จังหวะนั้น ปากกาหลุดจากมือผมหล่นลงพื้น



....ผมก็จะก้มลงเก็บปากกา แต่ว่า...มีคนเก็บมันขึ้นมาให้ผมแล้ว  แป้งกลิ่นนี้.....เสื้อชอร์ปสีน้ำตาลแบบนี้.....

...จะเป็นใครไปไม่ได้...นอกจาก....นายนิก!!


...ผมเงยหน้าขึ้นไปมอง นายนิกจริงๆด้วย นายนิกยื่นปากกาให้ผมแล้วก็ยิ้มๆ ผมเองก็ทำตัวไม่ถูกเลยเหมือนกัน เพราะเราไม่เคยเจอกันแบบสองต่อสองอย่างนี้มานานแล้ว ก็เลยรู้สึกประหม่า แล้วก็ไม่รู้จะทำตัวยังไง  หัวใจของผมเต้นแรงมากอ่ะ เหงื่อเริ่มออก ฮ่าๆ


"เอ่อ...อ่า....ขอบใจนะ..." ผมพูดตะกุกตะกักขอบใจนายนิกที่เก็บปากกาให้ แล้วก็รีบหันหลังจดตารางรถไฟ แก้เขิน


"จะไปไหนหรอ...อ่ะ..อ่ะ..ไอ้ดื้อ" นายนิกก็ถามผมแบบตะกุกตะกักเหมือนกัน


...แต่ผมก็ต้องมาสะดุดอยู่ที่ตรงคำว่า.....ไอ้ดื้อ....ที่เป็นเสียงแผ่วเบาออกมาจากปากของนายนิก


"เอิร์ต ไปกันยัง" อยู่ๆนายเอ็มก็โผล่มา ผมนี่โล่งใจเลย นายเอ็มมาได้จังหว่ะพอดี ทำให้ผ่อนคลายไปได้บ้าง


...ส่วนนายเอ็มเอง พอโผล่มาเจอผมกับนายนิกอยู่ด้วยกัน ขานั้นก็ทำสีหน้าตกใจ ฮ่าๆ


"อ้าวนิก...เอ่อ...เอ็มว่าจะโทรชวนไปเตะบอลพอดีเลย" นายเอ็มรีบพูดแก้เขิน แล้วก็มองหน้าผมพร้อมกับรอยยิ้มมีเลศนัย


"ไปตอนนี้หรอเอ็ม คงไม่ได้อ่ะ นิกจะไปติวหนังสือ พอดีพรุ่งนี้มีสอบอ่ะดิ" นายนิกบอกนายเอ็ม


"อ่าวหรอ แย่เลย แล้วทำไมมาอยู่ตรงนี้ได้เนี่ย" นายเอ็มถามนายนิก


"ไปกันเหอะเอ็ม เดี๋ยวพวกนั้นรอนาน" ผมรีบชิงบอกนายเอ็มก่อนที่นายนิกจะตอบนายเอ็ม


...ทั้งๆที่ความจริงผมก็อยากรู้เหมือนกันนะว่านายนิกมาตรงสถานีรถไฟได้ยังไง  ทำไมรู้ว่าผมอยู่ที่ตรงนั้นในเวลานั้น


"เอ้อ...นิก เดี๋ยวศุกร์นี้จะไปเซอร์เวย์ค่ายกันอ่ะ นิกไปด้วยกันนะ ขึ้นรถไฟไปสนุกดี" นายเอ็มบอกนายนิก


"อ่อ หรอ ไงเดี๋ยวนิกบอกนะ ไม่แน่ใจว่าจะไปได้มั๊ย อาจจะต้องอยู่เช็คผลแลปฯอ่ะ" นายนิกพูด



"อ่อๆครับ ไปให้ได้นะ" นายเอ็มบอกนายนิก


...แล้วผมกับนายเอ็มก็แยกกับนายนิกไปสนามกีฬา ส่วนนายนิกก็ไปติวสอบกับเพื่อนๆ คงไปกรุ๊ปเดียวกับเพียงดาวนั่นแหล่ะ


"นั่นแน่...ยังไงเนี่ย นิกเอิร์ต...อยู่ด้วยกันสองต่อสอง" นายเอ็มเปิดฉากแซวผมขึ้นมา


