--------------------------------------------------------
(ตอนที่3) : นมน้ำผึ้งปั่น2แก้ว..
....กว่านายบอมจะสอนการบ้านนายออมเสร็จก็เกือบๆสี่ทุ่ม ผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จนอนเล่นมือถืออยู่บนเตียง ส่วนนายออมพอทำการบ้านเสร็จก็ นู่นเลย ชวนนายบอมเล่นเกมส์ต่อ เฮ้อ!! นายออมนี่เชื้อไม่ทิ้งแถวจริงๆเลยนะเรื่องเกมส์เนี่ย ได้นายบอมมาเต็มๆ ฮ่าๆ
ผมพยายามนอนก็นอนไม่หลับ ดูนาฬิกาเกือบๆห้าทุ่ม สองคนนั้นก็ยังเล่นเกมส์กันอยู่ ผมเลยคิดว่าออกไปเดินเล่นดีกว่า นึกอยากกินนมน้ำผึ้งปั่นเย็นๆซักแก้ว ผมก็เลยลงจากเตียง เตรียมออกไปข้างนอก
"อ่าวพี่เอิร์ต จะไปไหนหรอครับ" เสียงนายออมถามผม แต่ตาจ้องเกมส์อย่างตั้งใจ
"ไปร้านน้ำป้าอ่ะ เดี๋ยวมา"
"อ่อครับๆ ขนมมาฝากด้วยนะ" นายออมบอกผม
"อืม..ได้ๆ แต่เลิกเล่นกันได้ละเกมส์อ่ะ อาบน้ำนอนกันได้ละ ทั้งพี่ทั้งน้องเลย" ผมว่าสองคนนั้นแล้วก็เดินออกมาจากห้อง
"คร๊าบ รับทราบครับ" เสียงสองคนพี่น้องนั่นตะโกนตอบผมมา เฮ้อ!!!
....ลงมาข้างล่าง ลมตอนดึกๆพัดมาเย็นๆ นักศึกษายังไม่นอนกันหรอกครับ บางคณะมีสอบก็คงติวกันถึงเกือบๆเช้า อย่างพวกนายนิกกับเพียงดาวที่วันนี้ก็ไปติวข้อสอบกัน ผมเดินไปถึงร้านน้ำปั่นของป้าที่เคยมากินประจำๆ คนยังนั่งเต็มร้านเลยดึกขนาดนี้แล้ว
"อ่า.....!!" ผมอ้าปากจะสั่งนมป้า
"นมน้ำผึ้งปั่นสองแก้วครับป้า"
.....เสียงใครคนนึงสั่งนมป้ามาจากข้างหลังของผม
ผมหันไปดู
>>นายนิก<<
.....นายนิกเห็นว่าผมหันไปมอง ก็ส่งยิ้มให้ผม มือก็หอบหนังสืออยู่ สงสัยเพิ่งจะติวข้อสอบเสร็จ
"อ้าว..สองคนนี้ไม่เห็นมาด้วยกันนานเลย" ป้าแซวผมกับนายนิก
"เอ่อ...ป้าครับ คือ...ของเอิร์ต" ผมพยายามจะบอกป้าว่าน้ำผมยังไม่ได้สั่งเลย นายนิกอาจจะสั่งไปให้คนอื่นก็ได้
"ก็นิกสั่งให้แล้วไง" เสียงนายนิกบอกผม ผมก็เลยไม่พูดอะไรต่อ
....ทำไม หัวใจเต้นแรง ในเวลาที่อยู่ใกล้ๆกันสองคนแบบนี้ นายนิกเองก็มายืนควบคุมความรู้สึกของผมอยู่ได้
"ดึกแล้วทำไมยังไม่นอนอีก" นายนิกเอ่ยปากถามผมทำลายความเงียบ
"เอ่อ...เอิร์ตยังไม่ง่วงอ่ะ"
"นิกเพิ่งติวเสร็จหรอ" ผมถามนายนิก
"ครับ ดีนะพรุ่งนี้สอบตอนบ่าย เลยสบายๆ"
"อ่ะ นมน้ำผึ้งปั่นสองแก้วเพิ่มวิปครีมได้แล้วจ่ะ หนุ่มๆ" ป้าร้านน้ำบอกผมกับนายนิก
....นายนิกรับแก้วนมส่งมาให้ผม แล้วนายนิกก็จ่ายตังค์
"อ่ะนิก...ค่านม" ผมบอกนายนิกแล้วยื่นตังค์ให้
"ไม่เป็นไรครับ นิกเลี้ยง" นายนิกตอบผมพร้อมกับรอยยิ้มลิงๆของเค้า หน้าตี๋ๆนี่เวลายิ้มแล้วดวงตาเป็นเส้นตรงเลย ฮ่าๆ
"เอ่อ....เอิร์ต..." นายนิกเรียกผม
"มีไรหรอ" ผมถามนายนิก
