อันนี้เป็นลิ้งค์รวมเรื่องRoommate&Soulmate..ตั้งแต่ตอนที่ 1-30 นะครับ
http://ppantip.com/topic/30654628
อันนี้เป็นลิ้งค์รวมเรื่องRoommate&Soulmate..ตั้งแต่ตอนที่ 31-60 นะครับ
http://ppantip.com/topic/31066931
>>Roommate&Soulmate(ตอนที่ 61) : หมดเวลาสนุกแล้วสิ!!!
>>Roommate&Soulmate(ตอนที่ 62) : นายฟิลด์!!!!
>>Roommate&Soulmate(ตอนที่ 63) : เอ๊ะ!! ชักยังงัย...นายบอม!!
http://ppantip.com/topic/31079085
>>Roommate&Soulmate(ตอนที่ 64) : เที่ยวงานงิ้วบ้านนายนิก[1]
>>Roommate&Soulmate(ตอนที่ 65) : เที่ยวงานงิ้วบ้านนายนิก[2]
>>Roommate&Soulmate(ตอนที่ 66) : เที่ยวงานงิ้วบ้านนายนิก[3]
http://ppantip.com/topic/31154813
>>Roommate&Soulmate(ตอนที่ 67) : เที่ยวงานงิ้วบ้านนายนิก[4] : นายบอม!!
http://ppantip.com/topic/31201418
Roommate&Soulmate(ตอนที่ 68) : ข้อความหลังใบเซียมซี!!@@
....วันนี้พวกเราตื่นแต่เช้าพร้อมกับอากาศที่เย็นสบายสดชื่น ลงมาใต้ถุนบ้าน คุณย่ากับแม่ก็ตั้งโต๊ะอาหารเช้าไว้รอเรียบร้อยแล้ว พวกเราไปล้างหน้าแปรงฟันแล้วก็มากินข้าวเช้ากัน
"แม่ครับ เดี๋ยวนิกพาเพื่อนๆไปไหว้พระกับเที่ยวแถวๆนี้ก่อนนะครับ" นายนิกพูดกับแม่
"แล้วจะกลับกันตอนไหนอ่ะลูก แม่จะเตรียมขนมไว้ให้กลับไปกินกรุงเทพกัน" แม่พูดกับพวกเรา
"ไม่ต้องหรอกครับแม่ แค่นี้พวกเราก็รบกวนมากแล้ว" ไอ้แมคบอกแม่
"ไม่รบกวนหรอกจ๊ะ วันหลังมาเที่ยวกันอีกนะ"
"ย่าทำกล้วยบวชชีไว้ให้ไปกินที่กรุงเทพกัน" คุณย่าพูด
"ขอบคุณครับ//ขอบคุณค่ะคุณย่า" พวกเราขอบคุณคุณย่ากับแม่
....พอกินข้าวเสร็จ ล้างจานเรียบร้อย นายนิกก็พาพวกเราไปเที่ยวที่"บึงฉวาก" ไปดูอควอเรี่ยมปลาน้ำจืดกัน สวยมากๆ มีปลาหลายชนิดที่พวกเราไม่รู้จักแล้วก็ไม่เคยเห็น ตื่นตาตื่นใจมากอ่ะ หลังจากนั้นพวกเราก็ไปไหว้พระที่วัดป่าเลไลย์กัน เราเห็นนายบอมอธิษฐานนานมาก ก็เลยหันไปถามนายบอม!!
"บอม!! อธิษฐานขอไรอ่ะ นานจัง!!" เราถามนายบอมแล้วก็ยิ้มๆ
"อืม!!! บอมไม่บอก" นายบอมพูดแล้วก็ยิ้มให้เรา
"อ่านะ บอกนิดนึงไม่ได้หรอ"
"ไม่ได้ นิดเดียวก็ไม่ได้เลย"
"เอิร์ตๆ บอมๆ มาๆกินขนมกัน" เสียงยัยแพรวตะโกนเรียกเรา
...พวกนี้เร็วจริงๆ ไปสรรหาขนมมาจากไหนก็ไม่รู้ แต่อร่อยมากๆอ่ะ มีขนมบ้าบิ่นที่นายนิกชอบด้วยแหล่ะ อร่อย หอมหวานมาก
"ออกมาไม่รอเลยนะ" นายนิกเดินมาว่าเรา
"แหะ แหะ โทษทีๆลืมเลยอ่ะ" เราบอกนายนิก
"ลืมหรอ!!! โอเคๆ" นายนิกพูดเสียงแบบน้อยใจ
"โห!!! ทำเป็นขี้งอนไปได้นะไอ้นิก อ่ะขนมบ้าบิ่นของโปรดเอาไปกินซ๊ะ" ไอ้แบงค์พูดแล้วก็ส่งถุงขนมบ้าบิ่นให้นายนิก
"รู้ได้ไงว่ะว่ากูชอบกินบ้าบิ่นอ่ะ" นายนิกถามไอ้แบงค์
"เอิร์ตบอกกู" ไอ้แบงค์ตอบนายนิก///นายนิกก็เลยหันมายิ้มๆกับเรา
"ไปไหนต่อดีอ่ะนิก" ยัยส้มถามนายนิก
"กลับบ้านแล้วก็กลับกรุงเทพกัน นิกกลัวรถติดอ่ะวันนี้วันอาทิตย์ด้วย"
"เออ!!ใช่ๆ รถติดเดี๋ยวดึกอ่ะ" นายเอ็มพูด
"เออๆ ป่ะๆกลับก็ได้"
"เฮ้ย!!! ไปเสี่ยงเซียมซีกันก่อนป๊ะ ก่อนกลับ" ไอ้มอสพูด
"เออๆ ไปดิๆ"
....แล้วพวกเราก็ไปเสี่ยงเซียมซีกัน เราได้เลข2 อ่านแล้วความหมายดีมากอ่ะ ส่วนของนายนิก สงสัยจะไม่ค่อยดี เห็นนายนิกเอาทิ้งไว้ที่วัด
"เอิร์ต อ่ะ!! ไปถึงกรุงเทพแล้วค่อยเปิดอ่านนะ" นายบอมพูดแล้วก็ยื่นกระดาษเซียมซีให้เรา เราก็รับมาด้วยความ งงๆ
