ขอออกตัวก่อนนะคับ ผมเป็นชาวพุทธ ไม่ได้เคร่งมากขนาดไล่เรียงการตัดอวิชชา หรือคำสอนได้ แต่พอทราบเรื่องศีลห้าบ้างคับ
เรื่องของเรื่องคือ ผมนั่งไล่เรียงความเป็นไปได้ ของศีลข้อที่หนึ่งเรื่อง ห้ามฆ่าสัตว์น่ะคับ อยากให้เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ มาร่วมแชร์ความรู้กันครับว่าเป็นไปได้จริงรึป่าว??
( ขออนุญาติใช้คำสุภาพ และ ให้ความเคารพสิทธิในการนับถือศาสนาอื่นๆอย่างเท่าเทียมกันในการอภิปรายนะคับ)
(ขออนุญาติใช้ภาษาไทยแบบวัยรุ่นพิมพ์เพื่อความรวดเร็วและความเคยชินในการพิมพ์นะครับ ผมส่งเสริมการอนุรักษ์ภาษาไทยนะครับ อย่าดราม่าใส่ผมนะ)
มาเริ่มกันนะครับ
ปุจฉา : ศีลข้อที่หนึ่งคือ ห้ามฆ่าสัตว์ต่างๆ แต่ถ้าเราพูดถึงวัฎจักรของแล้ว สัตว์ที่ได้มาจากการฆ่าทั้งนั้น ก่อนที่จะนำถวายแด่ภิกษุ นั่นหมายความว่า
ถ้าหากยังมีการฉันเนื้ออยู่-----> การฆ่าสัตว์ก้อยังคงมีอยู่นั่นเองครับ ฉะนั้นจึงฟังดูขัดกับศีลข้อที่หนึ่งอยู่คับ
ทีนี้ถ้าเราพูดถึงบัญญัติ ขออ้างอิงตามนี้นะคับ
"พระพุทธเจ้ามิได้ทรงห้ามภิกษุฉันเนื้อสัตว์เลย แม้พระองค์เองก็เสวยเนื้อสัตว์ที่มีผู้ปรุงถวาย แต่จะไม่เสวยและฉันเนื้อที่ไม่บริสุทธิ์โดยส่วน ๓ คือที่ได้เห็น ได้ยิน และที่รังเกียจกับเนื้อต้องห้าม ๑๐ อย่าง มีเนื้อมนุษย์เป็นต้น ตามที่ได้กล่าวแล้วในปัญหาข้อต้นๆ เพราะถ้าทรงห้ามแล้ว พระองค์ก็คงจะไม่ทรงอนุญาตให้ภิกษุฉันปลาและเนื้อตามที่พระเทวทัตทูลขอวัตถุ ๕ ประการแล้ว
นั่นคือ พระเทวทัตขอมิให้ภิกษุฉันปลาและเนื้อจนตลอดชีวิต แต่พระพุทธองค์มิได้ทรงอนุญาตตามที่ท่านพระเทวทัตขอ เพราะฉะนั้นจึงเป็นอันว่าภิกษุฉันปลาและเนื้อได้ หรือท่านใดไม่ฉันก็ได้ ใครพอใจอย่างใดก็ทำอย่างนั้น แม้พุทธบริษัท หรือใครก็ตาม พระองค์ก็มิได้ทรงห้ามการกินปลากินเนื้อ ทรงสอนแต่มิให้ฆ่าสัตว์เองหรือสั่งให้ผู้อื่นฆ่าเท่านั้น แต่มิได้ทรงห้ามไปถึงการกินปลากินเนื้อที่มิได้ฆ่าเอง หรือสั่งเขาฆ่าเพื่อตน เพราะการฆ่าหรือการสั่งให้เขาฆ่า ไม่ว่าจะเพื่อกินเองหรือเพื่อเอาไปทำบุญถวายพระ ก็เป็นบาปกรรมล่วงศีลข้อปาณาติบาตทั้งสิ้น "
คือบทความนี้ผมเข้าใจนะคับ แต่ผมกำลังพูดถึง วัฏจักร เหตุผลและความเชื่อน่ะคับ คือยังไงการฆ่าก็ต้องเกิดขึ้นฉะนั้นถ้าเกิดการฆ่า
การฆ่า--->เกิดกรรมแก่ผู้ฆ่า--->ผู้ฆ่าถวายให้แด่สงฆ์(กรรมที่เกิด ถ้าพูดตามหลักเหตุและผลพระสงฆ์ก้ออาจได้รับเศษกรรมนี้ไปด้วยรึป่าวครับเพราะถ้าจะให้เกลี้ยงเกลาหมดแล้วซึ่งการฆ่าสัตว์ ก้อคือควรทานมังสวิรัติรึป่าวครับ??)
ผมจึงสงสัยว่า "บัญญัติทานเนื้อสัตว์ได้นี่ มีสงฆ์แต่เก่าก่อนท่านเขียนขึ้นมาใหม่เองรึป่าวครับ ใครพอมีหลักฐานรึป่าวครับ เพราะถ้าพูดถึงตามหลักเหตุและ
ผล ถึงจะไม่เห็น ไม่ทราบ หรือไม่รู้เห็นในการฆ่า แต่ต้นเหตุของเหตุที่ทำให้เกิดการฆ่าสัตว์นั้นยังอยู่นั่นเองครับ
ขอบคุณทุกคำตอบไว้ล่วงหน้านะครับ ^^ ขอโทษด้วยคับ ถ้าอ่าน แล้ว งงๆ 55
พระพุทธเจ้าฉันเนื้อ??