"เอ่อ...เอิร์ตจะกลับห้องเลยหรอ" นายนิกถามผม
"อื้ม...นิกหล่ะ"
"เรา...เอ่อ...เราไปนั่งเล่นที่สถานีรถไฟกันมั๊ย" นายนิกออกปากชวนผม
....หัวใจยิ่งเต้นแรงไปใหญ่ อารมณ์ ความรู้สึกของคนที่ไม่ค่อยได้พูดกันมาตั้ง2ปี อารมณ์ของคนที่เคยบาดหมางกัน มันหายไปไหนหมดนะ
"ว่าไง ไปมั๊ยครับ หรือจะกลับห้องก็ได้นะ ถ้าง่วงนอน" นายนิกถามผมอีก
"อื้ม...ไปดิ" ผมตอบนายนิก นายนิกก็ยิ้มออกมาได้อีก
....แล้วผมกับนายนิกก็เดินไปที่สถานีรถไฟของสถาบัน ที่เราสองคนชอบมานั่งบ่อยๆ ตอนที่อยู่หอใน
ตอนนี้เราสองคนอยู่ปี3กันแล้ว อาจจะเป็นเพราะเราโตขึ้น นายนิกแทบไม่หลงเหลือความเกรียน นิสัยห่ามๆ พูดดุๆ เลย นายนิกดูโตขึ้น พูดจาดี แล้วก็ดูนิ่งขึ้นมากด้วย
...ผมกับนายนิกทิ้งตัวนั่งลงริมขอบทางรถไฟ นายนิกวางเอกสารที่ไปติวมาไว้ข้างๆตัว มือก็ถือแก้วนม ระหว่างผมกับนายนิกมีแต่ความเงียบ ผมเองก็ทำอะไรไม่ถูกเหมือนกัน ได้แต่นั่งนิ่ง จ้องมองไปข้างหน้า สถานีรถไฟแห่งนี้ สะพานลอยข้ามทางรถไฟแห่งนี้ มีเรื่องราวมากมาย ระหว่างผมกับนายนิก มีความทรงจำดีๆมากมายที่ผมสองคนทิ้งไว้ที่นี่....!!!!
"ปีนี้จะไปทำค่ายที่ไหนหรอ" นายนิกถามผม
"เชียงรายอ่ะ เดี๋ยวจะไปสำรวจสถานที่ก่อนว่าจะไปที่ไหนดี"
"อ่อ...ครับ"
"นิกไปด้วยกันมั๊ย" ผมถามนายนิก
"ไปครับ ค่ายอ่ะนิกไปแน่นอน แต่ตอนไปสำรวจนี่อ่ะดิ นิกไม่แน่ใจ กลัวไม่ว่าง"
"อื้ม...ถ้าไม่ว่างก็ไม่เป็นไร ไว้ตอนไปค่ายใหญ่ก็ได้" ผมบอกนายนิก
"แต่นิกอยากไป..."
....ผมหันหน้าไปมองนายนิก นายนิกก้มลงเก็บก้อนหินวางเรียงๆบนรางรถไฟ ซักพักคงรู้ตัวว่าถูกจ้องมอง นายนิกก็เลยแหงนหน้าขึ้นมา ผมรีบหลบสายตาคู่นั้นทันที ^^
"เอิร์ต หันหน้ามาอีกทีซิ" นายนิกสั่งผม
"ทำไมหรอ มีไร"
"บอกให้หันก็หันมาดิ ทำไมต้องถาม" นายนิกเริ่มออกเสียงเหวี่ยงๆอีกแล้ว
...ทำให้ผมรู้ว่า...อาการนี้ยังไม่หาย แต่แค่ลดลงไป ฮ่าๆ
ผมหันหน้าไปมองนายนิก นายนิกจ้องหน้าผม แล้วเอามือมาจับตรงหางคิ้วของผม
"รอยแผลเป็น" นายนิกพึมพัมออกมาเบาๆ
"แผลที่นิกทำใช่มั๊ย" นายนิกถามผมปลายนิ้วเรียวยาวก็ลูบคลำอยู่ตรงหางคิ้ว
"อืม..." ผมตอบไปแค่นั้น
....นายนิกพยักหน้า แต่ก็ไม่พูดอะไรออกมา ผมเห็นนายนิกหยิบก้อนหินมากำไว้แน่น
"กำไว้ทำไมเจ็บมือ" ผมถามนายนิก
"คงเจ็บไม่เท่าที่เอิร์ตเจ็บหรอก" นายนิกตอบผม
"เรื่องที่เอิร์ตทำไว้กับนิก มันก็สมควรแล้วนี่ ที่จะต้องเจ็บแบบนั้น" ผมพูดออกมา
"นิกใจร้อนเอง นิก....นิกไม่ควรทำร้ายเอิร์ตแบบนั้น"
"ช่างเหอะ เรื่องมันผ่านมาแล้ว" ผมบอกนายนิก
"นิกก็พยายามลืมมันนะ แต่สิ่งที่นิกลืมไม่ได้...ก็คือ..."