"อะไรอ่ะบอม"
"ก็ที่เอิร์ตถามบอมไงว่าบอมอธิษฐานอะไร" นายบอมพูดแล้วก็ยิ้มๆ
"อ๋อๆ ทำไมบอกเองกับปากไม่ได้หรอ"
"บอมไม่รู้จะพูดยังไงอ่ะ" นายบอมบอกเรา
"แสดงว่าเป็นเรื่องลับสุดยอดใช่ป๊ะ" เราพูดเล่นกับนายบอม
"จะว่ายังงั้นก็ได้นะ" นายบอมบอกเราแล้วก็ยิ้มๆ
"แต่ว่า เอิร์ตอ่านแล้วห้ามบอกใครนะ"
"โอเค เอิร์ตจะไม่บอกใคร" เราพูดแล้วก็ยิ้มๆกับนายบอม
....พวกเรากลับมาถึงบ้านก็เตรียมกระเป๋าเสื้อผ้า เตรียมขนขนมที่แม่นายนิกเตรียมไว้ให้ขึ้นรถ แล้วก็ไปสวัสดีร่ำลาคุณย่ากับแม่นายนิก ส่วนพ่อนายนิกไม่อยู่ แม่บอกว่าออกไปนอกทุ่งแล้ว!!!
"แม่ครับ นิกไปก่อนนะ" นายนิกเข้าไปกอดแม่
"เดินทางปลอดภัยกันนะลูก แล้วมาเที่ยวใหม่นะ" แม่นายนิกพูดกับพวกเรา
"คุณย่าครับ ไว้คราวหน้าพวกเราจะมากินกับข้าวฝีมือคุณย่าอีกนะครับ" นายบอมพูดกับคุณย่าแล้วก็นั่งกอดคุณย่า
"ได้เลย มาหาย่าบ่อยๆนะ"คุณย่าพูดกับพวกเราแล้วก็เอามือลูบผมนายบอม
"งั้นพวกเราไปก่อนนะครับ" นายนิกพูด แล้วพวกเราก็สวัสดีคุณย่ากับแม่นายนิกอีกรอบ แล้วนายนิกก็ขับรถพาพวกเราไปที่ร้านพี่สาวนายนิก
"น้านิก...น้านิก" เจ้าโน๊ตวิ่งออกมาหานายนิกทันทีเลย
"น้ากลับก่อนนะไอ้เสือโน๊ต" นายนิกอุ้มเจ้าโน๊ตขึ้นมาหอมแก้ม
"จะกลับกันแล้วหรอเนี่ย" พี่สาวนายนิกถามพวกเรา
"เดี๋ยวรอแป๊บนะ พี่เพิ่งอบขนมใหม่ๆเลย เดี๋ยวเอาใส่ถุงให้ไปกินกัน" พี่สาวนายนิกพูดแล้วก็เดินหายไปหลังร้าน ซักพักก็กลับออกมาพร้อมถุงคุกกี้แล้วก็ขนมปังอีกเยอะเลย
"อ่ะ!!!เอาไปแบ่งกันนะ" พี่สาวนายนิกพูดแล้วก็ส่งขนมให้พวกเรา
"ขอบคุณครับ///ขอบคุณค่ะ"
"โน๊ต มาๆขอพี่อุ้มหน่อย" ยัยส้มพูดแล้วก็รับเจ้าโน๊ตมาจากนายนิก งานนี้เจ้าโน๊ตคงแก้มช้ำอ่ะ ฮ่าๆ ได้หอมไปหลายฟอดเลย
"หาบอม...หาบอม!!!" เจ้าโน๊ตร้องหานายบอม
"อ่ะๆ โน๊ตจะหาน้าบอม" ยัยส้มส่งเจ้าโน๊ตให้นายบอม
"พี่ หรือน้าดีหว่า!!! อ่ะ เป็นน้าก็ได้ ฮ่าๆ" นายบอมพูดแล้วก็หัวเราะ
"น้าบอมกลับก่อนนะครับเสือโน๊ต เดี๋ยวว่างๆน้ามาหาใหม่นะ" นายบอมพูดแล้วก็หอมแก้มเจ้าโน๊ต
"นิก แล้วโทรจองรถตู้ยังอ่ะเนี่ย" พี่สาวนายนิกถามนายนิก
"เรียบร้อยแล้วครับ เดี๋ยวรถมารับหน้าร้านเลย"
....พวกเรารอรถตู้มารับที่ร้านพี่สาวนายนิก เจ้าโน๊ตก็ไม่ยอมห่างนายบอมเลย สงสัยจะติดนายบอมจริงๆนะเนี่ย ฮ่าๆ
"ไงไอ้เสือ ติดน้าบอมซ๊ะแล้วนะเรา" นายนิกพูดแล้วก็เอามือลูบหัวเจ้าโน๊ต
"ไปอยู่กับน้าบอมมั๊ยโน๊ต" ยัยแพรวถามเจ้าโน๊ต เจ้าโน๊ตก็พยักหน้ารับด้วยนะ ฮ่าๆ
"ไปอยู่ห้องน้านิกให้น้านิกกับน้าเอิร์ตช่วยกันเลี้ยง" ไอ้แบงค์พูด
"ห่า!!!แบงค์ นี่ก็เชียร์ไอ้เอิร์ตกับไอ้นิกจังนะ เดี๋ยวมันได้กันขึ้นมาจริงๆจะหนาว" ไอ้แมคพูด
"อ่านะ ไอ้แมค ก็พูดไป" เราหันไปว่าไอ้แมค
"เตรียมหนาวเลยไอ้แบงค์ ฮ่าๆ" นายนิกพูดแล้วก็หัวเราะ
"ป่ะๆ รถมาแล้ว" นายนิกพูด
....รถตู้มาจอดหน้าร้านพี่สาวนายนิก พวกเราสวัสดีลาพี่สาวนายนิกแล้วก็เดินไปขึ้นรถตู้ เป็นไปตามคาด เจ้าโน๊ต ร้องไห้ตามจริงๆด้วย แถมไม่ยอมออกจากนายบอมอีก เกาะนายบอมแน่นเลย นายนิกเอาไปอุ้มก็เกาะนายนิกแน่นเลย นายนิกต้องพาเข้าร้านไปกล่อมอยู่พักใหญ่ ถึงจะยอมปล่อย น่าสงสารจริงๆเจ้าเสือโน๊ต ไว้พี่จะมาหาอีกนะ(เราพูดในใจ)....แล้วพวกเราก็ขึ้นรถตู้ บนรถเรานั่งริมหน้าต่างข้างๆเป็นนายนิก!!!
