อันนี้เป็นลิ้งค์รวมเรื่องRoommate&Soulmate..ตั้งแต่ตอนที่ 1-30 นะครับ
http://ppantip.com/topic/30654628

อันนี้เป็นลิ้งค์รวมเรื่องRoommate&Soulmate..ตั้งแต่ตอนที่ 31-60 นะครับ
http://ppantip.com/topic/31066931

>>Roommate&Soulmate(ตอนที่ 61) : หมดเวลาสนุกแล้วสิ!!!
>>Roommate&Soulmate(ตอนที่ 62) : นายฟิลด์!!!!
>>Roommate&Soulmate(ตอนที่ 63) :  เอ๊ะ!! ชักยังงัย...นายบอม!!
http://ppantip.com/topic/31079085

>>Roommate&Soulmate(ตอนที่ 64) : เที่ยวงานงิ้วบ้านนายนิก[1]
>>Roommate&Soulmate(ตอนที่ 65) : เที่ยวงานงิ้วบ้านนายนิก[2]
>>Roommate&Soulmate(ตอนที่ 66) : เที่ยวงานงิ้วบ้านนายนิก[3]
http://ppantip.com/topic/31154813


Roommate&Soulmate(ตอนที่ 67) : เที่ยวงานงิ้วบ้านนายนิก[4] : นายบอม!!

.....เช้าวันนี้พวกเราโดนปลุกแต่เช้าเลย เพราะแม่จะพาพวกเราไปทำบุญเนื่องในวันพ่อแห่งชาติ คุณย่ากับแม่ทำอาหารสำหรับไปทำบุญเสร็จตั้งแต่เช้ามืดแล้ว พวกเราตื่นมาก็ทยอยกันไปอาบน้ำ ตอนเช้าๆแบบนี้อากาศที่บ้านนายนิกเย็นมากๆ มีหมอกลงด้วยหล่ะ พอทุกคนพร้อมแม่นายนิกก็พาพวกเราเดินไปวัดซึ่งอยู่ไม่ไกลจากบ้านนายนิกเลย คนแถวนั้นพอเห็นกลุ่มพวกเรา เห็นนายนิก ก็เข้ามาทักทายกันใหญ่ นายนิกเองก็คอยแนะนำพวกเราให้ชาวบ้านรู้จัก กว้างขวางจริงจริ๊ง นายนิกเนี่ย ฮ่าๆ////สำหรับเรื่องคำพูดของนายบอมเมื่อคืนนี้ ตอนนั้นเราก็ยังไม่ได้คิดอะไรมากนะ อาจจะเพราะความเป็นเพื่อนที่มีต่อกัน เราก็เลยไม่ได้สนใจอะไรมาก แต่ก็แอบๆมีหวั่นไหวๆเหมือนกันนะ

"โห!!!พาใครมาเยอะแยะเลยเนี่ยคุณครู" ชาวบ้านแถวนั้นถามแม่นายนิก

"เพื่อนเจ้านิกเค้า!! มาจากกรุงเทพฯกัน" แม่นายนิกตอบ////พวกเราก็ยกมือไหว้สวัสดี

"โตเป็นหนุ่มแล้วหล่อเชียวเจ้านิกเนี่ย เมื่อไหร่จะมีเมียหล่ะ" มีคนถามนายนิก

"แหะ แหะ ยังหรอกครับ ยังไม่ได้บวชเลย" นายนิกพูด

"แล้วมีแฟนรึยังอ่ะเจ้านิก"

"เกือบจะมีแล้วครับป้า" นายนิกพูดแล้วก็หันหน้ามามองเรา

"เกือบจะมี!!!! มีงี้ด้วยหรอว๊ะไอ้นิก" ไอ้แบงค์ถามนายนิก

"ไม่รู้ดิ ฮ่าๆ" นายนิกพูดแล้วก็หัวเราะ ไอ่ลิงเอ๊ย ไอ่ลิง

"ชักช้า อาจจะไม่ทันนะไอ้นิก" ไอ้แมคพูดขึ้นมา

"หมายความว่าไงว๊ะไอ้แมค" ไอ้แบงค์ถามไอ้แมค

"สงสัยไรนักหนาเนี่ยเชี่ยแบงค์" ไอ้แมคว่าไอ้แบงค์

"อ่าว ก็กูอยากรู้นี่หว่า"

"เออ!!! เดี๋ยวก็รู้"

