เมื่อก่อนแป๊ะเป็นคนว่านอนสอนง่าย  ทำมาหากินอย่างขยันขันแข็ง แป๊ะจึงพอมีอยู่มีกิน  เพื่อนบ้าน ญาติมิตร มหามิตรยังคบกับแป๊ะ
แต่เมื่อแป๊ะเปลี่ยนไป๋  เอาแต่ใจตัวเอง  แป๊ะกลายเเป็นอาแป๊ะเกเร ก่อกวน ความสงบสุขของเพื่อนบ้าน
เมื่อเพื่อบ้านและมหามิตรชี้แนะ ทางสว่างเหมือนตักเตือน  อาแป๊ะก็หาว่ามิตรจุ้นจ้าน แถมด่ากลับอย่ามาเจือกเรื่องของแป๊ะ
จนมหามิตรเอืมระอา  เลิกคุย เลิกคบ เลิกค้า ปล่อยแป๊ะมันบร้าของมันคนเดียว
เมื่อสังคม ที่เคยอยู่เคยคบเขาไม่สนใจใยดี มีหรือที่แปีะจะหยุดอยู่กับที่  จำเป็นต้องแจวเรือผุออกทะเล มุ่งหน้าหาเกาะใหม่อันสิวิไลย์
   ขอฝากคำกลอนให้กับแป๊ะผู้ทรนง   (  สุภาสิตสอนแป๊ะ )

เมื่อมั่งมี            มากมาย          มิตรหมายมอง
เมื่อมัวหมอง      มิตรมอง          เหมือนหมูหมา
เมื่อไม่มี            หมดมิตร         มุ่งมองมา
เมื่อมอดม้วย      แม้นหมูหมา     ไม่มามอง