"ไอ้ดื้อ สนุกมั๊ยมาบ้านนิก" นายนิกหันมาถามเรา
"อื้มๆ!!!สนุกมากอ่ะ บ้านนิกอากาศดีมากๆ ทุกคนใจดีมากๆ"
"ไว้วันหลังมาอีกนะ" นายนิกบอกเรา
"ได้เลย อยากไปทุกอาทิตย์เลยอ่ะ" เราบอกนายนิก
"คร๊าบ ไปอยู่ตลอดชีวิตเลยมั๊ยหล่ะ" นายนิกพูดกับเรา
"ไอ่ลิง!!อย่าเว่อร์"
"ฮ่าๆ นิกพูดจริงๆ"
"ไม่คุยด้วยแล้ว นอนดีกว่า" เราบอกกับนายนิก
.....แล้วเราก็หลับตานอนบนรถ ซักพักนึงนายนิกก็เอาหูฟังมาเสียบที่หูของเรา เปิดเพลงในMP3 ฟัง....มันเป็นเพลง"หนึ่งในไม่กี่คน"อ่ะ เราฟังไปก็ยิ้มไป เพราะเป็นเพลงที่ชอบอยู่แล้วอ่ะนะ ฮ่าๆ....แหล่ะหนึ่งในนั้น ก็คือเธอคนนี้ ที่ฉันนั้นโชคดี ที่เราได้พบกัน จากหนึ่งในร้อย หนึ่งจากในล้าน ได้มาร่วมทางเดิน ให้เธอกับฉันได้เจอกับรัก ดีๆ....ฟังไปจนหลับไปจริงๆตอนไหนก็ไม่รู้!!!!
นายนิกปลุกเราตื่น!!!
"ไอ่ดื้อตื่น ถึงอนุสาวรีย์แล้ว" นายนิกเรียกเรา เราก็งัวเงียตื่นขึ้นมา
....พวกเราลงจากรถตู้ก็ต่อแท็กซี่กลับมาที่มหาลัยกัน พอถึงมหาลัยพวกเราก็แยกย้ายกันกลับหอใครหอมัน เราพอมาถึงห้องก็ขึ้นเตียง นอนเลย เพราะง่วงมาก
"อ่าว!!! เอิร์ต ลุกมาอาบน้ำก่อนเลย เร็วๆ" นายนิกบอกเรา
"นิกอาบก่อนเลย เอิร์ตง่วงอ่ะ"
"อ่านะ จะอาบไม่อาบ อย่าให้ต้องลงมือนะ" นายนิกบอกเรา
"ก็บอกให้อาบก่อนไง" เราบอกนายนิก
"เออ!!! ตามใจ" นายนิกพูดแล้วก็เข้าห้องน้ำไปอาบน้ำ ส่วนเราก็นอนหลับไป
....มารู้สึกตัวอีกที เพราะรู้สึกหนาวๆ เราก็เลยตื่นขึ้นมา เฮ้ย!!! กางเกงขายาวเราโดนถอดออกเหลือแต่บ็อกเซอร์ เสื้อแขนยาวที่ใส่มาก็ถูกถอดออกเหลือแต่เสื้อกล้ามข้างใน ไอ่ลิง!!!แอบถอดเสื้อผ้าให้เราหรอเนี่ย!!!!
"ตื่นมาทำไมอ่ะเนี่ย" นายนิกถามเรา
"จะอาบน้ำ"
"อาบดิ!!นิกถอดเสื้อผ้าให้แล้ว" นายนิกบอกเรา
"ไอ่ลิง ใครบอกให้ถอดเนี่ย มาแอบถอดเสื้อผ้าคนอื่นได้ไง" เราว่านายนิก
"ไม่ได้แอบ ตั้งใจถอดเลยหล่ะ ฮ่าๆ" นายนิกพูดแล้วก็หัวเราะ
"ไอ่ลิงบ้าเอ๊ยย!!!" เราว่านายนิกแล้วก็เอาหมอนตีนายนิกแล้วเราก็ลุกไปอาบน้ำ
.....อาบเสร็จเราก็มานั่งเปิดพัดลมเป่าผมบนเตียง นายนิกเขยิบเข้ามานั่งข้างหลังเรา แล้วก็ยื่นกระดาษมาให้เรา!!!!