"คืออะไรหรอ...คือเรื่องของเอิร์ตกับบอมใช่มั๊ย" ผมถามนายนิกไปตรงๆ
"ไม่ใช่เลย...นิกไม่เคยสนใจเรื่องนั้น ไม่ว่ามันจะจริงหรือไม่จริงระหว่างเอิร์ตกับบอม นิกก็ไม่เคยสนใจเลย"
"เพราะที่ผ่านมา บอมกับเอิร์ตก็ทำให้นิกเห็นแล้วว่า หลังจากนั้น ไม่มีอะไรเกินไปกว่าคำว่าเพื่อน บอมเป็นคนดีมาก เอิร์ตรู้มั๊ย...บอมขอโทษนิกจนนิกรู้สึกผิดอ่ะ" นายนิกบอกผม
"อืม....บอมเป็นคนดีมากจริงๆ เป็นเพื่อนที่ดีมาก" ผมบอกนายนิก
"ครับ" นายนิกพูดแล้วก็เงียบไป
"เอิร์ต...." นายนิกเรียกผม
....ผมก็หันหน้าไปมองนายนิก ก็เจอสายตาคู่นั้นกำลังมองผมอยู่ สายตาคู่ที่คุ้นตา
"เอ่อ...นิก..."
"เฮ้อ...กลับหอหันเถอะครับ" นายนิกเหมือนจะพูดอะไรซักอย่าง แต่ก็ไม่กล้าพูด เปลี่ยนเป็นชวนผมกลับหอแทน
....นายนิกหยิบเอกสารข้อสอบแล้วก็ลุกขึ้นยืน ผมเองก็ลุกตาม พร้อมกับหยิบแก้วน้ำของตัวเองแล้วก็ของนายนิกด้วย เพื่อเอาไปทิ้ง
"นานแล้วเนอะ ที่เราไม่ได้อยู่ด้วยกันสองคนแบบนี้" นายนิกพูดทำลายความเงียบระหว่างเดินกลับหอ
"อื้ม...นั่นสิ"
"เขิน เหมือนตอนจีบกันใหม่ๆ"
"ห๊ะ....นิกพูดอะไรนะ" ผมถามนายนิก
"เอ่อ....เปล่าๆครับ ไม่มีไร แหะ แหะ" นายนิกรีบปฏิเสธ แล้วก็หัวเราะแก้เขิน
"เฮ้ย!! นิก เอิร์ต ไปไหนกันมาเนี่ย" ผมกับนายนิกเจอเพียงดาวเข้าอย่างจัง!!!!!
"นั่นแน่.....ไหนบอกว่ารีบกลับไปนอนไงนิก" เพียงดาวถามนายนิก
...ผมหันไปมองนายนิก ไอ้ลิงยืนหน้าแดง ฮ่าๆ
"เอ่อ....ก็....อ่า....เอ่อ...เพียงดาวจะถามทำไมเนี่ย" นายนิกถามเพียงดาวตะกุกตะกัก ฮ่าๆ ไอ่ลิงเอ๊ยยย จนมุมแล้วหล่ะ
"เพียงดาวถาม นิกมีหน้าที่ตอบ" เพียงดาวถามนายนิกเสียงดุ
"เอ่อ....ครับ ก็พอดีจะกลับหอไง แล้วก็มาเจอเอิร์ต"
"ก็เลยชวนไปจู๋จี๋" เพียงดาวแซวนายนิก
"เฮ้ยยย!!! ป่าวๆ แค่ชวนไปนั่งคุยกันเฉยๆนะ" นายนิกรีบปฏิเสธเพียงดาวเรื่องจู๋จี๋ ฮ่าๆ
"สงสัยพรุ่งนี้จะมีคนทำข้อสอบได้คะแนนเต็มนะเอิร์ต" เพียงดาวหันมาพูดกับผม
....ผมหัวเราะแล้วก็ยิ้มให้เพียงดาว
"โอเคๆ กลับหอกันได้ละ ฝันดีนะสองคน" เพียงดาวบอกผมกับนายนิก
"อื้ม...ฝันดีนะเพียงดาว" ผมบอกเพียงดาว แล้วก็แยกย้ายกัน
"ทำไมต้องเจอด้วยนะเนี่ย ซวยจริงๆ" นายนิกพึมพัมๆเบาๆคนเดียว
"ทำไมต้องหน้าแดงด้วย" ผมถามนายนิก
"อย่าแซวกันเองได้ป่ะ" นายนิกบอกผม
....ผมก็เลยไม่พูดอะไรต่อ ได้แต่ยิ้มๆ
ผมกับนายนิกเดินมาถึงหน้าหอ นายนิกแปะคีย์การ์ดเข้าหอ