"ป่าวๆ"


"ตั้งใจหรือบังเอิญครับ"


"ไม่รู้ๆ อย่าถาม" ผมบอกนายเอ็ม


"ฮ่าๆ...ไม่ได้ละเรื่องนี้ต้องขยาย สืบหาคำตอบ" นายเอ็มแซวผมแล้วก็หัวเราะ ผมก็ปล่อยให้แซวไป ฮ่าๆ


"รีเทิร์นรึป่าวน๊า" นายเอ็มพูดขึ้นมาอีก


"หยุดพูดเลยเอ็ม ไปเตะบอลนู่น" ผมว่านายเอ็ม


"เย็นนี้เสร็จแน่ มีข่าวๆ ฮ่าๆ" นายเอ็มพูดแล้วก็ลงสนามไป พร้อมกับกระซิบกระซาบกับไอ้แมคทันที ร้ายจริงๆนายเอ็มเนี่ย ฮ่าๆ


"เอิร์ตๆนั่งนี่ๆ" เสียงยัยส้มเรียกผมไปนั่งด้วย ผมก็เดินไปนั่งกับยัยส้ม ขนมเพียบ น้ำท่าพร้อม ฮ่าๆ


...ผมกับยัยส้มนั่งกินขนมกันไปก็คุยกันไป ซักพักยัยแพรวก็ตามมาสมทบอีกคนนึง


"เอิร์ต เมื่อกี้แพรวเจอนิกด้วย" ยัยแพรวบอกผม


"เมื่อกี้ เอิร์ตก็เจอนิก" นายเอ็มพูดแล้วก็มาล้มตัวนั่งใกล้ๆผม พร้อมกับหอบเหนื่อย ฮ่าๆ คงออกมาพัก


"อะไรนะ เอิร์ตก็เจอนิกหรอ" ยัยส้มกับยัยแพรวพูดออกมาแทบจะพร้อมกัน


"ช่ายๆๆ เอ็มบอกได้แค่นี้แหล่ะ เป็นลมแป๊บบบบ" นายเอ็มพูดแล้วก็ล้มตัวลงนอนไปกับพื้นสนามหญ้า


"อ่านะเอ็ม ตายง่ายๆแบบนี้เลยหรอ" ผมว่านายเอ็มแล้วก็เอาขวดน้ำเย็นวางบนหน้าอกนายเอ็ม


"เฮ้ยยย....เย็นนะเอิร์ต แกล้งหรอๆ เดี๋ยวเอ็มแฉนะ" นายเอ็มขู่ผม


"แฉเรื่องไรอ่ะเอ็ม แฉเลยๆ รอฟัง อิอิ" ยัยส้มรีบออกตัว อยากรู้อยากเห็นมาก


"ก็เมื่อกี้ตอนเอ็มไปเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วก็กลับมาหาเอิร์ตที่สถานีรถไฟอ่ะ"

"เอ็มเจอ นิกอยู่กับเอิร์ตสองคนที่สถานีรถไฟ" นายเอ็มพูด


"เฮ้ย...จริงดิ" ยัยส้มพูด


"จะตกใจทำไมเนี่ยส้ม เอิร์ตก็เจอนิกแทบทุกวันอ่ะ" ผมบอกยัยส้ม


"นั่นก็จริง แต่แบบว่า อยู่ๆเจอกันสองต่อสอง คือมันแปลกอ่ะ"


"หรือว่า....งานนี้มีรีเทิร์น อิอิ" ยัยส้มพูด


"เออ ให้แมร่งรีเทิร์นจริงๆเหอะ" ไอ้แมคเดินเข้ามานั่งพักแล้วก็พูด


"เมิงชวนไอ้นิกไปเซอร์เวย์ด้วยกันสิไอ้เอิร์ต" ไอ้แมคบอกผม


"เอ็มบอกนิกไปละ นิกบอกว่าต้องดูก่อน อาจจะไม่ว่าง"


"แล้วมันจะไปค่ายกับพวกเราป่าวว๊ะ" ไอ้แบงค์พูดขึ้น



"มันต้องไปดิ ก็มันพูดไว้เองว่าค่ายของพวกเรามันจะไปด้วยอ่ะ"


