ตั้งแต่ลูกสาวของผมคลอดออกมาลืมตาดูโลก ผมได้มีโอกาสเข้าไปดูตอนผ่าคลอด บรรยากาศช่างกดดันมากๆเลยครับ พอได้ยินเสียงลูกร้อง ยิ่งกว่าจะบรรยายได้อีกครับ น้ำตาความเป็นพ่อไหล เมื่อได้เห็นหน้าลูก ผมภาวนามาตลอดขอให้ลูกแข็งแรงสมบูรณ์สามารถใช้ชีวิตตามปกติบนโลกใบนี้ได้
         ช่วงแฟนพักฟื้น   ที่โรงบาลผมก็พยายาม เรียนรู้สิ่งต่างๆ วิธีการอุ้ม อาบน้ำให้ลูก วิธีให้นม แต่ทำไม่ได้ดีซักอย่างเลยครับ โดนแฟนดุประจำ 555 ทั้งที่พยายามแล้ว เวลาอุ้มต้องประคองคอ ผมก็เก้ๆกังๆ มือเราใหญ่อะ กลัวลูกเจ็บ เราก็ได้แต่ให้กำลังใจ เวลาลูกร้อง หรือเวลาแม่ต้องให้นม ผมก็ขอตื่นมาดูก็ยังดี ขอมีส่วนร่วม 555  อิอิ  ตอนกลับบ้านผมได้รับหน้าที่เป็นผู้ช่วยหยิบนู้นนี่นั้น ต้มน้ำ ซักผ้าอ้อม นึ่งอุปกรณ์ต่างๆ ตอนนี้ผมได้มีโอกาสอุ้มลูกแล้ว ไปโดนแดดอ่อนๆตอนเช้า ก่อนไปทำงาน หรือกลับมาได้เปลี่ยนผ้าอ้อมด้วย แฟนผมเริ่มไว้ใจผมมากขึ้น  
         ผมเข้าใจหัวอกคนเป็นพ่อเลยครับ เวลาไปทำงานแล้วคิดถึงลูกเป็นยังไงนั่งดูแต่รูปลูก ทำให้ผมรักและเข้าใจพ่อแม่ผมมากยิ่งขึ้นไปอีก กว่าจะเลี้ยงเราโตมาได้ ผมอยากจะขอโทษพ่อแม่เวลาที่เถียง หรือตอนวัยรุ่นที่เคยคิดว่าทำไมเค้าต้องมาวุ่นวายเรื่องส่วนตัวเราจัง เราโตแล้วนะ
ผมเข้าใจทุกอย่างเมื่อมีลูกเป็นของตัวเอง อย่างที่ผู้ใหญ่เคยว่า วันไหนมีลูกแล้วจะเข้าใจเอง
         ลูกผมตอนนี้ได้อายุได้ 10 วันละ กลางวันหลับปุ๊ย กลางคืนนี่ตาสว่างเลยครับ เวลาเห็นลูกร้องไห้หนัก ผมกับแฟนสงสารลูกมาก ไม่รู้เค้าเป็นอะไร  แต่ตอนนี้เริ่มเรียนรู้จากท่าทางเค้าได้บ้างและ ผมสามารถนั่งมองลูกได้หลายชั่วโมงเลยนะ ไม่เบื่อด้วย ผมเชื่อว่าคุณพ่อทุกคนก็คงเป็นเหมือนผม
เรื่องการเลี้ยงลูกยังไงก็ต้องยอมแพ้แฟนผมครับ เค้าทำได้ดีกว่ามาก แต่เรื่องความรักความห่วงใยคนเป็นพ่ออย่างผมไม่แพ้แน่นอนครับ อิอิ
   
ก่อนหน้านี้ผมก็เคยตั้งกระทู้ "แฟนผมตั้งท้อง ใครว่าคนเป็นพ่อไม่เหนื่อยกันจ๊ะ มาฟังอีกมุมมองคนกำลังเป็นพ่อกันครับ" ตอนนี้ได้ลูกสาวสมใจซะที
http://ppantip.com/topic/32717539
ขอบคุณ Comment กำลังใจจากกระทู้เก่า ด้วยครับ