สวัสดีค่ะ เพื่อนๆชาวพันทิป
เรามีเรื่องราวอยากจะมาเล่าให้ทุกคนฟัง เกี่ยวกับเรื่องรางความรักของเราในตอนนี้ เริ่มเรื่องเลยนะคะ เราห่างกับแฟนเรา12 ปี เขาแก่กว่าเรา เป็นคนวัยทำงานแล้ว เจอกันที่ทำงานค่ะ
ตอนนั้นเขาก็ตามจีบเรามาซักพัก ก็เกือบๆ4-5เดือน จึงตกลงเป็นเป็นแฟนกับเขา เขาดีทุกอย่างค่ะ ส่งข้าวส่งน้ำให้ จนเขาออกจากที่ทำงานไป เพราะเขาได้งานใหม่ จึงได้เจอกันน้อยลง จากที่เคยเห็นหน้ากันเกือบทุกๆวัน พูดถึงตอนนั้นก็มีความสุขดีค่ะ เราต่างให้เกียรติซึ่งกันและกัน เขาใจดีมาก เรียกได้ว่า ผู้ชายอบอุ่น
แต่พอคบกันได้ปีกว่าๆ เขาขี้โมโห หงุดหงิดง่าย ไม่ฟังเหตุผลของเรา คือเวลาทะเลาะกัน เขาต้องชนะ และเราต้องเป็นฝ่ายขอโทษทุกครั้ง ไม่ว่าจะผิดหรือจะถูก ต้องง้อ ต้องฟังเขาด่าๆๆๆๆ ห้ามเถียง แต่ก็ห้ามเงียบ แต่ละคำที่เขาด่าเรา ไม่มีคำดีเลยค่ะ เปิดสวนสัตว์ได้เลย เราไม่เคยกู กับเขาเลย แต่เขาจะพูดมันตลอดที่ทะเลาะกัน
ทุกวันนี้เรารู้สึกเหมือนคนเก็บกด ทำอะไรก็ไม่ดี นิดหน่อยก็โดนว่า ก็โมโหใส่ อย่างบางเรื่องคือเราเฟลมากๆ เรื่องนี้เราผิดจริงๆ แต่ก็ไม่ได้เกี่ยวกับเขานะค้ะ พอเล่าให้เขาฟังว่าเราเฟลมากเลย เขาจะพูดๆว่าเราน่ะผิด คือพูดยาวๆ พูดเรื่อยๆ พูดให้เรารู้สึกตกต่ำลงไปเรื่อยๆ ไม่มีแม้แต่กำลังใจ จนมันดาวน์มากๆ เราก็ร้องไห้เลย เขาก็ว่าเรางี่เง่า เรานั่งร้องไห้ เขาก็โกธร เป็นไร เราก็บอกเขาว่า เราอยากได้กำลังใจจากเขา ไม่ได้อยากให้เขามาซ้ำเติม แค่มาลูบหัว บอกว่าไม่เป็นไร ผิดก็เป็นบทเรียน อะไรก็ได้ กอดเราก็ยังดี ตอนนั้นเรารู้สึกเหมือนตัวคนเดียวจริงๆค่ะ เขาก็โกธร อยากได้ก็มาขอดิ ทำไมต้องให้กูเป็นฝ่ายทำให้ กูจะรู้ไหม เอาแต่นั่งเงียบ งี่เง่า เราเงิบไปพักใหญ่ๆ เลยค่ะ คือเวลาเขาท้อ เขาต้องการกำลังใจ เขาเล่าให้เราฟัง เราไม่เคยซ้ำเติมเขาเลยซักครั้ง
หลังจากวันนั้นมาเรื่อยๆ เวลาเรามีปัญหาอะไรเราจะไม่เล่าให้เขาฟังเลย เราจะเล่าให้แม่ฟังตลอดเวลามีปัญหาอะไร เขาเคยมีวันนึง ที่เรามีปัญหาเรื่องเงิน เราโทรไปปรึกษาแม่ เล่าให้แม่ฟัง เราจะขอยืมแฟนเราก็เกรงใจ เพราะเขาบ่นๆให้เราฟังก่อนหน้าไม่กี่วันว่า เงินเขาเหลือแค่นิดเดียว ในบัญชีมีแค่นี้ พอเขารู้ว่าเราไปปรึกษาแม่ เท่านั้นแหล่ะ เขาโกธรมากๆ โกธรจนถึงขั้นมาหาเราถึงที่ทำงาน มาตบหน้าเรา กระชาก ตบหัว คือเราช็อกมาก เกิดมา พ่อแม่เลี้ยงดูมา ไม่เคยมีใครมาทำกับเราแบบนี้เลย ตอนนั้นเรารู้สึกผิดมากๆ ที่ทำให้พ่อแม่เลี้ยงมาอย่างดีเพื่อให้ผู้ชายคนนี้ มาตบตีเรา ทำกับเราแบบนี้