"อ้าว พี่เอิร์ต พี่นิก" เสียงนายออมทักผมกับนายนิก
"ออมลงมาส่งพี่บอมพอดี กะว่าจะไปตามพี่เอิร์ตอ่ะ" นายออมพูด
....นายบอมเห็นผมมากับนายนิกก็ยิ้มๆ
"เพิ่งติวเสร็จหรอนิก" นายบอมถามนายนิก
"อ่าครับ....พอดีเจอเอิร์ตก็เลยไปนั่งกินนมปั่นกันอ่ะ" นายนิกตอบนายบอม
"อ่อครับๆ งั้นบอมขอตัวก่อนนะ ฝันดีนะนิกเอิร์ต" นายบอมพูดแล้วก็เดินกลับหอไป
"บอม" ผมเรียกนายบอม
"ครับ" นายบอมหันมาหาผม
"พรุ่งนี้รอด้วยนะ"
"ก็รอกันทุกวันอยู่แล้วนี่" นายบอมตอบผมแล้วก็ยิ้มๆ
"เป็นไรเนี่ย แปลกๆนะเรา" นายบอมแซวผมแล้วก็เดินกลับหอไป
"เออ...ใช่ พี่เอิร์ตเป็นไรเนี่ย แปลกๆนะเรา" นายออมแซวผมเลียนแบบนายบอม
"เดี๋ยวเหอะ แซวหรอ รีบขึ้นไปอาบน้ำนอนเลย" ผมว่านายออม นายนิกก็ขำๆอยู่ข้างๆผม
"พี่นิกนอนคนเดียวเหงามั๊ยครับ เอาพี่รหัสออมกลับไปนอนด้วยได้นะ" นายออมบอกนายนิก นายนิกก็ยิ้มๆ แต่ก็ไม่พูดอะไร มีแต่ผมที่ส่งสายตาพิฆาตให้นายออม ฝ่ายนั้นก็หน้าจ๋อยๆไป ฮ่าๆ มันกวนจริงๆนายออมเนี่ย
....ผมกับนายออมแยกจากนายนิกเข้ามาในห้อง
"คืนนี้นอนหลับฝันดีแล้วม๊างพี่รหัสผมมมมม" นายออมยังแซวผมไม่เลิก
"หยุดพูดได้ละ ไปอาบน้ำนอน" ผมว่านายออม นายออมก็เลยเงียบๆไป
....ผมเข้าห้องน้ำไปแปรงฟัน แล้วก็มาขึ้นเตียงนอน นายออมเข้าไปอาบน้ำ นายนิกส่งข้อความมาหาผม
:ดีใจนะที่ได้คุยกันแบบนี้อีก:
:ดีใจเหมือนกัน: ผมตอบนายนิกไป
:ฝันดีนะนิก:
:อยากให้มาบอกใกล้ๆหูมากกว่า: นายนิกตอบผมมา
:เพ้อเจ้อนะไอ่ลิง: ผมพิมพ์ตอบนายนิกไป
:ฝันดีไอ้ดื้อ: นายนิกตอบผมกลับมา
...นายออมอาบน้ำเสร็จ ออกมาแต่งตัวแล้วก็ขึ้นมาบนเตียงนอนข้างๆผม
"พี่เอิร์ต"
"เรียกไม จะนอนแล้ว"
"ดีใจที่เห็นพี่กับพี่นิกคุยกัน"
"ก็คุยกันปกตินี่" ผมบอกนายออม
"หรอ....ปกติหรอ....อิอิ" นายออมแซวผม
"ทำไม มีไร"
"ป้าววววว....นอนดีกว่า เบื่อคนปากไม่ตรงกับใจ" นายออมว่าผม
"เอ้า....ไปน้องคนนี้ แซวนะๆ" ผมว่านายออมแล้วก็เอื้อมมือไปบิดหูนายออมเล่น
"โอ๊ยยยยย พี่เอิร์ต เจ็บน๊าาาาาาา" นายออมตัวดีร้องลั่นห้อง ฮ่าๆ
"พรุ่งนี้ออมจะฟ้องพี่นิก"
"เชิญเลย....นอนแล้วนะ"
.....ผมบอกนายออม แล้วก็หันพลิกตัวหันกลับมา เปิดอ่านข้อความที่คุยกับนายนิกเมื่อกี้....อยู่ๆก็ยิ้มออกมาได้....^^
@@[Y][ภาค2]Roommate&Soulmate(ตอนที่3) : นมน้ำผึ้งปั่น2แก้ว..@@
http://ppantip.com/topic/33497997
(ตอนที่3) : นมน้ำผึ้งปั่น2แก้ว..
