อิงตามมหาราชวงษ์พงษาวดารพม่าที่แปลเป็นภาษาไทยโดยนายต่อในสมัยรัชกาล ๕ จะกล่าวถึงพระเจ้าเอกทัศเพียงแต่ว่าให้ส่งกองทหารออกรบ ออกคำสั่งรับศึกบ้างอะไรบ้างแบบที่กษัตริย์ธรรมดาทำ ไม่ได้มีการตำหนิอะไรเป็นพิเศษ แต่เนื้อความก็แสดงให้เห็นว่าพระองค์ไม่ได้นิ่งดูดายต่อการทำสงคราม บางครั้งยังเขียนในเชิงยกย่องหน่อยๆด้วยว่าพระองค์ไม่ได้ย่อท้อต่อการที่ต้องตั้งรับพม่าเป็นต้นครับ

ตัวอย่าง


แต่ก็ใช่ว่ามหาราชวงศ์ของพม่าจะเชื่อถือได้หมด ความบางตอนก็เขียนบทสนทนาหรือคำพูดของฝั่งไทยยาวเหยียดซึ่งก็ไม่น่าเชื่อว่าจะมีพม่าที่ไหนไปแอบฟังคำพูดแล้วจดมา(ในพงศาวดารไทยก็มีบทสนทนาของฝั่งพม่ายาวเหยียดแบบเดียวกัน ซึ่งก็ไม่น่าเชื่อพอๆกัน) ดังนั้นจึงต้องพิจารณาด้วยว่าเนื้อความนั้นน่าเชื่อถือเพียงใด

มีตอนหนึ่งแต่งเป็นคำกราบทูลของพระยาสุรเทพให้ภาพพระเจ้าเอกทัศอย่างยกย่องมาก


สงครามเสียกรุงครั้งที่ ๒ ในมหาราชวงศ์พม่านั้นให้ 'ภาพ' ของสงครามใหญ่ซึ่งพม่าต้องมีการจัดทัพอย่างยิ่งใหญ่ ตั้ง 'เมือง' รอบกรุง มีการใช้กลอุบายต่างๆอิงตามชาดกเป็นต้นเพื่อพิชิตกรุงศรีอยุทธยา ในขณะที่อยุทธยาเองก็ให้ภาพว่าเป็นศัตรูที่เข้มแข็งสมน้ำสมเนื้อกันซึ่งแม้จะรบแพ้หลายครั้งแต่ก็ไม่ย่อท้อ พม่าก็ไม่สามารถเอาชัยได้โดยง่าย มีบทสนทนาและพรรณนา อุปมาโวหารจำนวนมาก เนื้อหาโดยรวมแล้วใกล้เคียงกับ 'มหากาพย์' เรื่องหนึ่ง

มีการวิเคราะห์อยู่บ้างเหมือนกันว่ามหาราชวงศ์พม่านั้นมักจะให้ภาพฝั่งไทยเข้มแข็งและมีกำลังมากกว่า เพื่อที่จะสื่อให้เห็นว่าพม่าที่สามารถเอาชนะได้ก็ย่อมจะดูเหนือกว่า

ก็มีความเป็นไปได้ที่มหาราชวงศ์จะถูกแต่งเสริมเป็นการให้พม่าดูดียิ่งใหญ่ใน 'มหากาพย์' เรื่องนี้ เช่นเดียวกับพงศาวดารไทยในบางเหตุการณ์ เช่นยุทธหัตถีเป็นต้นครับ