เขามาด่าเราถึงที่ทำงาน ในเวลางาน เราอธิบายให้เขาฟัง แต่เขาไม่ฟัง เขาบอกเขาเสียหน้า ที่มีอะไรไม่มาบอกเขา โทรไปบอกคนอื่นทำไม ลูกแหง่ แก้ปัญหาเองไม่เป็นหรอ ทำไมต้องทำให้เขาเดือดร้อนไปด้วย คือคนอื่นที่เขาพูดถึงคือแม่ของเราอะค่ะ เราก็โกธรนะ แต่บอกเขาไม่อยากรบกวน เขาก็ไม่มีเงิน แค่โทรไปปรึกษาแม่เอง วันนั้นครึ่งเช้า เขาก็ไม่หายโกธร เวลาทะเลาะกัน เขาจะต้องเคลียร์ตรงนั้นพูดตรงนั้นให้จบ เราก็มองว่ามันดีนะค้ะ ไม่หนีปัญหา แต่ทุกครั้งทีทะเลาะกัน อย่างตอนเช้า ๆ ไปทำงาน ยืนคุยให้มันจบๆ เคลียร์เท่าไหร่ก็ไม่จบ จนเลยเวลาเข้างาน เราเคยขอนะค้ะ ว่าตอนนี้เราขอทำงานก่อน เรื่องเราค่อยเคลียร์ได้ไหม ขอแยกเวลางานกับเรื่องส่วนตัวออกก่อน แต่เขากลับด่าเราว่า งี่เง่า เป็นควายหรอ มีปัญหาทำไมไม่เคลียร์ให้จบๆ
คืออยากถาม ชาวพันทิปทุกคนนะค้ะ ว่าเป็นแบบแฟนเราไหม ที่มีปัญหาต้องเคลียร์ให้จบ ทั้งๆที่เป็นเวลาเข้างาน และทำงาน การแยกเรื่องส่วนตัวกับเรื่องงานมันเป็นเรื่องที่ผิดใช่ไหมค้ะ หรือว่าเราเข้าใจผิด ตรงนี้จะว่าเราโง่ก็ได้ เราเหมือนถูกสะกดจิตให้รู้สึกว่าความคิดของตัวเรา มันผิดทุกอย่าง ขออนุญาตถามนิดนึงนะค้ะ ในส่วนตรงนี้
แล้วก็มีอีกหลายๆเรื่องที่เรารู้สึกว่าเราเหนื่อยมากๆ มันท้อ ตลอดเวลาที่คบกัน เราไม่มีความสุขเลยค่ะ ไม่ได้ยิ้มไม่ได้หัวเราะมานานมากๆ เวลาอยู่กับเขา เรารู้สึกมีความสุขมากๆ เวลาอยู่กัยเพื่อน แต่ส่วนมากไม่ค่อยได้ไปไหนกับเพื่อนหรอกค่ะ เขาไม่ชอบให้เราไปไหนมาไหนกับเพื่อนๆ เขาบอกว่าเราทิ้งเขา ไปดูหนังกับเพื่อนก้ไม่ได้ ต้องดูกับเขาเท่านั้น ทั้งๆที่เขาก็ไม่เคยจะว่างมาดูกับเรา เราเคยโดนฉีกตั๋วทิ้งด้วยนะ ตอนที่บอกว่าจะไปดูหนังกับเพื่อน
ทุกวันนี้ ต้องทำอะไรหลบๆซ่อน ๆ จะไปกินข้าว ดูหนังไปเที่ยวไหนกับเพื่อน ก็ต้องแอบไปตอนที่เขาไม่อยู่ ไม่มีความสุขเลยค่ะ
ขอเลิกกับเขา เขาก็ไม่ยอม เขาบอกเขาเสียเวลากับเราไปมาก เงินที่เลี้ยงข้าวเลี้ยงน้ำ เลี้ยงหนัง พาไปเที่ยว เขาเสียไปเยอะ คือจะบอกไว้เลยตรงนี้เราไม่ได้ขอเขา เราขอแชร์ตลอด เพราะเกรงใจเขาที่เลี้ยงบ่อยๆ เขาบอกเสียอะไรไปเยอะจะเลิกง่ายๆได้ไง เขาจะจองเวร ไม่ยอมอโหสิกรรมให้ กูไม่ให้อภัย