....กว่านายบอมจะสอนการบ้านนายออมเสร็จก็เกือบๆสี่ทุ่ม ผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จนอนเล่นมือถืออยู่บนเตียง ส่วนนายออมพอทำการบ้านเสร็จก็ นู่นเลย ชวนนายบอมเล่นเกมส์ต่อ เฮ้อ!! นายออมนี่เชื้อไม่ทิ้งแถวจริงๆเลยนะเรื่องเกมส์เนี่ย ได้นายบอมมาเต็มๆ ฮ่าๆ
ผมพยายามนอนก็นอนไม่หลับ ดูนาฬิกาเกือบๆห้าทุ่ม สองคนนั้นก็ยังเล่นเกมส์กันอยู่ ผมเลยคิดว่าออกไปเดินเล่นดีกว่า นึกอยากกินนมน้ำผึ้งปั่นเย็นๆซักแก้ว ผมก็เลยลงจากเตียง เตรียมออกไปข้างนอก
"อ่าวพี่เอิร์ต จะไปไหนหรอครับ" เสียงนายออมถามผม แต่ตาจ้องเกมส์อย่างตั้งใจ
"ไปร้านน้ำป้าอ่ะ เดี๋ยวมา"
"อ่อครับๆ ขนมมาฝากด้วยนะ" นายออมบอกผม
"อืม..ได้ๆ แต่เลิกเล่นกันได้ละเกมส์อ่ะ อาบน้ำนอนกันได้ละ ทั้งพี่ทั้งน้องเลย" ผมว่าสองคนนั้นแล้วก็เดินออกมาจากห้อง
"คร๊าบ รับทราบครับ" เสียงสองคนพี่น้องนั่นตะโกนตอบผมมา เฮ้อ!!!
....ลงมาข้างล่าง ลมตอนดึกๆพัดมาเย็นๆ นักศึกษายังไม่นอนกันหรอกครับ บางคณะมีสอบก็คงติวกันถึงเกือบๆเช้า อย่างพวกนายนิกกับเพียงดาวที่วันนี้ก็ไปติวข้อสอบกัน ผมเดินไปถึงร้านน้ำปั่นของป้าที่เคยมากินประจำๆ คนยังนั่งเต็มร้านเลยดึกขนาดนี้แล้ว
"อ่า.....!!" ผมอ้าปากจะสั่งนมป้า
"นมน้ำผึ้งปั่นสองแก้วครับป้า"
.....เสียงใครคนนึงสั่งนมป้ามาจากข้างหลังของผม
ผมหันไปดู
>>นายนิก<<
.....นายนิกเห็นว่าผมหันไปมอง ก็ส่งยิ้มให้ผม มือก็หอบหนังสืออยู่ สงสัยเพิ่งจะติวข้อสอบเสร็จ
"อ้าว..สองคนนี้ไม่เห็นมาด้วยกันนานเลย" ป้าแซวผมกับนายนิก
"เอ่อ...ป้าครับ คือ...ของเอิร์ต" ผมพยายามจะบอกป้าว่าน้ำผมยังไม่ได้สั่งเลย นายนิกอาจจะสั่งไปให้คนอื่นก็ได้
"ก็นิกสั่งให้แล้วไง" เสียงนายนิกบอกผม ผมก็เลยไม่พูดอะไรต่อ
....ทำไม หัวใจเต้นแรง ในเวลาที่อยู่ใกล้ๆกันสองคนแบบนี้ นายนิกเองก็มายืนควบคุมความรู้สึกของผมอยู่ได้
"ดึกแล้วทำไมยังไม่นอนอีก" นายนิกเอ่ยปากถามผมทำลายความเงียบ
"เอ่อ...เอิร์ตยังไม่ง่วงอ่ะ"
"นิกเพิ่งติวเสร็จหรอ" ผมถามนายนิก
"ครับ ดีนะพรุ่งนี้สอบตอนบ่าย เลยสบายๆ"
"อ่ะ นมน้ำผึ้งปั่นสองแก้วเพิ่มวิปครีมได้แล้วจ่ะ หนุ่มๆ" ป้าร้านน้ำบอกผมกับนายนิก
....นายนิกรับแก้วนมส่งมาให้ผม แล้วนายนิกก็จ่ายตังค์
"อ่ะนิก...ค่านม" ผมบอกนายนิกแล้วยื่นตังค์ให้
"ไม่เป็นไรครับ นิกเลี้ยง" นายนิกตอบผมพร้อมกับรอยยิ้มลิงๆของเค้า หน้าตี๋ๆนี่เวลายิ้มแล้วดวงตาเป็นเส้นตรงเลย ฮ่าๆ
"เอ่อ....เอิร์ต..." นายนิกเรียกผม
"มีไรหรอ" ผมถามนายนิก
"เอ่อ...เอิร์ตจะกลับห้องเลยหรอ" นายนิกถามผม