เรื่องของเรื่องคือ ผมนั่งไล่เรียงความเป็นไปได้ ของศีลข้อที่หนึ่งเรื่อง ห้ามฆ่าสัตว์น่ะคับ อยากให้เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ มาร่วมแชร์ความรู้กันครับว่าเป็นไปได้จริงรึป่าว??
( ขออนุญาติใช้คำสุภาพ และ ให้ความเคารพสิทธิในการนับถือศาสนาอื่นๆอย่างเท่าเทียมกันในการอภิปรายนะคับ)
(ขออนุญาติใช้ภาษาไทยแบบวัยรุ่นพิมพ์เพื่อความรวดเร็วและความเคยชินในการพิมพ์นะครับ ผมส่งเสริมการอนุรักษ์ภาษาไทยนะครับ อย่าดราม่าใส่ผมนะ)
มาเริ่มกันนะครับ
ปุจฉา : ศีลข้อที่หนึ่งคือ ห้ามฆ่าสัตว์ต่างๆ แต่ถ้าเราพูดถึงวัฎจักรของแล้ว สัตว์ที่ได้มาจากการฆ่าทั้งนั้น ก่อนที่จะนำถวายแด่ภิกษุ นั่นหมายความว่า
ถ้าหากยังมีการฉันเนื้ออยู่-----> การฆ่าสัตว์ก้อยังคงมีอยู่นั่นเองครับ ฉะนั้นจึงฟังดูขัดกับศีลข้อที่หนึ่งอยู่คับ
ทีนี้ถ้าเราพูดถึงบัญญัติ ขออ้างอิงตามนี้นะคับ
"พระพุทธเจ้ามิได้ทรงห้ามภิกษุฉันเนื้อสัตว์เลย แม้พระองค์เองก็เสวยเนื้อสัตว์ที่มีผู้ปรุงถวาย แต่จะไม่เสวยและฉันเนื้อที่ไม่บริสุทธิ์โดยส่วน ๓ คือที่ได้เห็น ได้ยิน และที่รังเกียจกับเนื้อต้องห้าม ๑๐ อย่าง มีเนื้อมนุษย์เป็นต้น ตามที่ได้กล่าวแล้วในปัญหาข้อต้นๆ เพราะถ้าทรงห้ามแล้ว พระองค์ก็คงจะไม่ทรงอนุญาตให้ภิกษุฉันปลาและเนื้อตามที่พระเทวทัตทูลขอวัตถุ ๕ ประการแล้ว
นั่นคือ พระเทวทัตขอมิให้ภิกษุฉันปลาและเนื้อจนตลอดชีวิต แต่พระพุทธองค์มิได้ทรงอนุญาตตามที่ท่านพระเทวทัตขอ เพราะฉะนั้นจึงเป็นอันว่าภิกษุฉันปลาและเนื้อได้ หรือท่านใดไม่ฉันก็ได้ ใครพอใจอย่างใดก็ทำอย่างนั้น แม้พุทธบริษัท หรือใครก็ตาม พระองค์ก็มิได้ทรงห้ามการกินปลากินเนื้อ ทรงสอนแต่มิให้ฆ่าสัตว์เองหรือสั่งให้ผู้อื่นฆ่าเท่านั้น แต่มิได้ทรงห้ามไปถึงการกินปลากินเนื้อที่มิได้ฆ่าเอง หรือสั่งเขาฆ่าเพื่อตน เพราะการฆ่าหรือการสั่งให้เขาฆ่า ไม่ว่าจะเพื่อกินเองหรือเพื่อเอาไปทำบุญถวายพระ ก็เป็นบาปกรรมล่วงศีลข้อปาณาติบาตทั้งสิ้น "
คือบทความนี้ผมเข้าใจนะคับ แต่ผมกำลังพูดถึง วัฏจักร เหตุผลและความเชื่อน่ะคับ คือยังไงการฆ่าก็ต้องเกิดขึ้นฉะนั้นถ้าเกิดการฆ่า
การฆ่า--->เกิดกรรมแก่ผู้ฆ่า--->ผู้ฆ่าถวายให้แด่สงฆ์(กรรมที่เกิด ถ้าพูดตามหลักเหตุและผลพระสงฆ์ก้ออาจได้รับเศษกรรมนี้ไปด้วยรึป่าวครับเพราะถ้าจะให้เกลี้ยงเกลาหมดแล้วซึ่งการฆ่าสัตว์ ก้อคือควรทานมังสวิรัติรึป่าวครับ??)
ผมจึงสงสัยว่า "บัญญัติทานเนื้อสัตว์ได้นี่ มีสงฆ์แต่เก่าก่อนท่านเขียนขึ้นมาใหม่เองรึป่าวครับ ใครพอมีหลักฐานรึป่าวครับ เพราะถ้าพูดถึงตามหลักเหตุและ
ผล ถึงจะไม่เห็น ไม่ทราบ หรือไม่รู้เห็นในการฆ่า แต่ต้นเหตุของเหตุที่ทำให้เกิดการฆ่าสัตว์นั้นยังอยู่นั่นเองครับ
ขอบคุณทุกคำตอบไว้ล่วงหน้านะครับ ^^ ขอโทษด้วยคับ ถ้าอ่าน แล้ว งงๆ 55