X+Y เธอ+ฉัน=เรา
จัดให้เป็นหนัง coming of age ที่ตีแผ่ความคิดและการกระทำของเด็กพิเศษออกมาได้อย่างยอดเยี่ยมผ่านคณิตศาสตร์

สารภาพได้มั้ยว่าดูเพราะนุ้งเอซาคนเดียวเลย555555 เป็นหนึ่งในตัวแปรสำคัญที่ทำให้เราเลือกดูหนังเรื่องนี้ หนังเล่าถึงเนธาน เด็กออทิสติกที่โคตรเก่งเลข แต่คุณพ่อที่เนธานมองว่าเป็นทุกอย่างของเค้าดันประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต เหลือแต่ตัวเนธานกับแม่สองคน นับตั้งแต่พ่อของเค้าเสียไป เนธานก็ไม่คุยกับใครแม้แต่กับแม่ ไม่ยอมให้แม่แตะต้องตัวเอง จมอยู่แต่การสูตรคณิตซาว จนวันหนึ่งที่เค้าได้มีโอกาสไปแข่งคณิตศาสตร์โอลิมปิกและได้พบเจอกับเจียนเม่ย ทีมแข่งจากประเทศจีน เนธานถึงได้พบว่าสมการความรักนั้นยากที่จะเข้าใจมากกว่าสมการคณิตศาสตร์ที่เค้าเคยศึกษามาซะอีก

เนื้อเรื่องฟังดูไม่ค่อยน่าสนใจใช่มั้ย55555 เอาจริงๆ หลังจากดูจบเราก็ไม่ได้รู้สึกว่ามันดี น่าอวย น่าชื่นชมขนาดนั้นหรอก เพราะส่วนตัวแล้วเราว่าหนังเองก็ไม่ได้มีจุดพีคอะไร หนังเลือกที่จะเล่าเรื่องแบบเรื่อยๆ ไม่หวือหวา แอบง่วงนอนด้วยแหละ แต่สิ่งที่ทำให้ x+y กลายเป็นหนังที่โคตรมีเสน่ห์คือการถ่ายทอดอารมณ์และความรู้สึกของตัวละครเนธาน แม่ของเค้า และครูสอนคณิตศาสตร์ รวมถึงเด็กๆ อัจฉริยะที่ไปแข่งนั่นแหละ

หนังรู้ว่าควรจะถ่ายทอดความคิดของคนพวกนี้ยังไง เริ่มจากเด็กๆ อย่างที่รู้ว่าเด็กอัจฉริยะพงกนี้เค้าจะมีความคิด ความเชื่อ หรือมุมมองบางอย่างที่ไม่เหมือนปกติอย่างเราๆ และหนังยกตัวอย่างประเภทของเด็กพวกนี้ออกมาได้อย่างชัดเจน แสดงออกถึงมุมมองของแต่ละคนออกมาได้อย่างน่าเชื่อถือและมองเห็นภาพ อย่างเช่นตัวเนธานเอง เราชอบประโยคเปิดเรื่องมากๆ 'เพราะผมไม่ค่อยพูดนัก คนก็เลยคิดว่าผมไม่มีอะไรจะพูด ซึ่งนั่นไม่จริงเลย ผมมีอะไรมากมายที่อยากจะพูด แต่แค่กลัวที่จะพูดมันออกมาเท่านั้นเอง' เราว่านี่คือบทสรุปของหนังแทบจะทั้งเรื่องเลยจริงๆ

ต่อด้วยในความรู้สึกของแม่เนธาน นางคงอึดอัดอ่ะเอาจริงๆ ด้วยความที่เนธานเป็นเด็กพิเศษ ขนาดที่แม่ของเค้ายังไม่เข้าใจ แถมยังต้องเลี้ยงลูกตัวคนเดียวอีก ความสูญเสียและความห่างเหินเป็นอะไรที่เจ็บปวดมาก ดูเรื่องนี้แล้วรู้สึกว่าแม่เป็นคนที่รักเราจริงๆ อยู่เคียงข้างตลอดไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ที่ชอบมากคือแม่เนธานเองคือคนที่พาเนธานไปหาครูสอนเลขในขณะที่เค้าอายุเพียง 9 ขวบ เพราะเค้าสามารถทำการบ้านที่ยากกว่าที่เรียนอยู่ได้ ถ้าไม่ได้แม่ที่คอยสนับสนุนลูกในสิ่งที่เค้าชอบหรือเค้าเป็นแบบนี้ ตัวเนธานเองคงไม่ได้ไปไกลถึงการแข่งขัน IMO เช่นกัน ชอบคุณแม่ในเรื่องมากๆ