"อื้ม...นิกหล่ะ"
"เรา...เอ่อ...เราไปนั่งเล่นที่สถานีรถไฟกันมั๊ย" นายนิกออกปากชวนผม
....หัวใจยิ่งเต้นแรงไปใหญ่ อารมณ์ ความรู้สึกของคนที่ไม่ค่อยได้พูดกันมาตั้ง2ปี อารมณ์ของคนที่เคยบาดหมางกัน มันหายไปไหนหมดนะ
"ว่าไง ไปมั๊ยครับ หรือจะกลับห้องก็ได้นะ ถ้าง่วงนอน" นายนิกถามผมอีก
"อื้ม...ไปดิ" ผมตอบนายนิก นายนิกก็ยิ้มออกมาได้อีก
....แล้วผมกับนายนิกก็เดินไปที่สถานีรถไฟของสถาบัน ที่เราสองคนชอบมานั่งบ่อยๆ ตอนที่อยู่หอใน
ตอนนี้เราสองคนอยู่ปี3กันแล้ว อาจจะเป็นเพราะเราโตขึ้น นายนิกแทบไม่หลงเหลือความเกรียน นิสัยห่ามๆ พูดดุๆ เลย นายนิกดูโตขึ้น พูดจาดี แล้วก็ดูนิ่งขึ้นมากด้วย
...ผมกับนายนิกทิ้งตัวนั่งลงริมขอบทางรถไฟ นายนิกวางเอกสารที่ไปติวมาไว้ข้างๆตัว มือก็ถือแก้วนม ระหว่างผมกับนายนิกมีแต่ความเงียบ ผมเองก็ทำอะไรไม่ถูกเหมือนกัน ได้แต่นั่งนิ่ง จ้องมองไปข้างหน้า สถานีรถไฟแห่งนี้ สะพานลอยข้ามทางรถไฟแห่งนี้ มีเรื่องราวมากมาย ระหว่างผมกับนายนิก มีความทรงจำดีๆมากมายที่ผมสองคนทิ้งไว้ที่นี่....!!!!
"ปีนี้จะไปทำค่ายที่ไหนหรอ" นายนิกถามผม
"เชียงรายอ่ะ เดี๋ยวจะไปสำรวจสถานที่ก่อนว่าจะไปที่ไหนดี"
"อ่อ...ครับ"
"นิกไปด้วยกันมั๊ย" ผมถามนายนิก
"ไปครับ ค่ายอ่ะนิกไปแน่นอน แต่ตอนไปสำรวจนี่อ่ะดิ นิกไม่แน่ใจ กลัวไม่ว่าง"
"อื้ม...ถ้าไม่ว่างก็ไม่เป็นไร ไว้ตอนไปค่ายใหญ่ก็ได้" ผมบอกนายนิก
"แต่นิกอยากไป..."
....ผมหันหน้าไปมองนายนิก นายนิกก้มลงเก็บก้อนหินวางเรียงๆบนรางรถไฟ ซักพักคงรู้ตัวว่าถูกจ้องมอง นายนิกก็เลยแหงนหน้าขึ้นมา ผมรีบหลบสายตาคู่นั้นทันที ^^
"เอิร์ต หันหน้ามาอีกทีซิ" นายนิกสั่งผม
"ทำไมหรอ มีไร"
"บอกให้หันก็หันมาดิ ทำไมต้องถาม" นายนิกเริ่มออกเสียงเหวี่ยงๆอีกแล้ว
...ทำให้ผมรู้ว่า...อาการนี้ยังไม่หาย แต่แค่ลดลงไป ฮ่าๆ
ผมหันหน้าไปมองนายนิก นายนิกจ้องหน้าผม แล้วเอามือมาจับตรงหางคิ้วของผม
"รอยแผลเป็น" นายนิกพึมพัมออกมาเบาๆ
"แผลที่นิกทำใช่มั๊ย" นายนิกถามผมปลายนิ้วเรียวยาวก็ลูบคลำอยู่ตรงหางคิ้ว
"อืม..." ผมตอบไปแค่นั้น
....นายนิกพยักหน้า แต่ก็ไม่พูดอะไรออกมา ผมเห็นนายนิกหยิบก้อนหินมากำไว้แน่น
"กำไว้ทำไมเจ็บมือ" ผมถามนายนิก
"คงเจ็บไม่เท่าที่เอิร์ตเจ็บหรอก" นายนิกตอบผม
"เรื่องที่เอิร์ตทำไว้กับนิก มันก็สมควรแล้วนี่ ที่จะต้องเจ็บแบบนั้น" ผมพูดออกมา
"นิกใจร้อนเอง นิก....นิกไม่ควรทำร้ายเอิร์ตแบบนั้น"
"ช่างเหอะ เรื่องมันผ่านมาแล้ว" ผมบอกนายนิก
"นิกก็พยายามลืมมันนะ แต่สิ่งที่นิกลืมไม่ได้...ก็คือ..."