เราก็หนีไปไหนไม่ได้ เพราะเรื่องการงาน เรื่องเรียนด้วย เราเหนื่อยเราท้อมากๆ ปรับความเข้าใจหลายครั้งมากๆ หันหน้าคุยกัน มันไม่มีประโยชน์อะไรเลยค่ะ ตอนนี้จะสองปีแล้ว เป็นสองปีที่ไม่มีความสุขเลย
เรื่องของเรา มีอีกเยอะมากมาย แค่อัดอั้นอยากหาที่ระบายน่ะค่ะ
ขอบคุณนะค้ะที่อ่านมาถึงตรงนี้ อยากจะรู้ว่าทุกคนผ่านมันไปได้ยังไงค้ะ
เราตอนนี้ท้อมาก เหนื่อยมาก ไม่มีความสุขสุดๆ อยากจะคิดบวกนะค้ะ
แต่สภาพแวดล้อมไม่เอื้ออำนวย เจอหน้าทะเลาะกันตลอดๆเลย ค่ะ
ปล. ถ้าอ่านยากก็ขอโทษด้วยนะคะ พอดีว่าพิมพ์ในมือถือค่ะ
แก้ไข ***ขอขอบคุณสำหรับทุกความเห็นนะคะ เรื่องที่หนีไม่ได้ อาจจะเป็นเพราะสัญญาว่าจ้างที่ผูกมัดกับที่เรียน เราเคยขอเลิกแล้วผู้ชายเขาไม่ยอม เขาตามมาถึงที่บ้าน มาถึงที่ทำงาน จนหัวหน้าเราระอา เราเกรงใจเพื่อนร่วมงานด้วย ถึงแม้ว่าจะเลิกกับเขายังไงเขาก็ตามมาราวีอยู่ดีค่ะ อาจจะมีหนทางอื่นๆ อีกเหมือนที่ทุกๆความเห็นบอกก็จริง เราจะลอง หาหนทางต่างๆดูนะคะ ขอบคุณมากๆค่ะ
เรื่องราวจากผู้หญิงคนนึงที่ไม่มีความสุขในชีวิตรักเลย
เรามีเรื่องราวอยากจะมาเล่าให้ทุกคนฟัง เกี่ยวกับเรื่องรางความรักของเราในตอนนี้ เริ่มเรื่องเลยนะคะ เราห่างกับแฟนเรา12 ปี เขาแก่กว่าเรา เป็นคนวัยทำงานแล้ว เจอกันที่ทำงานค่ะ
ตอนนั้นเขาก็ตามจีบเรามาซักพัก ก็เกือบๆ4-5เดือน จึงตกลงเป็นเป็นแฟนกับเขา เขาดีทุกอย่างค่ะ ส่งข้าวส่งน้ำให้ จนเขาออกจากที่ทำงานไป เพราะเขาได้งานใหม่ จึงได้เจอกันน้อยลง จากที่เคยเห็นหน้ากันเกือบทุกๆวัน พูดถึงตอนนั้นก็มีความสุขดีค่ะ เราต่างให้เกียรติซึ่งกันและกัน เขาใจดีมาก เรียกได้ว่า ผู้ชายอบอุ่น
แต่พอคบกันได้ปีกว่าๆ เขาขี้โมโห หงุดหงิดง่าย ไม่ฟังเหตุผลของเรา คือเวลาทะเลาะกัน เขาต้องชนะ และเราต้องเป็นฝ่ายขอโทษทุกครั้ง ไม่ว่าจะผิดหรือจะถูก ต้องง้อ ต้องฟังเขาด่าๆๆๆๆ ห้ามเถียง แต่ก็ห้ามเงียบ แต่ละคำที่เขาด่าเรา ไม่มีคำดีเลยค่ะ เปิดสวนสัตว์ได้เลย เราไม่เคยกู กับเขาเลย แต่เขาจะพูดมันตลอดที่ทะเลาะกัน
