อันที่จริงในบรรดาหนังสือพิมพ์ที่มีความคิดเสรี ยึดสาระ ยึดในแนวหลักประชาธิปไตย ไม่มั่วไม่อคติมากนักนั้น ต้องนับว่ามติชนจะมีคะแนนตรงนี้มากกว่าหนังสือพิมพ์รายวันหัวอื่นๆ เจ้าอื่นๆ

แต่อาจเป็นเพราะมติชนยึดในหลักของเสรีแห่งความคิดกระมัง เลยยังยอมให้มีนักข่าวที่มีแนวคิดอ่อนด้อย เต็มไปด้วยอคติ ออกแนวมั่วแบบนกหวีด ได้ลงบทความในมติชนได้

วันนี้ หากใครเปิดมติชนออน์ไลน์อาจจะได้อ่านผ่านไปเห็นบทความของนงนุช สิงหเดชะ ที่พาดพิงเกี่ยวกับสหรัฐอเมริกา (บทความนี้ลงไว้เมื่อวันที่ 14 มีนาคม พ.ศ. 2558 เวลา 12:50:00 น.) ซึ่งหัวข้อและเนื้อหาคงจะนำมาลงโดยตรงทั้งหมดไม่ได้ เพราะมีหวังจะโดนลมพัดปลิว

แต่ขอวิจารณ์ในส่วนที่คิดว่าจะวิจารณ์ได้บ้างคือนงนุชอ้างว่า “ ขณะนี้มีการสร้างกระแสเพื่อเชิดชูยิ่งลักษณ์ให้มีสภาพเหมือน ออง ซาน ซูจี ของพม่า” หรือไปไกลด้วยความหวาดกลัวแบบแนวคิดนกหวีด เธอจึงเขียนดักไว้ว่า “แต่อย่าลืมว่าแม้ขบวนการเชียร์ทักษิณ-ยิ่งลักษณ์ อาจประสบความสำเร็จในการดึงอเมริกาเข้าแทรกแซงไทย หรืออเมริกาอาจประสบความสำเร็จหนุนหลังฝ่ายตรงข้าม……….หรือแม้กระทั่งประสบความสำเร็จในการใช้กำลังอาวุธเข้ายึดประเทศไทย”

หรือด้วยความหวาดกลัวทักษิณ และคุณยิ่งลักษณ์เธอตบท้ายว่า “ชัยชนะของทักษิณ-ยิ่งลักษณ์ จะยั่งยืนหรือ ถ้าเพียงแค่ได้แรงสนับสนุนจากชาติตะวันตก แต่ไม่สามารถชนะใจคนในประเทศอีกกลุ่มใหญ่ …อยากเป็นอย่างอิรักในปัจจุบัน หรือเหมือนชิลีในอดีต ก็รีบเชื้อเชิญอเมริกาเข้ามาไวๆ”

คุณนงนุชครับ คุณไม่ต้องหวาดกลัวไปขนาดนั้น คุณคิดหรือครับว่าประชาคมโลกเขาโง่งมงายให้คนเสื้อแดงหยิบมือในไทยหลอกเอาได้  คุณนงนุชครับไม่ว่าใครก็ สร้างกระแสเพื่อเชิดชูยิ่งลักษณ์ให้มีสภาพเหมือน ออง ซาน ซูจี ของพม่าได้หรอกครับ หากว่าข้อเท็จจริงนั้นมันไม่มีอยู่จริง

แต่หากข้อเท็จจริงนั้นมีอยู่จริง ไม่ต้องมีใครสร้างกระแสหรอกครับ สภาพความรู้สึกเปรียบเทียบว่าเหมือนอองซานนั้น มันเกิดขึ้นมาได้เองอยู่แล้วครับ