"บอม เมื่อคืนนอนสบายป่าว" นายนิกหันมาถามนายบอม

"อื้ม!!! สบายมากอ่ะนิก อากาศดีเลยหล่ะ" นายบอมตอบนายนิกแล้วก็ยิ้มๆ

"นึกว่าเอิร์ตนอนดิ้นไปทับบอมซ๊ะแล้ว ฮ่าๆ" นายนิกพูดแล้วก็หัวเราะ

"พูดมากหว่ะ" เราว่านายนิก

.....ซักพักพวกเราก็มาถึงวัดกัน ที่ศาลาใหญ่คนเยอะแยะไปหมดเลย บรรดาลูกศิษย์ของแม่นายนิกก็เข้ามาสวัสดีแม่นายนิกกันใหญ่เลย แม่นายนิกก็ต้องแนะนำพวกเราให้คนอื่นๆรู้จัก เยอะแยะไปหมด แล้วเพื่อนๆนายนิกที่เรียนมัธยมด้วยกันก็เข้ามาทักทายนายนิกกันใหญ่ นายนิกก็ต้องแนะนำให้พวกเรารู้จักด้วย แต่ไม่เจอไอ้บอลกับยัยไหมแฮะ สงสัยจะอยู่กันคนละหมู่บ้าน นายเอ็มกับนายบอมดูจะขายดีที่สุดมีแต่คนอยากรู้จัก

"ไอ้นิก เดี๋ยวคืนนี้ไป กินน้ำชากัน" นายปันเพื่อนนายนิกชวน

"ชวนเพื่อนๆไปด้วยนะ จะได้รู้จักกัน" นายปันพูด

"เออ!!! ได้ๆ กี่ทุ่มอ่ะ" นายนิกถามนายปัน

"ก็ซักสามทุ่มเป็นไง จุดเทียนถวายพระพรเสร็จก่อน เจอกันข้างๆโรงงิ้วก็ได้"

"เออๆ โอเคๆ"

"เอิร์ต" นายบอมเรียกเรา

"ว่าไงบอม" เราหันไปหานายบอม ก็เจอกับดวงตาสีน้ำตาลคู่นั้นอีกแล้ว

"แหะ แหะ ป่าวๆไม่มีไรครับ" นายบอมพูดแล้วก็ยิ้มๆ

"เอ้า!!!! มาแปลกนะเนี่ยบอม มีไรป๊ะเนี่ย" เราถามนายบอม

"ไม่มีๆ ไหว้พระเถอะ พระขึ้นศาลาแล้ว" นายบอมบอกเรา

.....ได้เวลาพระขึ้นศาลามา ทุกคนเงียบสงบ นั่งพนมมือไหว้พระ สวดมนต์ จนพิธีต่างๆเสร็จสิ้น พวกเราก็ออกมาจากศาลา นายนิกก็พาไปไหว้พระที่วิหารภายในวัด แล้วก็กลับมาบ้าน พี่สาวนายนิกกับเจ้าเสือโน๊ตก็มารอพร้อมที่บ้านแล้ว จะได้ทานข้าวเช้าด้วยกัน นายนิกก็ทำซึ้ง ไปเอาพวงมาลัยมาไหว้พ่อ พวกเราก็เข้าไปไหว้พ่อนายนิกด้วย พ่อนายนิกก็ให้พรใหญ่เลย

"น้านิกๆ" เจ้าโน๊ตเข้ามาหานายนิก

"ว่าไงไอ่เสือ" นายนิกพูดแล้วก็อุ้มเจ้าโน๊ตมานั่งตัก

....เด็กๆเข้าไปยกข้าวออกมากินกันได้แล้ว ไปทำบุญมาเดี๋ยวจะหิวกัน คุณย่าบอกกับพวกเรา พวกเราก็เลยเข้าไปในครัวยกกับข้าวออกมาเตรียมตั้งโต๊ะกินข้าวกัน วันนี้คุณย่ากับแม่ ทำแกงเขียวหวานไก่ ปลาทับทิมทอดกระเทียม ผัดเปรี้ยวหวานกุ้งสด อร่อยมากๆอ่ะ แต่เราไม่ชอบกินผัดเปรี้ยวหวานไง ก็เลยกินแต่ปลาทอดกับแกงเขียวหวาน

"เอิร์ตกับบอมไม่กินผัดเปรี้ยวหวานหน่อยหรอลูก!!!" แม่นายนิกถามเรากับนายบอม

"เอิร์ตไม่ชอบผัดเปรี้ยวหวานอ่ะครับแม่"

"บอมก็ไม่ชอบครับแม่ แหะ แหะ"

