สามก๊กฉบับคำกลอน

ขบวนที่ ๒

บทที่ ๗ ศึกใหญ่ของกังตั๋ง (๔)

๒๖๐.จนหมดแรงจึงประสบพบ กวนอู
พาทหารรออยู่ผ่านไม่ไหว
ลงจากม้าคำนับขอน้ำใจ
ถ้าปล่อยไปก็จะเห็นเป็นบุญคุณ
กวนอู คิดถึงความหลังครั้งฮูโต๋
ได้ โจโฉ ชุบเลี้ยงให้อบอุ่น
แล้วจากมาฆ่านายด่านชลมุน
โจโฉ ต้องตามลุ้นจนพ้นแดน

๒๖๑.มาคราวนี้รับหน้าที่ด่านสุดท้าย
สัญญาไว้ไม่กลับกลายหนักใจแสน
ต้องจับ โจโฉ มาให้ได้ไม่ดูแคลน
ถ้าขืนแค่นจะสู้รู้รสง้าว
กวนอู อั้นอ่อนใจคิดไม่ตก
โจโฉ ยอมซูฮกไม่สามหาว
ถ้าปล่อยไปก็เสียสัตย์จะถึงคราว
แสนปวดร้าวแต่ต้องพร้อมยอมพลีตน

๒๖๒.กวนอู กลับมาหา เล่าปี่ ยินดียิ่ง
ไม่ทอดทิ้งแม้ว่าไม่ได้ผล
ถึงโทษตายก็ยอมรับทั้งสามคน
ขงเบ้งจนปัญญาจะว่ากล่าว
ฝ่าย โจโฉ พาลิ่วล้อกลับฮูโต๋
เลิกอวดโอ้เพราะแพ้พ่ายให้อื้อฉาว
รบชนะมาหลายครั้งยั่งยืนยาว
ต้องมาหนาวขายหน้าพาไม่เสบย

๒๖๓.เสร็จศึกใหญ่ที่ผาแดงเมืองกังตั๋ง
จิวยี่ ยังแข็งขยันไม่นิ่งเฉย
จะยึดครองเมืองเกงจิ๋วให้หมดเลย
แต่ไม่ทัน เล่าปี่ เผยคุมสิ้นแล้ว
ทั้งซงหยง ลำกุ๋นและเตียงสา
กับบุหลง ฮุยเอี๋ยนมารวมเป็นแถว
ส่วนเลงเหลงสุดท้ายเข้าร่วมแนว
จิวยี่ แห้วหมดทางจะทวงคืน