"อ่ะเอิร์ต นิกเจอมันอยู่ในกระเป๋าเสื้อเอิร์ตอ่ะ" นายนิกพูดแล้วก็ยื่นกระดาษให้เรา
...เราเห็นกระดาษก็นึกขึ้นได้ เฮ้ย!!!!นี่มันกระดาษเซียมซีของนายบอมที่ให้เราไว้นี่นา ซวยแล้ว!!!!นายบอมจะเขียนว่าอะไรเนี่ย แล้วนายนิกเปิดอ่านที่นายบอมเขียนหรือป่าวเราก็ไม่รู้ แต่นายนิกก็ไม่ได้มีท่าทีอะไรเลยนะ
"ผมแห้งแล้วปิดไฟนอนเลยนะไอ่ดื้อ" นายนิกบอกเรา
"อืมๆ!!!"
....เราเซ็ดผมจนแห้งแล้วก็ปิดพัดลม เพราะนายนิกเปิดแอร์ในห้องแล้ว เสร็จแล้วเราก็ปิดไฟในห้องแล้วก็เปิดไฟนอกระเบียง เราออกมานอก
ระเบียงพร้อมกับกระดาษเซียมซีของนายบอม เราค่อยๆเปิดอ่านสิ่งที่นายบอมเขียน....นายบอมเขียนว่า...."ขอให้เราได้เป็นแฟนกันครับ" เราอ่านซ้ำแล้วซ้ำอีก อารมณ์มันประมาณว่า แปลกใจ ตกใจ แล้วก็ไม่รู้จะทำยังไงต่อไป เฮ้อ!!!! นายบอมนะนายบอม ว่าแล้วเชียว พักหลังๆมานี่นายบอมทำตัวแปลกๆกับเรามากอ่ะ ไม่คิดเลยว่าจะเป็นนายบอมที่ออกตัวก่อน
"เอิร์ตทำไร!" นายนิกถามเราแล้วก็เดินออกมานอกระเบียง
"เอ่อ!!! ป่าวๆ ดาวสวยดีนะนิก" เราบอกนายนิกแล้วก็แหงนหน้าขึ้นมองท้องฟ้า
"อื้มๆ สวยมาเลยหล่ะ วันนี้แปลกเนอะทำไมดาวเต็มฟ้าเลย ปกติจะไม่ค่อยเห็นนะ" นายนิกพูด
"คืนเดือนมืดด้วยมั้ง" เราบอกนายนิก
"ไหน กระดาษอะไรนิกดูดิ๊" นายนิกพูดแล้วก็ดึงกระดาษเซียมซีไปจากมือเราแล้วก็เปิดอ่าน
"เฮ้ย!!! นิก อย่านะ" เราพูดแต่ก็ห้ามไม่ทันแล้ว นายนิกเปิดอ่านจนได้ ตอนแรกนายนิกอ่านข้อความเซียมซีที่อยู่ข้างหน้าก่อน แล้วก็พลิกกลับไปอ่านด้านหลังที่นายบอมเขียนไว้
"นั่นแน่ มีเขียนอฐิษฐานด้วยอ่ะ" นายนิกพูดกับเรา
"ขอให้เราได้เป็นแฟนกันครับ" นายนิกอ่านตามข้อความนั้น
"ใครหรอๆ เอิร์ตขอให้ได้เป็นแฟนกับใครหรอ" นายนิกพูด
....เราก็โล่งใจไป นายนิกคงนึกว่าเซียมซีใบนี้เป็นของเรา แล้วข้อความนั้นเป็นข้อความที่เราเขียน นายนิกก็แซวเราใหญ่เลย
"ไอ่เอิร์ต บอกมา ขอให้ได้เป็นแฟนกับใครอ่ะ นิกรู้จักป๊ะ" นายนิกยังไม่หยุดแซวเรา
"ป่าวๆ ไม่มีไร เอิร์ตก็เขียนไปงั้นแหล่ะ ป่ะๆเข้านอนกันเถอะ ข้างนอกหนาวแล้ว" เราบอกนายนิก
"อ่านะ บอกแค่นี้ก็ไม่ได้นะ"นายนิกพูด
"ไม่มีไรจริงๆ อย่าสนใจเลย เขียนเล่นๆอ่ะ" เราบอกนายนิก
"คร๊าบบบบ" นายนิกพูดแล้วก็ขึ้นไปนอนตรงที่ตัวเอง
.....เราก็คลานไปนอนตรงที่ตัวเอง ได้แต่นอนคิดถึงนายบอมว่า ทำไมนายบอมถึงรู้สึกแบบนี้กับเรานะ
"หลับยัง" นายนิกพูดแล้วก็เอื้อมมือมาลูบผมเราเล่น
"ยังๆ"
"สบายใจหว่ะเวลาเราอยู่ด้วยกัน" นายนิกพูดกับเรา
"ฮ๊ะ!!! นิกว่าอะไรนะ" เราถามนายนิก
"นิกบอกว่า นิกสบายใจเวลาที่อยู่กับเอิร์ต" นายนิกบอกเรา
"เอิร์ตก็สบายใจ" เราบอกนายนิก
....นายนิกเอามือมาโอบคอเราให้ไปนอนหนุนไหล่นายนิก แล้วก็ลูบผมเราเล่นอยู่แบบนั้น
"อย่าทิ้งนิกไปไหนนะ นิกยังไม่ทิ้งเอิร์ตเล" นายนิกพูดกับเรา
...เราได้ยินแบบนี้ก็ได้แต่เงียบ นายนิกคงคิดว่าเราหลับไปแล้ว ก็เลยนอนให้เราหนุนไหล่อยู่อย่างนั้นจนหลับไปจริงๆ
@@[Y]..Roommate&Soulmate(ตอนที่ 68) : ข้อความหลังใบเซียมซี!!@@
http://ppantip.com/topic/30654628
อันนี้เป็นลิ้งค์รวมเรื่องRoommate&Soulmate..ตั้งแต่ตอนที่ 31-60 นะครับ
http://ppantip.com/topic/31066931
>>Roommate&Soulmate(ตอนที่ 61) : หมดเวลาสนุกแล้วสิ!!!