ทุกวันนี้เรารู้สึกเหมือนคนเก็บกด ทำอะไรก็ไม่ดี นิดหน่อยก็โดนว่า ก็โมโหใส่ อย่างบางเรื่องคือเราเฟลมากๆ เรื่องนี้เราผิดจริงๆ แต่ก็ไม่ได้เกี่ยวกับเขานะค้ะ พอเล่าให้เขาฟังว่าเราเฟลมากเลย เขาจะพูดๆว่าเราน่ะผิด คือพูดยาวๆ พูดเรื่อยๆ พูดให้เรารู้สึกตกต่ำลงไปเรื่อยๆ ไม่มีแม้แต่กำลังใจ จนมันดาวน์มากๆ เราก็ร้องไห้เลย เขาก็ว่าเรางี่เง่า เรานั่งร้องไห้ เขาก็โกธร เป็นไร เราก็บอกเขาว่า เราอยากได้กำลังใจจากเขา ไม่ได้อยากให้เขามาซ้ำเติม แค่มาลูบหัว บอกว่าไม่เป็นไร ผิดก็เป็นบทเรียน อะไรก็ได้ กอดเราก็ยังดี ตอนนั้นเรารู้สึกเหมือนตัวคนเดียวจริงๆค่ะ เขาก็โกธร อยากได้ก็มาขอดิ ทำไมต้องให้กูเป็นฝ่ายทำให้ กูจะรู้ไหม เอาแต่นั่งเงียบ งี่เง่า เราเงิบไปพักใหญ่ๆ เลยค่ะ คือเวลาเขาท้อ เขาต้องการกำลังใจ เขาเล่าให้เราฟัง เราไม่เคยซ้ำเติมเขาเลยซักครั้ง
หลังจากวันนั้นมาเรื่อยๆ เวลาเรามีปัญหาอะไรเราจะไม่เล่าให้เขาฟังเลย เราจะเล่าให้แม่ฟังตลอดเวลามีปัญหาอะไร เขาเคยมีวันนึง ที่เรามีปัญหาเรื่องเงิน เราโทรไปปรึกษาแม่ เล่าให้แม่ฟัง เราจะขอยืมแฟนเราก็เกรงใจ เพราะเขาบ่นๆให้เราฟังก่อนหน้าไม่กี่วันว่า เงินเขาเหลือแค่นิดเดียว ในบัญชีมีแค่นี้ พอเขารู้ว่าเราไปปรึกษาแม่ เท่านั้นแหล่ะ เขาโกธรมากๆ โกธรจนถึงขั้นมาหาเราถึงที่ทำงาน มาตบหน้าเรา กระชาก ตบหัว คือเราช็อกมาก เกิดมา พ่อแม่เลี้ยงดูมา ไม่เคยมีใครมาทำกับเราแบบนี้เลย ตอนนั้นเรารู้สึกผิดมากๆ ที่ทำให้พ่อแม่เลี้ยงมาอย่างดีเพื่อให้ผู้ชายคนนี้ มาตบตีเรา ทำกับเราแบบนี้
เขามาด่าเราถึงที่ทำงาน ในเวลางาน เราอธิบายให้เขาฟัง แต่เขาไม่ฟัง เขาบอกเขาเสียหน้า ที่มีอะไรไม่มาบอกเขา โทรไปบอกคนอื่นทำไม ลูกแหง่ แก้ปัญหาเองไม่เป็นหรอ ทำไมต้องทำให้เขาเดือดร้อนไปด้วย คือคนอื่นที่เขาพูดถึงคือแม่ของเราอะค่ะ เราก็โกธรนะ แต่บอกเขาไม่อยากรบกวน เขาก็ไม่มีเงิน แค่โทรไปปรึกษาแม่เอง วันนั้นครึ่งเช้า เขาก็ไม่หายโกธร เวลาทะเลาะกัน เขาจะต้องเคลียร์ตรงนั้นพูดตรงนั้นให้จบ เราก็มองว่ามันดีนะค้ะ ไม่หนีปัญหา แต่ทุกครั้งทีทะเลาะกัน อย่างตอนเช้า ๆ ไปทำงาน ยืนคุยให้มันจบๆ เคลียร์เท่าไหร่ก็ไม่จบ จนเลยเวลาเข้างาน เราเคยขอนะค้ะ ว่าตอนนี้เราขอทำงานก่อน เรื่องเราค่อยเคลียร์ได้ไหม ขอแยกเวลางานกับเรื่องส่วนตัวออกก่อน แต่เขากลับด่าเราว่า งี่เง่า เป็นควายหรอ มีปัญหาทำไมไม่เคลียร์ให้จบๆ
