คือภายนอกเรา เรายิ้ม เราหัวเราะ เหมือนเข้มแข็ง ไม่เป็นอะไร มีความสุข แต่ ในใจเรารู้ว่าตัวเองอ่อนแอเอามากๆ อึดอัดอะ จะให้เราแสดงออกว่าเราอ่อนแอ ร้องไห้คร่ำครวญ เราก็ทำไม่ได้ กลัวคนอื่นไม่สบายใจ แล้วก็ ไม่อยากเป็นผู้หญิงเวิ่นเว้ออะ แต่ในใจอยากให้มีคนมากอดเราแล้วบอกเราว่า เธอไม่ต้องบอกว่าเธอไม่เป็นอะไรก็ได้ เพราะชั้นรู้ว่าเธอเป็นอะไรงี้ คือกับเพื่อนอย่างมากเราก็บ่นกับเพื่อนแบบฮาๆอะ แต่บางคืนแอบมานอนร้องไห้คนเดียวอะไรงี้ลองนั่งทำแบบทดสอบโรคซึมเศร้า เรานี่ตรง 18 ใน 20 ข้อ - -* นี่พยายามที่จะหาเพื่อน คุยกับคนนั้นคนนี้เยอะๆเผื่อจะดีขึ้น แต่มันก็ดีขึ้นแค่ตอนอยู่กับคนอื่นอะ

คือเวลาเราทำงานยุ่งๆ มันก็ยุ่งจนลืมเหงา เวลาคุยกับเพื่อน แชทกับเพื่อน หรืออยู่กับคนอื่น มันก็สนุกสนานเฮฮาดี
แต่เมื่อไหร่ที่เลิกงาน ไม่ได้คุยกับใคร บางทีมันเศร้าจนบางทีน้ำตาซึม ออกแนวเหงาๆ
พยายามหาอะไรทำจะได้เลิกคิด แต่บางทีมันก็..แก้ไม่ได้อะ แย่จัง  คือบางทีเราก็ใช้วิธีคุยโทรศัพท์กับเพื่อน
แต่เค้าก็ไม่ได้ว่างคุยกับเราตลอดแหะๆ วันนี้เอาอีกละ พอจะปิดคอม อยู่กับตัวเองปุ๊บ มาอีกละไอ้ความรู้สึกเศร้าๆ ซึมๆเนี๊ย
เลยลองมาระบายในนี้ดูเผื่อจะดีขึ้น  


นี่เราลองไปฟิตเนสดู ก็ดีนะ รู้สึกร่างกายกับจิตใจดีขึ้น แต่ช่วงนี้งานยุ่งจนไม่มีเวลาไปเลย แย่จัง  ใครมีวิธีแก้ไขอะไรดีๆบ้างมั๊ยคะ แบ่งปันที เผื่อเราจะไปลองมั่ง

ปล. เราอยู่อเมริกาค่ะ เพื่อนๆทางนี้ไม่ค่อยมี ที่รู้จักส่วนใหญ่จะเป็นลูกค้าค่ะ  ทำงานก็นั่งทำงานในออฟฟิศคนเดียวไม่ค่อยได้เจอผู้คน - -"