จา เองก็ทำงานแบบศิลปินมาก คิดจะหายไปทำสมาธิทีหนึ่ง ก็หายไปทีเป้นเดือนๆ ทิ้งกองถ่ายไปทีละนานๆ
เงินถ่ายหนังเบิกไปก่อน ยี่สิบสามสิบล้าน ก็ทิ้งกองถ่ายไปเล่นหนังฮอลลีวู้ดซะงั้น ลองคิดถึงว่าเราเป็นเจ้าของเงินแล้วจะรู้สึกยังไง

อันนี้เรื่องที่แบบให้ส่วนแบ่งจากหนังองค์บากเยอะมาก (ร้อยล้าน) ตอนที่ดังขึ้นมาแรกๆ
อันนี้เป็นเรื่องธรรมดาอยู่แล้วสำหรับดาราระดับแม่เหล็กขนาดนี้ ที่ประเทศไทยไม่เคยมีมาก่อน

ขนาดซื้อบ้าน ซื้อรถให้ ซื้อคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊คให้ จ่ายแม้กระทั่งค่าจัดฟันให้ จา พนม สามแสนบาท (แค่ค่าจัดฟันนะ)

ผมว่าเรื่องประนีประนอมได้ง่ายมาก เราก็จะได้ดูฟาสต์เจ็ด จาก็ไม่เสี่ยงกับยอดฟ้องพันหกร้อยล้าน
เสี่ยเจียงก็ยิ้มได้ คือไปขอโทษเสี่ยเจียงตามประสาลูกหลาน แล้วกลับมาทำหนังไทยบ้าง เล่นหนังฮอลีวู้ดบ้างก็ได้

แบบนี้น่าจะแฮปปี้กันทุกฝ่ายนะผมว่า