เล่ห์รตี : Action speaks louder than words

เขาว่าไว้ว่าการกระทำสำคัญกว่าคำพูด
Action speaks louder than words


สัจธรรมน่าสัจธรรม คนที่จะเข้าใจในเรื่องนี้ดีที่สุดในคืนวานจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก "คุณเสกข์" และแล้วก็เริ่มเห็นความแตกต่างของ "สีขาว" กับ "สีแดง" แล้วใช่ไหมล่ะ ทางที่คนเราเลือกเดินนั้นมีหลายทางแต่ทางที่เราจะใช้ชีวิตทั้งชีวิตก้าวเดินไปได้ตลอดรอดฝั่งก็คือทางที่ร่มเย็นและเป็นสุข ก่อนหน้านั้นเส้นทางสายกุหลาบแดง ฉากหน้าแสนอ่อนหวานแต่ปลายทางคือหนามแหลม ตอนนี้คุณเสกข์จด ๆ จ้อง ๆ ในเส้นทางสายกุหลาบขาว การควบคุมตัวเองหลุดออกไปมากขึ้น ๆ ทุกที แต่จะแสดงออกมาก็ไม่ได้เพราะความไม่แน่ใจก็ยังคงอยู่ ซึ่งเจ้าตัวก็พยายามอย่างยิ่งที่จะไม่แสดงให้ใครเห็น พยายามอย่างยิ่งที่จะบอกตัวเองว่าไม่ใช่

แต่เพียงคำพูดมันจะสำคัญอะไร ... เมื่อการกระทำมันฟ้องอะไรในใจให้ชัดแจ้งออกมา


หลอกตัวเองได้รึเปล่าว่าไม่เป็นห่วง หลอกตัวเองได้ไหมว่าไม่ได้ร้อนหนาวเป็นหนักเป็นหา หลอกตัวเองได้รึเปล่าว่าไม่ได้หวั่นไหวน้อยใจกับการกระทำของเคททุกอย่าง หลากหลายอารมณ์ความรู้สึกเกิดขึ้นแบบนั้นเพราะอะไร คงไม่เคยคิด และ บางทีอาจจะไม่กล้าคิดด้วย ก็รู้อยู่ว่าการพบปะและสถานการณ์ที่เป็นอยู่ทุกวันนี้ มันไม่ได้สวยงามโสภาสถาพรเท่าไหร่ เคทวันนี้มาอยู่ในฐานะอะไร ปัญหาที่เกิดขึ้น ครอบครัวของเจ้าหล่อน บาดแผลที่ตัวเองมี จึงพูดเสมอ บอกเสมอว่ามันเป็นไปไม่ได้ แต่แล้วคำพูดนั้นก็ไร้ความหมาย เมื่อสิ่งที่ทำลงไปมาจากใจสั่งการ

เสกข์เป็นคนรักแรงเกลียดแรง เคยรักอิษมากแค่ไหน แต่ถ้าความไว้ใจความเชื่อมั่นที่ให้ไปเป็นการทรยศ ความเจ็บช้ำก็จะไม่มีวันเลือนหาย เสกข์ย้ำกับตัวเองเสมอว่าสมองเอ๋ยสมองตรองหน่อยคิดหน่อย แต่มันก็ยากเหลือเกินสำหรับเจ้าตัว เจอแบบที่ใช่มันก็ฝืนไม่ไหว ถึงแม้เคทจะไม่ได้มารู้สึกรู้สาอะไรด้วย แต่เคทที่เป็นเคท เป็นกวางน้อยไร้เดียงสาแบบนั้น แบบที่ไม่ปรุงแต่ง ไม่ได้อ่อนหวานแบบประดิษฐ์ ก็จับใจเสกข์เสียอยู่หมัด จนในวันนี้หลายครั้ง ต้านทานไม่ได้อีกต่อไป

เขายิ้มบ่อยขึ้น หัวเราะบ่อยขึ้น หลายครั้งทำอะไรไร้สาระ ทำอะไรเหลวไหล ขำขันบ้าง โมโหบ้างกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง จากสายตาเย็นชากึ่งรังเกียจในวันก่อน มาเป็นสายตาว่า "ถ้า" ถ้ามีผู้หญิงคนนี้เดินป้วนเปี้ยนอยู่ในบ้าน ทำเค้ก ทำกับข้าว รอรับกลับบ้าน ยั่วโมโหเล็กน้อย ออดอ้อนนิดหน่อย มันจะเป็นสุขซักแค่ไหน ? สายตาที่อ่อนโยนลง รอยยิ้มที่กว้างขวางเปิดเผยเมื่ออยู่คนเดียว รอยยิ้มแบบที่ทำให้คุณหญิงแม่และน้องสาวมองตามอย่างรู้ทัน ว่าธุรกิจที่เธอ ๆ ทั้งสองตกลงแลดูจะได้ผลเกินคาด แผลใจของเสือร้ายดูท่าจะหายเร็วกว่าที่คิด

คุณเสกข์คะ ทุกสิ่งที่ทำไป ดูจะแสดงความชัดเจนให้กับคนรอบข้างเค้าทั้งหมดแล้วว่าคุณเสกข์คิดอย่างไร ค่ะ รักไปโดยไม่มีเหตุผล รักไปโดยไม่มีข้อแม้ ก็คงจะเหลือแต่แม่กวางน้อยของคุณที่ไร้เดียงสาเกินกว่าจะรู้ว่าคุณคิดอย่างไร และ ตัวคุณที่พร่ำพูดกับตัวเองอย่างหนึ่งแต่การกระทำดันไปอีกทางหนึ่งซะแบบนั้น

Action speaks louder than words yet words are still important.
"อยากได้หัวใจเขาก็ต้องให้หัวใจเราก่อน"
วันนี้คุณเสกข์ทำให้หัวใจของคุณเสกข์ประจักษ์ชัดแก่กวางน้อยรึยังคะ ?
//me ปรายตามองแบบคุณหญิงมาริสา


แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่