>>Roommate&Soulmate(ตอนที่ 62) : นายฟิลด์!!!!
>>Roommate&Soulmate(ตอนที่ 63) : เอ๊ะ!! ชักยังงัย...นายบอม!!
http://ppantip.com/topic/31079085
>>Roommate&Soulmate(ตอนที่ 64) : เที่ยวงานงิ้วบ้านนายนิก[1]
>>Roommate&Soulmate(ตอนที่ 65) : เที่ยวงานงิ้วบ้านนายนิก[2]
>>Roommate&Soulmate(ตอนที่ 66) : เที่ยวงานงิ้วบ้านนายนิก[3]
http://ppantip.com/topic/31154813
>>Roommate&Soulmate(ตอนที่ 67) : เที่ยวงานงิ้วบ้านนายนิก[4] : นายบอม!!
http://ppantip.com/topic/31201418
Roommate&Soulmate(ตอนที่ 68) : ข้อความหลังใบเซียมซี!!@@
....วันนี้พวกเราตื่นแต่เช้าพร้อมกับอากาศที่เย็นสบายสดชื่น ลงมาใต้ถุนบ้าน คุณย่ากับแม่ก็ตั้งโต๊ะอาหารเช้าไว้รอเรียบร้อยแล้ว พวกเราไปล้างหน้าแปรงฟันแล้วก็มากินข้าวเช้ากัน
"แม่ครับ เดี๋ยวนิกพาเพื่อนๆไปไหว้พระกับเที่ยวแถวๆนี้ก่อนนะครับ" นายนิกพูดกับแม่
"แล้วจะกลับกันตอนไหนอ่ะลูก แม่จะเตรียมขนมไว้ให้กลับไปกินกรุงเทพกัน" แม่พูดกับพวกเรา
"ไม่ต้องหรอกครับแม่ แค่นี้พวกเราก็รบกวนมากแล้ว" ไอ้แมคบอกแม่
"ไม่รบกวนหรอกจ๊ะ วันหลังมาเที่ยวกันอีกนะ"
"ย่าทำกล้วยบวชชีไว้ให้ไปกินที่กรุงเทพกัน" คุณย่าพูด
"ขอบคุณครับ//ขอบคุณค่ะคุณย่า" พวกเราขอบคุณคุณย่ากับแม่
....พอกินข้าวเสร็จ ล้างจานเรียบร้อย นายนิกก็พาพวกเราไปเที่ยวที่"บึงฉวาก" ไปดูอควอเรี่ยมปลาน้ำจืดกัน สวยมากๆ มีปลาหลายชนิดที่พวกเราไม่รู้จักแล้วก็ไม่เคยเห็น ตื่นตาตื่นใจมากอ่ะ หลังจากนั้นพวกเราก็ไปไหว้พระที่วัดป่าเลไลย์กัน เราเห็นนายบอมอธิษฐานนานมาก ก็เลยหันไปถามนายบอม!!
"บอม!! อธิษฐานขอไรอ่ะ นานจัง!!" เราถามนายบอมแล้วก็ยิ้มๆ
"อืม!!! บอมไม่บอก" นายบอมพูดแล้วก็ยิ้มให้เรา
"อ่านะ บอกนิดนึงไม่ได้หรอ"
"ไม่ได้ นิดเดียวก็ไม่ได้เลย"
"เอิร์ตๆ บอมๆ มาๆกินขนมกัน" เสียงยัยแพรวตะโกนเรียกเรา
...พวกนี้เร็วจริงๆ ไปสรรหาขนมมาจากไหนก็ไม่รู้ แต่อร่อยมากๆอ่ะ มีขนมบ้าบิ่นที่นายนิกชอบด้วยแหล่ะ อร่อย หอมหวานมาก
"ออกมาไม่รอเลยนะ" นายนิกเดินมาว่าเรา
"แหะ แหะ โทษทีๆลืมเลยอ่ะ" เราบอกนายนิก
"ลืมหรอ!!! โอเคๆ" นายนิกพูดเสียงแบบน้อยใจ
"โห!!! ทำเป็นขี้งอนไปได้นะไอ้นิก อ่ะขนมบ้าบิ่นของโปรดเอาไปกินซ๊ะ" ไอ้แบงค์พูดแล้วก็ส่งถุงขนมบ้าบิ่นให้นายนิก
"รู้ได้ไงว่ะว่ากูชอบกินบ้าบิ่นอ่ะ" นายนิกถามไอ้แบงค์
"เอิร์ตบอกกู" ไอ้แบงค์ตอบนายนิก///นายนิกก็เลยหันมายิ้มๆกับเรา
"ไปไหนต่อดีอ่ะนิก" ยัยส้มถามนายนิก
"กลับบ้านแล้วก็กลับกรุงเทพกัน นิกกลัวรถติดอ่ะวันนี้วันอาทิตย์ด้วย"
"เออ!!ใช่ๆ รถติดเดี๋ยวดึกอ่ะ" นายเอ็มพูด
"เออๆ ป่ะๆกลับก็ได้"
"เฮ้ย!!! ไปเสี่ยงเซียมซีกันก่อนป๊ะ ก่อนกลับ" ไอ้มอสพูด
"เออๆ ไปดิๆ"
....แล้วพวกเราก็ไปเสี่ยงเซียมซีกัน เราได้เลข2 อ่านแล้วความหมายดีมากอ่ะ ส่วนของนายนิก สงสัยจะไม่ค่อยดี เห็นนายนิกเอาทิ้งไว้ที่วัด
"เอิร์ต อ่ะ!! ไปถึงกรุงเทพแล้วค่อยเปิดอ่านนะ" นายบอมพูดแล้วก็ยื่นกระดาษเซียมซีให้เรา เราก็รับมาด้วยความ งงๆ
"อะไรอ่ะบอม"
"ก็ที่เอิร์ตถามบอมไงว่าบอมอธิษฐานอะไร" นายบอมพูดแล้วก็ยิ้มๆ
"อ๋อๆ ทำไมบอกเองกับปากไม่ได้หรอ"