คุณนงนุชครับ คุณไม่ต้องกลัวหรอกครับว่าอเมริกาจะถึงขนาดส่งกำลังเข้ามาในประเทศเรา มันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว เพราะบ้านเมืองเขามีกฎมีกติกาอยู่ มีอยู่กรณีเดียวกระมังคือประเทศเรากลายเป็นแหล่งส่องซุ่มผู้ก่อการร้ายระหว่างประเทศและมีคนเหล่านั้นไปทำการโจมตีพลเรือนของเขา ซึ่งผมเชื่อว่ารัฐบาลปัจจุบัน คงไม่ปล่อยให้มีการซ่องส่องซุ่มผู้ก่อการร้ายระหว่างประเทศเป็นแน่แท้ ประเด็นนี้จึงตัดทิ้งได้ และไม่น่าที่คอลัมนิสต์ระดับคุณควรจะยกขึ้นมาเลย หากคุณไม่หวาดกลัวจนเกินไป

คุณนงนุชครับคุณ ว่า “ชัยชนะของทักษิณ-ยิ่งลักษณ์ จะยั่งยืนหรือ ถ้าเพียงแค่ได้แรงสนับสนุนจากชาติตะวันตก แต่ไม่สามารถชนะใจคนในประเทศอีกกลุ่มใหญ่” ผมก็ไม่เชื่อหรอกครับว่าลำพังแรงสนับสนุนจากต่างประเทศจะสามารถมาเปลี่ยนแปลงอะไรในประเทศได้มากนัก  แต่ผมเชื่อว่าความรู้สึก ความเห็น ของคนส่วนใหญ่ที่แท้จริงในประเทศนี้แหละครับ จะเป็นตัวกำหนดที่สำคัญที่สุดไม่ว่าจะด้วยกระบวนการเลือกตั้งตามระบอบประชาธิปไตย หรือด้วยกระบวนการอื่น วิธีการอื่นๆที่ถูกต้อง

และหากทักษิณหรือคุณยิ่งลักษณ์จะไม่แพ้ใคร ก็ไม่ใช่เพราะต่างประเทศอะไรเลย แต่เพียงเพราะพวกเขายังสมารถเอาชนะใจประชาชนส่วนใหญ่ที่แท้จริงได้ (ไม่ใช่ประชาชนส่วนน้อยที่คุณนงนุชใช้คำว่า "คนในประเทศอีกกลุ่มใหญ่"ซึ่งเป็นเพียงคนส่วนน้อยในประเทศดังจะเห็นได้จากวิธีการต่อสู้ของ "คนในประเทศอีกกลุ่มใหญ่" ที่หลีกเลี่ยงการลงคะแนนอย่างสันติ อย่างอารยะ)

ดังนั้น สิ่งเดียวที่คุณนงนุชควรทำหากคุณกลัวชัยชนะของทักษิณ-ยิ่งลักษณ์ นั้นก็คือคุณต้องเอาชนะใจประชาชนส่วนใหญ่ในประเทศนี้ให้ได้

ซึ่งคุณจะเอาชนะใจประชาชนได้ ย่อมต้องไม่ใช่การบังคับใจเขา เพราะธรรมชาติมนุษย์เราไม่ชอบการบังคับ คุณต้องทำให้ความเป็นธรรมที่ไม่มีความลำเอียงเกิดขึ้น  คุณต้องพิทักษ์รักษาเสรีภาพตามกฎหมายของพวกเขา นำพวกเขาไปสู่ระบอบประชาธิปไตยแบบสากล ส่วนเรื่องทักษิณหรือคุณยิ่งลักษณ์ ก็ปล่อยให้เป็นไปตามกระบวนการยุติธรรมที่เที่ยงตรง ผิดว่าผิด ไมผิดย่อมต้องว่าไม่ผิด โดยไม่มีความลำเอียง

ทำเช่นนี้นั้นแหละคุณจะชนะใจประชาชนโดยไม่ต้องไปหวาดกลัวต่อสิ่งใดอีกต่อไปครับคุณนงนุช