"เด็กๆไม่ชอบกินผัก แต่ทำไมมันตัวโตกันจังเลยนะ" คุณย่าพูด

"บอมกินนมเยอะอ่ะครับคุณย่า เลยตัวสูง" นายบอมตอบคุณย่า

"อ่ะ ลองชิม ย่าอุตส่าห์ทำ อ่ะบอมด้วย" นายนิกพูดแล้วก็ตักกุ้งในผัดเปรี้ยวหวานให้เรากับนายบอมคนละตัว

"ไง อร่อยป๊ะ" นายนิกถามเรา

"อื้ม!!! ถ้ากินแต่กุ้ง ก็อร่อยอ่ะ ฮ่าๆ" เราพูดแล้วก็หัวเราะ

"แล้วคนอื่นๆหล่ะเป็นไงกับข้าวฝีมือย่าพี่" พี่สาวนายนิกถามพวกเรา

"อร่อยมากครับ!!! แกงเขียวหวานอร่อยสุดๆ" นายเอ็มพูด

"ปลาทอดครับ กินได้ไม่เบื่อเลย" ไอ้แมคพูด

"ใช่ค่ะ!!ส้มก็ชอบปลาทอด ที่กรุงเทพฯตัวละไม่ต่ำกว่าห้าสิบบาท"

"ถ้าชอบก็มาเที่ยวกันบ่อยๆนะ" แม่นายนิกบอกพวกเรา

"ได้ครับ///ได้ค่ะ"

"น้านิกๆ" เจ้าโน๊ตเรียกนายนิก

"ไม่ห่างพี่นิกเลยนะโน๊ต" ยัยแพรวแซวเจ้าโน๊ต

"ว่าไงไอ่เสือจะกินไร"

"หาบอมๆ" เจ้าโน๊ตจะไปหานายบอม

"หาพี่บอมหรอ!! อ่ะไปเลยๆ" นายนิกพูดแล้วก็ปล่อยเจ้าโน๊ตให้เดินมาหานายบอม เจ้าโน๊ตก็เดินมาหานายบอม นายบอมก็รับมานั่งตัก

"โน๊ตมาหาแม่นี่ พี่บอมเค้ากินข้าวอยู่ ไปกวนเค้าทำไมหล่ะ" พี่สาวนายนิกพูด

"ไม่กวนหรอกครับ บอมกินได้" นายบอมบอกพี่สาวนายนิก

"ไอ้นี่ติดคนอื่นเค้าไปทั่วเลย" พ่อนายนิกแซวเจ้าโน๊ต

"แม่ให้เอากลับไปเลี้ยงกรุงเทพฯเอามั๊ยบอม" แม่นายนิกถามนายบอม

"โห!!! ไม่ไหวหรอกครับแม่ บอมดูแลโน๊ตไม่ได้แน่ๆเลยครับ" นายบอมพูด

"สงสัยจะติดพี่บอมจริงจังแล้วมั้งเนี่ยโน๊ตอ่ะ" ยัยส้มพูด

"พรุ่งนี้ร้องตามแน่ๆ" ไอ้แบงค์พูด

"บอม...กินน้ำ" นายโน๊ตบอกนายบอม

"อ่ะๆ" นายบอมเอาน้ำในขันมาป้อนเจ้าโน๊ต

.....เวลาที่นายโน๊ตอยู่กับนายนิก เราเห็นแล้วก็รู้สึกดีนะ นายนิกดูเป็นผู้ชายที่อบอุ่นไปเลยอ่ะ จากบุคลิกที่แข็งๆก็ดูอ่อนโยน แล้วพอเจ้าโน๊ตมาอยู่กับนายบอมก็เห็นนายบอมอีกมุมนึง ในมุมที่ดูอบอุ่น เอาใจใส่ดีนะ แหะ แหะ ผู้ชายเวลาอยู่กับกับเด็กๆเนี่ยดูแล้วรู้สึกดีจริงๆ

"แม่ครับ เดี๋ยวคืนนี้นิกจะกลับกันดึกหน่อยนะครับ พวกไอ้ปันชวนไปนั่งกินกันต่ออ่ะครับ" นายนิกบอกกับแม่

"อือ!!! อย่ากลับดึกกันนักหล่ะ แล้วพรุ่งนี้จะกลับกันกี่โมงหล่ะลูก"

"บ่ายๆก็ได้ครับแม่"

"ดูแลเพื่อนๆด้วยนะนิก อย่าไปมีเรื่องกับใครหล่ะในงานวัยรุ่นมันมากันเยอะ" พ่อนายนิกพูด

"ครับพ่อ"

.....พวกเรากินข้าวเสร็จก็ช่วยกันเก็บจานชามไปล้าง เราก็นั่งล้างจานอยู่กับยัยส้ม ยัยแพรวสองแพรว!!!!

