สวัสดีค่ะเราอายุ 21 ปีนะคะ เราทำงานเป็น pr โคโยตี้ พอเรามีแฟนเราก็เลิกทำงานกลางคืนตามเขาขอ เราเข้ามาอยู่บ้านเขาตั้งแต่วันแรกที่คบกัน แรกๆเราไม่เข้ไม่เข้าหาใครเลย เราทำตัวไม่ถูกคะ แต่หลังๆ เราสนิทกับพี่สาวเขามาก แต่ช่วงแรกแฟนเราไม่ค่อยให้ลงมาสุงสิงด้วยสักเท่าไหร่ แรกๆแม่เขาดีคะ คนในบ้านดีหมด เรามาอยู่บ้านเขา แฟนเราไม่ยอมให้เราทำงาน แต่คนทีบ้านก็ไม่ได้ว่าอะไรนะคะ เราอยู่บ้านก็ช่วยทำความสะอาด เลี้ยงลูกเลี้ยงหลานเขา แม่เขาก็ชื้อเสื้อผ้ารองเท้าเอาใจดีนะคะ วันนั้นบังเอิญเราใส่ขาสั้นนอน ไม่ได้เอากางเกงขายาวติดห้องไว้ ตอนตื่นเลตอนตื่นเลยไม่มีกางเกงเปลี่ยนลงมา เรากลั้นใจเดินลงมาเลยคะ สรุปแม่เขาแควะเราแรงมาก พี่สาวเขาก็คอยอธิบายไมาอยากให้เราโกธรแม่เขา เราก็ปล่อยผ่าน เราไม่เคยเล่าให้แฟนฟังเลย เพราะกลัวแม่ลูกมีปัญหากัน บางทีแม่เขาก็แซวเราแรง พี่สาวเขาเหมือนจะออกข้างเรานะคะ แต่เราแอแต่เราแอบไปได้ยินเขานินทาเรา เราก็เฉย ต้องบอกก่อนเราเป็นคนด่าเก่ง พูดคำด่าคำ แต่ไม่คแต่ไม่เคยพูเดหยาบคายให้แม่เขาได้ยิน แต่แม่เขาชอเขาชอบมาแอบฟังหน้าประตู เขาคงไดเขาคงได้ยินเวลาทะเลาะกันเราก็ด่าแฟนเราแรงๆ จนเมื่อวาน แม่เขาเดินมาแล้วพูดว่า ด่าลูกชายเขาเกรงใจพ่อแม่เขาหน่อย เราสติแตกเลยพูดกับไปท้งน้ำตาว่า เวลาลูกเขาเวลาลูกเขาทำเราด่าเราล่ะ ลูกเขาเคยตบตีเราเขาก็รู้ แต่เขาพูดแบบนี้เราว่ามัว่ามันไม่ถูก เราท้อมาก อยากจะหยุอยากจะหยุดทุกอย่าง แล้วออกไปตาไปตามทางที่เราเดิน คือเรารักกันเราต้องทนใช่มั้ย เราต้องยอมใช่มั้ย ตอยตอยได้ตรงนี้เลย ว่าคนที่ไม่มีความสุขคือเรา