"คืออะไรหรอ...คือเรื่องของเอิร์ตกับบอมใช่มั๊ย" ผมถามนายนิกไปตรงๆ
"ไม่ใช่เลย...นิกไม่เคยสนใจเรื่องนั้น ไม่ว่ามันจะจริงหรือไม่จริงระหว่างเอิร์ตกับบอม นิกก็ไม่เคยสนใจเลย"
"เพราะที่ผ่านมา บอมกับเอิร์ตก็ทำให้นิกเห็นแล้วว่า หลังจากนั้น ไม่มีอะไรเกินไปกว่าคำว่าเพื่อน บอมเป็นคนดีมาก เอิร์ตรู้มั๊ย...บอมขอโทษนิกจนนิกรู้สึกผิดอ่ะ" นายนิกบอกผม
"อืม....บอมเป็นคนดีมากจริงๆ เป็นเพื่อนที่ดีมาก" ผมบอกนายนิก
"ครับ" นายนิกพูดแล้วก็เงียบไป
"เอิร์ต...." นายนิกเรียกผม
....ผมก็หันหน้าไปมองนายนิก ก็เจอสายตาคู่นั้นกำลังมองผมอยู่ สายตาคู่ที่คุ้นตา
"เอ่อ...นิก..."
"เฮ้อ...กลับหอหันเถอะครับ" นายนิกเหมือนจะพูดอะไรซักอย่าง แต่ก็ไม่กล้าพูด เปลี่ยนเป็นชวนผมกลับหอแทน
....นายนิกหยิบเอกสารข้อสอบแล้วก็ลุกขึ้นยืน ผมเองก็ลุกตาม พร้อมกับหยิบแก้วน้ำของตัวเองแล้วก็ของนายนิกด้วย เพื่อเอาไปทิ้ง
"นานแล้วเนอะ ที่เราไม่ได้อยู่ด้วยกันสองคนแบบนี้" นายนิกพูดทำลายความเงียบระหว่างเดินกลับหอ
"อื้ม...นั่นสิ"
"เขิน เหมือนตอนจีบกันใหม่ๆ"
"ห๊ะ....นิกพูดอะไรนะ" ผมถามนายนิก
"เอ่อ....เปล่าๆครับ ไม่มีไร แหะ แหะ" นายนิกรีบปฏิเสธ แล้วก็หัวเราะแก้เขิน
"เฮ้ย!! นิก เอิร์ต ไปไหนกันมาเนี่ย" ผมกับนายนิกเจอเพียงดาวเข้าอย่างจัง!!!!!
"นั่นแน่.....ไหนบอกว่ารีบกลับไปนอนไงนิก" เพียงดาวถามนายนิก
...ผมหันไปมองนายนิก ไอ้ลิงยืนหน้าแดง ฮ่าๆ
"เอ่อ....ก็....อ่า....เอ่อ...เพียงดาวจะถามทำไมเนี่ย" นายนิกถามเพียงดาวตะกุกตะกัก ฮ่าๆ ไอ่ลิงเอ๊ยยย จนมุมแล้วหล่ะ
"เพียงดาวถาม นิกมีหน้าที่ตอบ" เพียงดาวถามนายนิกเสียงดุ
"เอ่อ....ครับ ก็พอดีจะกลับหอไง แล้วก็มาเจอเอิร์ต"
"ก็เลยชวนไปจู๋จี๋" เพียงดาวแซวนายนิก
"เฮ้ยยย!!! ป่าวๆ แค่ชวนไปนั่งคุยกันเฉยๆนะ" นายนิกรีบปฏิเสธเพียงดาวเรื่องจู๋จี๋ ฮ่าๆ
"สงสัยพรุ่งนี้จะมีคนทำข้อสอบได้คะแนนเต็มนะเอิร์ต" เพียงดาวหันมาพูดกับผม
....ผมหัวเราะแล้วก็ยิ้มให้เพียงดาว
"โอเคๆ กลับหอกันได้ละ ฝันดีนะสองคน" เพียงดาวบอกผมกับนายนิก
"อื้ม...ฝันดีนะเพียงดาว" ผมบอกเพียงดาว แล้วก็แยกย้ายกัน
"ทำไมต้องเจอด้วยนะเนี่ย ซวยจริงๆ" นายนิกพึมพัมๆเบาๆคนเดียว
"ทำไมต้องหน้าแดงด้วย" ผมถามนายนิก
"อย่าแซวกันเองได้ป่ะ" นายนิกบอกผม
....ผมก็เลยไม่พูดอะไรต่อ ได้แต่ยิ้มๆ
