เพราะผมไม่ค่อยพูดนัก คนก็เลยคิดว่าผมไม่มีอะไรจะพูด ซึ่งนั่นไม่จริงเลย ผมมีอะไรมากมายที่อยากจะพูด แต่แค่กลัวที่จะพูดมันออกมาเท่านั้นเอง"
นี่คือประโยคเปิดเรื่องที่เป็นใจความสำคัญและเป็นประเด็นที่หนังอยากจะสื่อเลยละ

    ช่วงแรกหนังบอกถึงสาเหตุว่าทำไมเนธาน(พระเอก)ถึงเป็นแบบนี้ หนังทำได้ดีเลย เรื่องความสัมพันธ์ระหว่างพ่อลูก ว่าทำไมเขาจึงชอบอยู่กับพ่อ  แต่เหมือนจะละเลยว่าทำไมตัวเนธานถึงเข้ากับแม่เขาไม่ได้
    
    หนังดำเนินเรื่องมาเรื่อยๆจนถึง ช่วงที่เนธานเข้าค่ายคณิตศาสตร์แล้วเจอจางเม่ย (นางเอก) ช่วงนี้หนังทำได้ดีมากๆ ดูแล้วรู้สึกอบอุ่นนางเอกน่ารักดี ยังกะดูหนังรักวัยรุ่นเลย และนี่แหละคือสิ่งที่ทำให้เนธานเปลี่ยนไป เขาเริ่มรู้จักสิ่งสิ่งหนึ่งที่แม้แต่อัจฉริยะอย่างเขาก็ไม่สามารถอธิบายและหานิยามของมันได้นั่นคือ"ความรัก" เขาบอกได้เพียงแต่ว่าอยู่กับจางเม่ยแล้วรู้สึกดี ซึ่งหนังบอกเล่าเรื่องราวความรักของทั้งคู่ได้ดีมากๆ ค่อยเป็นค่อยไป ค่อยๆพัฒนาความสัมพันธ์ แต่น่าเสียดายตรงหนังตัดสลับกับดราม่าของครูคณิตที่เคยฝึกเขา ซึ่งดราม่านั้นทำได้ไม่ดีเลย ออกแนวน่ารำคาญซะมากกว่า

    ต่อมาช่วงท้ายของเรื่องที่ทั้งคู่ไปแข่งขันกันที่เคมบริดจ์(มีธงชาติไทยปรากฎช่วงแนะนำตัวแต่ละประเทศที่ผ่านเข้ารอบด้วย เจ๋งจริงๆ) ช่วงนี้หนังก็ทำได้ดีอีกเช่นเคย เราจะได้เห็นการเปลี่ยนแปลงของเนธานอย่างมาก และที่สำคัญเขาก็ได้ค้นพบกับสิ่งที่สำคัญมากกว่าคณิตศาสตร์ สิ่งที่เป็นเหตุผลว่าทำไมแม่เขาจึงชอบเขามากกว่าที่เขาชอบไอศกรีม

9/10
หักดราม่าเวิ้นเว้อของครูคณิต ผู้ซึ่งใช้ข้ออ้างว่าเจ็บป่วยเพื่อล้มเลิกความฝัน ซึ่งจริงๆแล้วใจเขาเองต่างหากที่ไม่สู้



ปล1 คำคมเยอะมากนะเรื่องนี้ แต่ละคำพูดนี่คมคายตลอดแต่ไม่ดูเว่อ ทุกอย่างมันลงตัวจริงๆ อยากให้ไปดูกัน

ปล2 หนังแนวfeelgood+ดราม่านิดๆนะ(ประมาณThe Fault in Our Stars , The theory of everything ) ถ้าไม่ชอบแนวนี่อย่าดูเดี๋ยวจะหลับเอา แต่ถ้าชอบแนวนี้ก็จัดไปเลย ไม่ผิดหวังแน่นอน