"เอิร์ต" ยัยส้มเรียกเรา

"ว่าไงส้ม"

"ส้มว่า...บอมชอบเอิร์ตหว่ะ"

"เฮ้ย!!! ส้มพูดไรเนี่ย บ้าป่าว"

"ไม่บ้าหรอก"

"แล้วส้มรู้ได้ไงว่าบอมเป็นเกย์" ยัยแพรวถามยัยส้ม

"ไม่รู้ดิ!!!! แต่ส้มว่า บอมอ่ะชอบเอิร์ต"

"ไม่จริงอ่ะส้ม"เราพูด

"เชื่อส้มเถอะเอิร์ต ส้มว่าส้มดูออกนะ"

"เอิร์ต บอมช่วยล้างจานนะ" นายบอมพูดแล้วก็ลงมานั่งข้างๆเรา

....เราหันไปมองยัยส้มกับยัยแพรว สามคนนั้นก็มองเรากับนายบอมใหญ่เลย

"บอม!! ปีใหม่นี้พาแฟนไปเที่ยวไหนอ่ะ" ยัยส้มถามนายบอม

"เอ่อ!!!ส้ม บอมยังไม่มีแฟนครับ" นายบอมบอกยัยส้ม แล้วก็หัวเราะ

"ไม่เชื่อหรอก หล่อๆอย่างบอมเนี่ยนะไม่มีแฟน"ยัยแพรวถามนายบอม

"จริงครับแพรว"

"บอมกำลังชอบใครอยู่ป่าว บอกส้มได้นะ" อยู่ๆยัยส้มก็ยิงคำถามตรงแบบนี้เลย

"ส้มรู้หรอ?" นายบอมถามยัยส้ม

"ส้มว่า...ส้มรู้นะ จริงป่าวหล่ะ" ยัยส้มถามนายบอม

"เอ่อ!!!! ก็...ก็"

"อุ๊ย!!!" เราร้องขึ้นมาเพราะรู้สึกเจ็บแปล๊บ!!!ที่ปลายนิ้ว

"เอิร์ตเป็นไร"นายบอมถามเรา

.....เรายกนิ้วขึ้นมา เลือดไหลเต็มนิ้วเลย สงสัยจะโดนมีดที่จมอยู่ในกะละมังล้างจานบาดเอา นายบอมเห็นแล้วก็รีบดึงชายเสื้อตัวเองมาปิดแผลที่นิ้วเราไว้

"ห้ามเลือดไว้ก่อนนะบอมเดี๋ยวเราไปหาที่ทำแผลก่อน" ยัยแพรวพูดแล้วสามคนนั้นก็พากันวิ่งเข้าไปในบ้านทิ้งเราไว้กับนายบอม

"เจ็บมั๊ยครับ" นายบอมถามเรา

"เจ็บอ่ะบอม" เราเงยหน้าตอบนายบอม...เอาอีกแล้ว ดวงตาสีน้ำตาลคู่นั้นของนายบอม ทำเราหวั่นไหวอีกแล้ว มือนายบอมก็บีบแผลเราไว้แน่นเลย

"อดทนหน่อยนะ เลือดจะได้หยุดไหล" นายบอมบอกเรา

"อื้อ!!!!" เราพูดเสียงสั่นๆ เพราะความเจ็บ น้ำตาเลยไหล

"ร้องไห้เลยหรอ ทนหน่อยนะ" นายบอมพูดแล้วก็เอามืออีกข้างมาโอบคอเราให้ซุกหน้าไปกับไหล่นายบอม

.....นาทีนั้นเราก็ไม่ได้สนใจอะไรแล้ว รู้แต่ว่ามันเจ็บแผลมาก ไม่ได้ร้องไห้มากมายอะไรหรอก แค่น้ำตามันไหลออกมาเท่านั้นเอง

"เป็นไงบ้างลูก" เสียงแม่ดังมาแต่ไกล นายบอมเลยปล่อยเราออก เราเงยหน้าออกจากไหล่นายบอม