"บอมไม่รู้จะพูดยังไงอ่ะ" นายบอมบอกเรา
"แสดงว่าเป็นเรื่องลับสุดยอดใช่ป๊ะ" เราพูดเล่นกับนายบอม
"จะว่ายังงั้นก็ได้นะ" นายบอมบอกเราแล้วก็ยิ้มๆ
"แต่ว่า เอิร์ตอ่านแล้วห้ามบอกใครนะ"
"โอเค เอิร์ตจะไม่บอกใคร" เราพูดแล้วก็ยิ้มๆกับนายบอม
....พวกเรากลับมาถึงบ้านก็เตรียมกระเป๋าเสื้อผ้า เตรียมขนขนมที่แม่นายนิกเตรียมไว้ให้ขึ้นรถ แล้วก็ไปสวัสดีร่ำลาคุณย่ากับแม่นายนิก ส่วนพ่อนายนิกไม่อยู่ แม่บอกว่าออกไปนอกทุ่งแล้ว!!!
"แม่ครับ นิกไปก่อนนะ" นายนิกเข้าไปกอดแม่
"เดินทางปลอดภัยกันนะลูก แล้วมาเที่ยวใหม่นะ" แม่นายนิกพูดกับพวกเรา
"คุณย่าครับ ไว้คราวหน้าพวกเราจะมากินกับข้าวฝีมือคุณย่าอีกนะครับ" นายบอมพูดกับคุณย่าแล้วก็นั่งกอดคุณย่า
"ได้เลย มาหาย่าบ่อยๆนะ"คุณย่าพูดกับพวกเราแล้วก็เอามือลูบผมนายบอม
"งั้นพวกเราไปก่อนนะครับ" นายนิกพูด แล้วพวกเราก็สวัสดีคุณย่ากับแม่นายนิกอีกรอบ แล้วนายนิกก็ขับรถพาพวกเราไปที่ร้านพี่สาวนายนิก
"น้านิก...น้านิก" เจ้าโน๊ตวิ่งออกมาหานายนิกทันทีเลย
"น้ากลับก่อนนะไอ้เสือโน๊ต" นายนิกอุ้มเจ้าโน๊ตขึ้นมาหอมแก้ม
"จะกลับกันแล้วหรอเนี่ย" พี่สาวนายนิกถามพวกเรา
"เดี๋ยวรอแป๊บนะ พี่เพิ่งอบขนมใหม่ๆเลย เดี๋ยวเอาใส่ถุงให้ไปกินกัน" พี่สาวนายนิกพูดแล้วก็เดินหายไปหลังร้าน ซักพักก็กลับออกมาพร้อมถุงคุกกี้แล้วก็ขนมปังอีกเยอะเลย
"อ่ะ!!!เอาไปแบ่งกันนะ" พี่สาวนายนิกพูดแล้วก็ส่งขนมให้พวกเรา
"ขอบคุณครับ///ขอบคุณค่ะ"
"โน๊ต มาๆขอพี่อุ้มหน่อย" ยัยส้มพูดแล้วก็รับเจ้าโน๊ตมาจากนายนิก งานนี้เจ้าโน๊ตคงแก้มช้ำอ่ะ ฮ่าๆ ได้หอมไปหลายฟอดเลย
"หาบอม...หาบอม!!!" เจ้าโน๊ตร้องหานายบอม
"อ่ะๆ โน๊ตจะหาน้าบอม" ยัยส้มส่งเจ้าโน๊ตให้นายบอม
"พี่ หรือน้าดีหว่า!!! อ่ะ เป็นน้าก็ได้ ฮ่าๆ" นายบอมพูดแล้วก็หัวเราะ
"น้าบอมกลับก่อนนะครับเสือโน๊ต เดี๋ยวว่างๆน้ามาหาใหม่นะ" นายบอมพูดแล้วก็หอมแก้มเจ้าโน๊ต
"นิก แล้วโทรจองรถตู้ยังอ่ะเนี่ย" พี่สาวนายนิกถามนายนิก
"เรียบร้อยแล้วครับ เดี๋ยวรถมารับหน้าร้านเลย"
....พวกเรารอรถตู้มารับที่ร้านพี่สาวนายนิก เจ้าโน๊ตก็ไม่ยอมห่างนายบอมเลย สงสัยจะติดนายบอมจริงๆนะเนี่ย ฮ่าๆ
"ไงไอ้เสือ ติดน้าบอมซ๊ะแล้วนะเรา" นายนิกพูดแล้วก็เอามือลูบหัวเจ้าโน๊ต
"ไปอยู่กับน้าบอมมั๊ยโน๊ต" ยัยแพรวถามเจ้าโน๊ต เจ้าโน๊ตก็พยักหน้ารับด้วยนะ ฮ่าๆ
"ไปอยู่ห้องน้านิกให้น้านิกกับน้าเอิร์ตช่วยกันเลี้ยง" ไอ้แบงค์พูด
"ห่า!!!แบงค์ นี่ก็เชียร์ไอ้เอิร์ตกับไอ้นิกจังนะ เดี๋ยวมันได้กันขึ้นมาจริงๆจะหนาว" ไอ้แมคพูด
"อ่านะ ไอ้แมค ก็พูดไป" เราหันไปว่าไอ้แมค
"เตรียมหนาวเลยไอ้แบงค์ ฮ่าๆ" นายนิกพูดแล้วก็หัวเราะ
"ป่ะๆ รถมาแล้ว" นายนิกพูด
....รถตู้มาจอดหน้าร้านพี่สาวนายนิก พวกเราสวัสดีลาพี่สาวนายนิกแล้วก็เดินไปขึ้นรถตู้ เป็นไปตามคาด เจ้าโน๊ต ร้องไห้ตามจริงๆด้วย แถมไม่ยอมออกจากนายบอมอีก เกาะนายบอมแน่นเลย นายนิกเอาไปอุ้มก็เกาะนายนิกแน่นเลย นายนิกต้องพาเข้าร้านไปกล่อมอยู่พักใหญ่ ถึงจะยอมปล่อย น่าสงสารจริงๆเจ้าเสือโน๊ต ไว้พี่จะมาหาอีกนะ(เราพูดในใจ)....แล้วพวกเราก็ขึ้นรถตู้ บนรถเรานั่งริมหน้าต่างข้างๆเป็นนายนิก!!!