"นิกไปอยู่แล้วหล่ะ ส้มว่ายังไงนิกก็ต้องไป" ยัยส้มพูด


"ไม่แน่นะ งานนี้อาจจะมีคนไปติดฝนในป่าด้วยกันอีกก็ได้น๊า อิอิ" ยัยส้มพูดแซวผม


"เออ แล้วบอมไปไหนเนี่ย" ผมถามไอ้แมค


"ไม่รู้หว่ะ โทรไปแล้วมันไม่รับสายอ่ะ ไปซ้อมเทควันโดมันมั้ง" ไอ้แมคบอกผม


"อืม...คงงั้นอ่ะ"


....พวกเรานั่งคุยกันไปเรื่อยเปื่อย จะฟ้าเริ่มมืด ก็พากันกลับ ไปหาข้าวกิน


...ผมโทรหานายบอม


"ว่าไงเอิร์ต"


"บอมอยู่ไหนอ่ะ มากินข้าวป่าว"


"ไปครับ กำลังเดินไปเนี่ย เพิ่งซ้อมเสร็จ"


"อ่อๆ ร้านเดิมนะ"


"ครับผม เจอกันๆ"


...นายบอมวางสายไป พวกผมเดินถึงร้านข้าว ก็สั่งข้าวกัน


"ไอ้เอิร์ต จดข้าวผัดกุนเชียงไปด้วย เดี๋ยวไอ้นิกมา" ไอ้แมคบอกผม


"อื้มได้ๆ"


"แล้วบอมอ่ะเอิร์ต" นายเอ็มถามผม


"บอมกำลังมาอ่ะ สั่งข้าวให้ละ"


....พวกผมนั่งรอข้าวกันอยู่ นายนิกก็เดินเข้าร้านมาพร้อมกับนายบอม


"ไอ้สองคนนี้มาพร้อมกันได้ไงครับ" ไอ้แมคถามนายนิกกับนายบอม


"อ๋อ...บังเอิญเจอกันอ่ะครับ เลยเดินคุยกัน" นายบอมตอบ


"บังเอิญเจอหรอ งั้นเมื่อตอนเย็น ก็บังเอิญใช่ป่ะ ไอ้นิก" ไอ้แมคถามนายนิก


"อ่า...เอ่อ...บังเอิญอะไรหรอ" นายนิกถามแบบ งงๆ


"อ่าว...ก็ที่เมิงเจอไอ้เอิร์ตที่ถานีรถไฟไง  บังเอิญเหมือนกันใช่ป๊ะ" ไอ้แมคถาม


...นายนิกได้ยินก็เงียบไป อึ้งๆไปเหมือนกัน ผมก็นั่งเงียบๆดูท่าทีนายนิก


"อ่า...ก็นิกเดินผ่านไปเห็นเอิร์ตพอดี เลยเดินเข้าไปหาอ่ะ ไม่มีไรหรอก" นายนิกบอกพวกนั้น


"สรุปว่าบังเอิญสินะ" ยัยส้มพูด


"อ่าครับ...บังเอิญก็บังเอิญ" นายนิกพูดแล้วก็เงียบไป


....แล้วพวกเรากินกินข้าวกัน พอกินข้าวเสร็จ ก็พากันกลับหอ ผมขึ้นห้องมาพร้อมกับนายนิก นายเอ็ม แล้วก็แยกไปเข้าห้องตัวเอง นายออมอยู่ในห้อง นอนทำการบ้านอยู่บนเตียง


"พี่เอิร์ต การบ้านฟิสิกส์ปวดหัวมากอ่ะพี่ ยาก" นายออมบ่นๆ


"เดี๋ยวพี่โทรให้พี่บอมมาสอนให้ เอามะ" ผมถามนายออม


"ก็ดีครับพี่ ปวดหัวจะตายอยู่ละ ฟิสิกส์เนี่ย โอ๊ยยย!!!!!" นายออมพูดแล้วก็เอามือกุมหัวตัวเอง ฮ่าๆ


....ผมโทรบอกนายบอม นายบอมก็มาสอนการบ้านให้นายออม ฟิสิกส์ วิชาถนัดของนายบอมอยู่แล้วนี่ ฮ่าๆ