หนังแสดงความคิดความรู้สึกของนักแสดงออกมาได้อย่างงดงามมากๆ โดยเฉพาะนุ้งเอซา บอกเลยว่าอวยคนนี้จริงๆ เป็นเด็กที่มีเสน่ห์และความสามารถอย่างล้นเหลือเลยจริงๆ เรื่องแรกของนุ้งที่ได้ดูเลยคือเรื่อง the boy in the striped pyjamas นั่นแหละ (อ่านรีวิวได้ที่นี่ ) ชอบตั้งแต่ตอนนั้นเลยจริงๆ นัยน์ตาสวยมาก และความรู้สึกทุกอย่างเหมือนจะหลุดออกมาจากตาคู่นั่นได้

สิ่งที่หนังสื่อออกมาทำได้ดี แต่บทหนังสำหรับเราเฉยๆ เราว่าหนังดำเนินเรื่องน่าง่วงไปนิดนึง คนที่ไม่ได้ชอบหนังแนวนี้เป็นพิเศษคงไม่ได้อินขนาดนั้น แต่กลับกันคนที่ชอบหรือหลงไหลหนังที่มีคำพูดดีๆ งดงาม มีคำคมคำสอนต่างๆ แทรกเข้ามาในหนังหรือชอบการที่หนังดำเนินเรื่องเรียบๆ แต่ทำออกมาอย่างมีเสน่ห์คงจะอินกับมันมาก

สิ่งที่ขัดใจมากคือนางเอกอ่ะจ่ะ ตอนแรกเราก็มองว่าเห้ย น่ารักมาก ยิ่งฉากที่เจอนางเอกแรกๆ ไปเที่ยวด้วยกันไรงี้คืองามมาก ดูสวย ดูอบอุ่น แต่หลังๆ นี่คือเราขมวดคิ้วเลยทีเดียว ด้วยความหึงนุ้งหรืออะไรก็ตาม แต่นางอ่อยแรงไปมั้ยอ่ะตอบ! มันมากเกินไปจนทำให้หนังดูพิลึกพิลั่นไปเลย ไม่โอเคขั้นรุนแรง รวมถึงความรักของครูเลขกับแม่เนธานด้วย ลำไยมาก ระหว่าเรื่องหนังตัดภาพไปมาระหว่างเนธานที่ไปติว IMO ที่จีนกับแม่ของเค้าซึ่งเหงาๆ อยู่บ้านคนเดียวแล้วปุ๊งปิ๊งกับครูเลข ถ้าแทรกมาแบบนี้อย่าแทรกเลยดีกว่า ประเด็นน่าสนใจดีแหละ แต่ทำไม่สุด ไม่ได้รู้สึกอิน รู้สึกเหมือนไม่มีก็ได้อะไรแบบนี้

สรุปว่า ประเด็นดีแหละ วันหยุดว่างๆ ก็น่าหามาดู แต่อย่างที่บอกว่าสำหรับเราแล้วมันไม่ได้สุดขนาดนั้น

7/10
แค่นักวิจารณ์หนังกากๆ คนหนึ่ง

------------------------------
ถ้าชอบการรีวิวครั้งนี้ สามารถเข้ามาพูดคุยแลกเปลี่ยนเรื่องหนังๆ พร้อมกับดูรีวิวอื่นๆ ได้ที่นี่เลย
เพจ แค่นักวิจารณ์หนังกากๆ คนหนึ่ง
https://m.facebook.com/justasuckreviewer/?locale2=th_TH