"ใครเอามีดทิ้งไว้ในกะละมังล้างจานเนี่ย" แม่นายนิกบ่น

"มาแม่ทำแผลให้นะ"...แม่นายนิกพูดแล้วก็จับมือเราไปดูแผล

....อืม!!!แผลไม่ใหญ่มาก แปะพลาสเตอร์ก็อยู่แล้ว ล้างแผลทนเจ็บหน่อยนะลูก แม่นายนิกพูดกับเรา แล้วแม่ก็เอาสำลีชุบไฮโดรเจนมาเช็ดตรงแผลเรา โห!!!! ความรู้สึกมันเจ็บแสบมากๆอ่ะ ไอโดรเจนมันกัดแผลจนขึ้นฟองเลย เจ็บที่สุด!!!! เราบีบมือนายบอมแน่นเลย

"แม่ครับ แสบมากอ่ะครับ" เราบอกแม่ น้ำตาไหลเลยจริงๆ

"ทนเอาหน่อยนะลูก แผลจะได้ไม่เป็นหนอง" แม่นายนิกพูดกับเรา

"ไอ้ดื้อเป็นไรเนี่ย" นายนิกวิ่งเข้ามาถามเรา

"โห!!! ไอ้นิกไปไหนมาเนี่ย เอิร์ตโดนมีดบาด" ไอ้แบงค์บอกนายนิก

"เป็นไง แผลใหญ่ป่าวครับแม่" นายนิกถามแม่

"ไม่หรอก"

"มีดที่หั่นแตงโมอ่ะไอ้นิก" ไอ้แมคบอกนายนิก

"ก็นิกเอาแช่ไว้ในกะละมัง"

"นั่นไงเจอตัวแล้วค่ะแม่ คนที่เอามีดมาใส่กะละมัง" ยัยแพรวบอกแม่นายนิก

"ก็มีดนั้นแหล่ะที่บาดเอิร์ตอ่ะนิก" นายเอ็มบอกนายนิก

"ขอโทษคร๊าบ ผิดไปแล้วววว" นายนิกพูด

"เป็นไงบ้าง น้ำตาไหลเลยหรอ" นายนิกนั่งลงแล้วก็พูดกับเรา เอามือมาเช็ดน้ำตาให้เราด้วย

"นิกขอโทษนะ"

"อื้มๆไม่เป็นไรๆ" เราบอกนายนิก

"ขี้แงจริงๆไอ้ดื้อของนิก" นายนิกพูดเบาๆกับเรา

"จำไว้เลยนะไอ่ลิง" เราบอกนายนิกแล้วก็เดินตามเพื่อนๆเข้าไปในบ้านนายนิก

"เอ้า!!!ก็ขอโทษแล้วน๊า" นายนิกพูดแล้วก็เดินตามเราออกมา

"ไม่เป็นไรแล้วนะเอิร์ต งั้นเดี๋ยวพวกส้มเข้าไปล้างจานต่อแล้วกันนะ เอิร์ตนั่งข้างนอกนี่แหล่ะ" ยัยส้มบอกเรา

"เดี๋ยวเอ็มไปช่วย" นายเอ็มพูดแล้วก็เดินตามเข้าไปล้างจาน

"ไอ้นิก มาสอนกูทำน้ำปลาหวานจิ้มมะม่วงหน่อยดิ๊ นี่กูไปสอยมาแล้ว" ไอ้มอสพูดกับนายนิกพร้อมกับชูพวงมะม่วงที่สอยมาได้

"เออๆได้ๆ มาในครัวนี่มา" นายนิกบอกไอ้มอส

"กินด้วยๆ" เจ้าโน๊ตวิ่งเข้ามาหาไอ้มอส

"ได้เลยครับไอ้เสือโน๊ต" ไอ้มอสพูดแล้วก็อุ้มเจ้าโน๊ตเข้าไปในครัวด้วย

"บอม!!!เสื้อบอมเปื้อนเลือดเอิร์ตเลยอ่ะ" เราบอกนายบอม

"ไม่เป็นไรครับ"

"ขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อสิ จะได้เอาเสื้อลงมาแช่แฟ๊บไว้ เดี๋ยวเอิร์ตซักให้นะ"

"ไม่เป็นไรครับบอมซักเอง งั้นเดี๋ยวบอมขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อก่อนนะ" นายบอมบอกเรา

"อื้มๆ"

"เอิร์ต" นายบอมเรียกเรา

"หือ!!!ว่าไง"

"หายเจ็บแล้วนะ" นายบอมพูดแล้วก็จับมือเราขึ้นไปดู

"อื้มๆหายแล้ว"

"ครับ" นายบอมพูดแล้วก็ปล่อยมือเรา เราไม่กล้าเงยหน้าขึ้นไปมองนายบอมเลย กลัวเจอกับดวงตาสีน้ำตาลคู่นั้นของนายบอมอีก แล้วมันจะหวั่นไหว......อีก!!!!