คืออยากถาม ชาวพันทิปทุกคนนะค้ะ ว่าเป็นแบบแฟนเราไหม ที่มีปัญหาต้องเคลียร์ให้จบ ทั้งๆที่เป็นเวลาเข้างาน และทำงาน การแยกเรื่องส่วนตัวกับเรื่องงานมันเป็นเรื่องที่ผิดใช่ไหมค้ะ หรือว่าเราเข้าใจผิด ตรงนี้จะว่าเราโง่ก็ได้ เราเหมือนถูกสะกดจิตให้รู้สึกว่าความคิดของตัวเรา มันผิดทุกอย่าง ขออนุญาตถามนิดนึงนะค้ะ ในส่วนตรงนี้
แล้วก็มีอีกหลายๆเรื่องที่เรารู้สึกว่าเราเหนื่อยมากๆ มันท้อ ตลอดเวลาที่คบกัน เราไม่มีความสุขเลยค่ะ ไม่ได้ยิ้มไม่ได้หัวเราะมานานมากๆ เวลาอยู่กับเขา เรารู้สึกมีความสุขมากๆ เวลาอยู่กัยเพื่อน แต่ส่วนมากไม่ค่อยได้ไปไหนกับเพื่อนหรอกค่ะ เขาไม่ชอบให้เราไปไหนมาไหนกับเพื่อนๆ เขาบอกว่าเราทิ้งเขา ไปดูหนังกับเพื่อนก้ไม่ได้ ต้องดูกับเขาเท่านั้น ทั้งๆที่เขาก็ไม่เคยจะว่างมาดูกับเรา เราเคยโดนฉีกตั๋วทิ้งด้วยนะ ตอนที่บอกว่าจะไปดูหนังกับเพื่อน
ทุกวันนี้ ต้องทำอะไรหลบๆซ่อน ๆ จะไปกินข้าว ดูหนังไปเที่ยวไหนกับเพื่อน ก็ต้องแอบไปตอนที่เขาไม่อยู่ ไม่มีความสุขเลยค่ะ
ขอเลิกกับเขา เขาก็ไม่ยอม เขาบอกเขาเสียเวลากับเราไปมาก เงินที่เลี้ยงข้าวเลี้ยงน้ำ เลี้ยงหนัง พาไปเที่ยว เขาเสียไปเยอะ คือจะบอกไว้เลยตรงนี้เราไม่ได้ขอเขา เราขอแชร์ตลอด เพราะเกรงใจเขาที่เลี้ยงบ่อยๆ เขาบอกเสียอะไรไปเยอะจะเลิกง่ายๆได้ไง เขาจะจองเวร ไม่ยอมอโหสิกรรมให้ กูไม่ให้อภัย
เราก็หนีไปไหนไม่ได้ เพราะเรื่องการงาน เรื่องเรียนด้วย เราเหนื่อยเราท้อมากๆ ปรับความเข้าใจหลายครั้งมากๆ หันหน้าคุยกัน มันไม่มีประโยชน์อะไรเลยค่ะ ตอนนี้จะสองปีแล้ว เป็นสองปีที่ไม่มีความสุขเลย
เรื่องของเรา มีอีกเยอะมากมาย แค่อัดอั้นอยากหาที่ระบายน่ะค่ะ
ขอบคุณนะค้ะที่อ่านมาถึงตรงนี้ อยากจะรู้ว่าทุกคนผ่านมันไปได้ยังไงค้ะ
เราตอนนี้ท้อมาก เหนื่อยมาก ไม่มีความสุขสุดๆ อยากจะคิดบวกนะค้ะ
แต่สภาพแวดล้อมไม่เอื้ออำนวย เจอหน้าทะเลาะกันตลอดๆเลย ค่ะ
ปล. ถ้าอ่านยากก็ขอโทษด้วยนะคะ พอดีว่าพิมพ์ในมือถือค่ะ
แก้ไข ***ขอขอบคุณสำหรับทุกความเห็นนะคะ เรื่องที่หนีไม่ได้ อาจจะเป็นเพราะสัญญาว่าจ้างที่ผูกมัดกับที่เรียน เราเคยขอเลิกแล้วผู้ชายเขาไม่ยอม เขาตามมาถึงที่บ้าน มาถึงที่ทำงาน จนหัวหน้าเราระอา เราเกรงใจเพื่อนร่วมงานด้วย ถึงแม้ว่าจะเลิกกับเขายังไงเขาก็ตามมาราวีอยู่ดีค่ะ อาจจะมีหนทางอื่นๆ อีกเหมือนที่ทุกๆความเห็นบอกก็จริง เราจะลอง หาหนทางต่างๆดูนะคะ ขอบคุณมากๆค่ะ