ผมกับนายนิกเดินมาถึงหน้าหอ นายนิกแปะคีย์การ์ดเข้าหอ
"อ้าว พี่เอิร์ต พี่นิก" เสียงนายออมทักผมกับนายนิก
"ออมลงมาส่งพี่บอมพอดี กะว่าจะไปตามพี่เอิร์ตอ่ะ" นายออมพูด
....นายบอมเห็นผมมากับนายนิกก็ยิ้มๆ
"เพิ่งติวเสร็จหรอนิก" นายบอมถามนายนิก
"อ่าครับ....พอดีเจอเอิร์ตก็เลยไปนั่งกินนมปั่นกันอ่ะ" นายนิกตอบนายบอม
"อ่อครับๆ งั้นบอมขอตัวก่อนนะ ฝันดีนะนิกเอิร์ต" นายบอมพูดแล้วก็เดินกลับหอไป
"บอม" ผมเรียกนายบอม
"ครับ" นายบอมหันมาหาผม
"พรุ่งนี้รอด้วยนะ"
"ก็รอกันทุกวันอยู่แล้วนี่" นายบอมตอบผมแล้วก็ยิ้มๆ
"เป็นไรเนี่ย แปลกๆนะเรา" นายบอมแซวผมแล้วก็เดินกลับหอไป
"เออ...ใช่ พี่เอิร์ตเป็นไรเนี่ย แปลกๆนะเรา" นายออมแซวผมเลียนแบบนายบอม
"เดี๋ยวเหอะ แซวหรอ รีบขึ้นไปอาบน้ำนอนเลย" ผมว่านายออม นายนิกก็ขำๆอยู่ข้างๆผม
"พี่นิกนอนคนเดียวเหงามั๊ยครับ เอาพี่รหัสออมกลับไปนอนด้วยได้นะ" นายออมบอกนายนิก นายนิกก็ยิ้มๆ แต่ก็ไม่พูดอะไร มีแต่ผมที่ส่งสายตาพิฆาตให้นายออม ฝ่ายนั้นก็หน้าจ๋อยๆไป ฮ่าๆ มันกวนจริงๆนายออมเนี่ย
....ผมกับนายออมแยกจากนายนิกเข้ามาในห้อง
"คืนนี้นอนหลับฝันดีแล้วม๊างพี่รหัสผมมมมม" นายออมยังแซวผมไม่เลิก
"หยุดพูดได้ละ ไปอาบน้ำนอน" ผมว่านายออม นายออมก็เลยเงียบๆไป
....ผมเข้าห้องน้ำไปแปรงฟัน แล้วก็มาขึ้นเตียงนอน นายออมเข้าไปอาบน้ำ นายนิกส่งข้อความมาหาผม
:ดีใจนะที่ได้คุยกันแบบนี้อีก:
:ดีใจเหมือนกัน: ผมตอบนายนิกไป
:ฝันดีนะนิก:
:อยากให้มาบอกใกล้ๆหูมากกว่า: นายนิกตอบผมมา
:เพ้อเจ้อนะไอ่ลิง: ผมพิมพ์ตอบนายนิกไป
:ฝันดีไอ้ดื้อ: นายนิกตอบผมกลับมา
...นายออมอาบน้ำเสร็จ ออกมาแต่งตัวแล้วก็ขึ้นมาบนเตียงนอนข้างๆผม
"พี่เอิร์ต"
"เรียกไม จะนอนแล้ว"
"ดีใจที่เห็นพี่กับพี่นิกคุยกัน"
"ก็คุยกันปกตินี่" ผมบอกนายออม
"หรอ....ปกติหรอ....อิอิ" นายออมแซวผม
"ทำไม มีไร"
"ป้าววววว....นอนดีกว่า เบื่อคนปากไม่ตรงกับใจ" นายออมว่าผม
"เอ้า....ไปน้องคนนี้ แซวนะๆ" ผมว่านายออมแล้วก็เอื้อมมือไปบิดหูนายออมเล่น
"โอ๊ยยยยย พี่เอิร์ต เจ็บน๊าาาาาาา" นายออมตัวดีร้องลั่นห้อง ฮ่าๆ
"พรุ่งนี้ออมจะฟ้องพี่นิก"
"เชิญเลย....นอนแล้วนะ"
.....ผมบอกนายออม แล้วก็หันพลิกตัวหันกลับมา เปิดอ่านข้อความที่คุยกับนายนิกเมื่อกี้....อยู่ๆก็ยิ้มออกมาได้....^^