"ไอ้ดื้อ สนุกมั๊ยมาบ้านนิก" นายนิกหันมาถามเรา
"อื้มๆ!!!สนุกมากอ่ะ บ้านนิกอากาศดีมากๆ ทุกคนใจดีมากๆ"
"ไว้วันหลังมาอีกนะ" นายนิกบอกเรา
"ได้เลย อยากไปทุกอาทิตย์เลยอ่ะ" เราบอกนายนิก
"คร๊าบ ไปอยู่ตลอดชีวิตเลยมั๊ยหล่ะ" นายนิกพูดกับเรา
"ไอ่ลิง!!อย่าเว่อร์"
"ฮ่าๆ นิกพูดจริงๆ"
"ไม่คุยด้วยแล้ว นอนดีกว่า" เราบอกกับนายนิก
.....แล้วเราก็หลับตานอนบนรถ ซักพักนึงนายนิกก็เอาหูฟังมาเสียบที่หูของเรา เปิดเพลงในMP3 ฟัง....มันเป็นเพลง"หนึ่งในไม่กี่คน"อ่ะ เราฟังไปก็ยิ้มไป เพราะเป็นเพลงที่ชอบอยู่แล้วอ่ะนะ ฮ่าๆ....แหล่ะหนึ่งในนั้น ก็คือเธอคนนี้ ที่ฉันนั้นโชคดี ที่เราได้พบกัน จากหนึ่งในร้อย หนึ่งจากในล้าน ได้มาร่วมทางเดิน ให้เธอกับฉันได้เจอกับรัก ดีๆ....ฟังไปจนหลับไปจริงๆตอนไหนก็ไม่รู้!!!!
นายนิกปลุกเราตื่น!!!
"ไอ่ดื้อตื่น ถึงอนุสาวรีย์แล้ว" นายนิกเรียกเรา เราก็งัวเงียตื่นขึ้นมา
....พวกเราลงจากรถตู้ก็ต่อแท็กซี่กลับมาที่มหาลัยกัน พอถึงมหาลัยพวกเราก็แยกย้ายกันกลับหอใครหอมัน เราพอมาถึงห้องก็ขึ้นเตียง นอนเลย เพราะง่วงมาก
"อ่าว!!! เอิร์ต ลุกมาอาบน้ำก่อนเลย เร็วๆ" นายนิกบอกเรา
"นิกอาบก่อนเลย เอิร์ตง่วงอ่ะ"
"อ่านะ จะอาบไม่อาบ อย่าให้ต้องลงมือนะ" นายนิกบอกเรา
"ก็บอกให้อาบก่อนไง" เราบอกนายนิก
"เออ!!! ตามใจ" นายนิกพูดแล้วก็เข้าห้องน้ำไปอาบน้ำ ส่วนเราก็นอนหลับไป
....มารู้สึกตัวอีกที เพราะรู้สึกหนาวๆ เราก็เลยตื่นขึ้นมา เฮ้ย!!! กางเกงขายาวเราโดนถอดออกเหลือแต่บ็อกเซอร์ เสื้อแขนยาวที่ใส่มาก็ถูกถอดออกเหลือแต่เสื้อกล้ามข้างใน ไอ่ลิง!!!แอบถอดเสื้อผ้าให้เราหรอเนี่ย!!!!
"ตื่นมาทำไมอ่ะเนี่ย" นายนิกถามเรา
"จะอาบน้ำ"
"อาบดิ!!นิกถอดเสื้อผ้าให้แล้ว" นายนิกบอกเรา
"ไอ่ลิง ใครบอกให้ถอดเนี่ย มาแอบถอดเสื้อผ้าคนอื่นได้ไง" เราว่านายนิก
"ไม่ได้แอบ ตั้งใจถอดเลยหล่ะ ฮ่าๆ" นายนิกพูดแล้วก็หัวเราะ
"ไอ่ลิงบ้าเอ๊ยย!!!" เราว่านายนิกแล้วก็เอาหมอนตีนายนิกแล้วเราก็ลุกไปอาบน้ำ
.....อาบเสร็จเราก็มานั่งเปิดพัดลมเป่าผมบนเตียง นายนิกเขยิบเข้ามานั่งข้างหลังเรา แล้วก็ยื่นกระดาษมาให้เรา!!!!
