สามก๊กฉบับคำกลอน

ขบวนที่ ๒

บทที่ ๗ ศึกใหญ่ของกังตั๋ง (๒)

๒๕๒.ทัพเรือของ โจโฉ เต็มท้องน้ำ
หลายพันลำจอดเรียงดูดาษดื่น
ฝึกซ้อมรบทุกวันจนค่ำคืน
จิวยี่ ยืนดูแล้วคิดคำนึง
จะเข้ารบอย่างไรจึงจะชนะ
ต้องเผาดะให้วอดวายไปไม่ถึง
เพราะลมพัดมาทางตนเสียงตึงตึง
ต้องนิ่งอื้งอัดอั้นตันฤดี

๒๕๓.ฝ่าย โจโฉ ส่งไส้ศึกมาสืบข่าว
เจียวก้าน มากับบ่าวหา จิวยี่
เป็นเพื่อนเก่าเล่ายี่ห้อพอเหมาะดี
ฮุบอุบายของเพื่อนซี้ไปอวดนาย
จึงทำให้ โจโฉ โกรธาใหญ่
เชื่อทัพเรือเปลี่ยนใจจะเสียหาย
จึงประหารแม่ทัพทั้งสองนาย
คือ ชัวมอ เตียวอุ๋น ตายไปฟรีฟรี

๒๕๔.โจโฉ รู้ตัวว่าตกหลุมดัก
ไม่ชะงักส่ง ชัวต๋ง ชัวโฮ หนี
เจอ งำเต๊ก อุยกาย ลวงอีกที
ย้อนรอยไปทำซี้กับ โจโฉ
แล้ว บังทอง ตามให้คำแนะนำ
ทหารบกลงเรือช้ำไม่สุขโข
ถูกคลื่นลมเรือหันเหคนเซโซ
ไม่เป็นอันตอบโต้ข้าศึกมา

๒๕๕.โจโฉ หลงความคิดไม่ผิดแน่
เพราะพัดปรวนแปรไม่หวนหา
ร้อยโซ่เรือติดเป็นแพดั่งพสุธา
ไม่ชักช้ากองทัพใหญ่ลอยในน้ำ
แล้วให้ฝึกลิ่วล้อเข้ารุกรบ
หลายตลบจนชำนาญทั้งเช้าค่ำ
พร้อมทุกอย่างทุกตำแหน่งที่ประจำ
โจโฉ เลี้ยงฉลองย้ำก่อนชิงชัย