"อ่ะเอิร์ต นิกเจอมันอยู่ในกระเป๋าเสื้อเอิร์ตอ่ะ" นายนิกพูดแล้วก็ยื่นกระดาษให้เรา
...เราเห็นกระดาษก็นึกขึ้นได้ เฮ้ย!!!!นี่มันกระดาษเซียมซีของนายบอมที่ให้เราไว้นี่นา ซวยแล้ว!!!!นายบอมจะเขียนว่าอะไรเนี่ย แล้วนายนิกเปิดอ่านที่นายบอมเขียนหรือป่าวเราก็ไม่รู้ แต่นายนิกก็ไม่ได้มีท่าทีอะไรเลยนะ
"ผมแห้งแล้วปิดไฟนอนเลยนะไอ่ดื้อ" นายนิกบอกเรา
"อืมๆ!!!"
....เราเซ็ดผมจนแห้งแล้วก็ปิดพัดลม เพราะนายนิกเปิดแอร์ในห้องแล้ว เสร็จแล้วเราก็ปิดไฟในห้องแล้วก็เปิดไฟนอกระเบียง เราออกมานอก
ระเบียงพร้อมกับกระดาษเซียมซีของนายบอม เราค่อยๆเปิดอ่านสิ่งที่นายบอมเขียน....นายบอมเขียนว่า...."ขอให้เราได้เป็นแฟนกันครับ" เราอ่านซ้ำแล้วซ้ำอีก อารมณ์มันประมาณว่า แปลกใจ ตกใจ แล้วก็ไม่รู้จะทำยังไงต่อไป เฮ้อ!!!! นายบอมนะนายบอม ว่าแล้วเชียว พักหลังๆมานี่นายบอมทำตัวแปลกๆกับเรามากอ่ะ ไม่คิดเลยว่าจะเป็นนายบอมที่ออกตัวก่อน
"เอิร์ตทำไร!" นายนิกถามเราแล้วก็เดินออกมานอกระเบียง
"เอ่อ!!! ป่าวๆ ดาวสวยดีนะนิก" เราบอกนายนิกแล้วก็แหงนหน้าขึ้นมองท้องฟ้า
"อื้มๆ สวยมาเลยหล่ะ วันนี้แปลกเนอะทำไมดาวเต็มฟ้าเลย ปกติจะไม่ค่อยเห็นนะ" นายนิกพูด
"คืนเดือนมืดด้วยมั้ง" เราบอกนายนิก
"ไหน กระดาษอะไรนิกดูดิ๊" นายนิกพูดแล้วก็ดึงกระดาษเซียมซีไปจากมือเราแล้วก็เปิดอ่าน
"เฮ้ย!!! นิก อย่านะ" เราพูดแต่ก็ห้ามไม่ทันแล้ว นายนิกเปิดอ่านจนได้ ตอนแรกนายนิกอ่านข้อความเซียมซีที่อยู่ข้างหน้าก่อน แล้วก็พลิกกลับไปอ่านด้านหลังที่นายบอมเขียนไว้
"นั่นแน่ มีเขียนอฐิษฐานด้วยอ่ะ" นายนิกพูดกับเรา
"ขอให้เราได้เป็นแฟนกันครับ" นายนิกอ่านตามข้อความนั้น
"ใครหรอๆ เอิร์ตขอให้ได้เป็นแฟนกับใครหรอ" นายนิกพูด
....เราก็โล่งใจไป นายนิกคงนึกว่าเซียมซีใบนี้เป็นของเรา แล้วข้อความนั้นเป็นข้อความที่เราเขียน นายนิกก็แซวเราใหญ่เลย
"ไอ่เอิร์ต บอกมา ขอให้ได้เป็นแฟนกับใครอ่ะ นิกรู้จักป๊ะ" นายนิกยังไม่หยุดแซวเรา
"ป่าวๆ ไม่มีไร เอิร์ตก็เขียนไปงั้นแหล่ะ ป่ะๆเข้านอนกันเถอะ ข้างนอกหนาวแล้ว" เราบอกนายนิก
"อ่านะ บอกแค่นี้ก็ไม่ได้นะ"นายนิกพูด
"ไม่มีไรจริงๆ อย่าสนใจเลย เขียนเล่นๆอ่ะ" เราบอกนายนิก
"คร๊าบบบบ" นายนิกพูดแล้วก็ขึ้นไปนอนตรงที่ตัวเอง
.....เราก็คลานไปนอนตรงที่ตัวเอง ได้แต่นอนคิดถึงนายบอมว่า ทำไมนายบอมถึงรู้สึกแบบนี้กับเรานะ
"หลับยัง" นายนิกพูดแล้วก็เอื้อมมือมาลูบผมเราเล่น
"ยังๆ"
"สบายใจหว่ะเวลาเราอยู่ด้วยกัน" นายนิกพูดกับเรา
"ฮ๊ะ!!! นิกว่าอะไรนะ" เราถามนายนิก
"นิกบอกว่า นิกสบายใจเวลาที่อยู่กับเอิร์ต" นายนิกบอกเรา
"เอิร์ตก็สบายใจ" เราบอกนายนิก
....นายนิกเอามือมาโอบคอเราให้ไปนอนหนุนไหล่นายนิก แล้วก็ลูบผมเราเล่นอยู่แบบนั้น
"อย่าทิ้งนิกไปไหนนะ นิกยังไม่ทิ้งเอิร์ตเล" นายนิกพูดกับเรา
...เราได้ยินแบบนี้ก็ได้แต่เงียบ นายนิกคงคิดว่าเราหลับไปแล้ว ก็เลยนอนให้เราหนุนไหล่อยู่อย่างนั้นจนหลับไปจริงๆ