ตอนที่ 1: http://ppantip.com/topic/30914344 (อีก 2 อาทิตย์จะลบครับ)
ตอนที่ 2: http://ppantip.com/topic/30916583 (โดยคุณ Yamamaya)

ตอนที่ 38:

ลบแล้วครับ เนื่องจากการ์ตูนเรื่องนี้ต้นฉบับเป็นเวปคอมมิค กล่าวคือ การ์ตูนที่ทางต้นสังกัดเปิดให้อ่านฟรี แต่ก็ไม่ใช่ทั้งหมด หากท่านใดได้เคยเข้าไปอ่านการ์ตูนในเวปของ Gangan อยู่บ่อยๆ จะพบว่า เขาจะเปิดให้อ่านเฉพาะตอนที่หนึ่ง ตอนที่สอง และตอนล่าสุดเท่านั้น กล่าวคือ เมื่อใดก็ตามที่ตอนใหม่ขึ้นเขาจะลบตอนเก่าให้เหลือแค่สามตอนดังกล่าวเท่านั้น ทั้งนี้เพื่อสงวนสิทธิ์ในการใช้ตอนเก่าๆ เหล่านี้ ขายในฉบับรวมเล่มเท่านั้น

ดังนั้นผมก็จะทำตามนั้นบ้าง กล่าวคือ จะใช้มาตรฐานเดียวกันกับทางเวปต้นสังกัดคือ จะเหลือแค่ ตอนที่ หนึ่ง สอง และล่าสุดเท่านั้น

---

- ชอบน้องเปียนี่จริงๆ ให้ตายเหอะ
- ตกลงแก๊งค์ไอ้โม่งนี่ มีกี่คนกันแน่ฟะ?
- เป็นภาพสะท้อนของคนที่มีอำนาจแล้วเหลิงได้ดีจริงๆ เลยแฮะ

---

ครับ.....ครั้งสุดท้ายแล้ว.....

กระทู้นี้จะถูกลบในอีก 2 สัปดาห์นะครับ

ส่วนเหตุผลอยู่ข้างล่างนี่ ถ้าไม่อยากอ่านอะไรยาวๆ ข้ามไปก็ได้ครับ

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เนื่องด้วยช่วงหลัง ตัวผมเองเข้ามาที่พันทิปน้อยครั้งลง สาเหตุหลักๆ ก็คงเป็นเพราะกำลังยุ่งกับงานที่ต้องใช้ความคิดมากเสียหน่อย ดังนั้นถ้าผมไม่ได้เพื่อนฝูงช่วยบอก ก็คงจะเพิ่งได้รับรู้กระทู้ที่เป็นประเด็นถกกันเรื่องที่เกี่ยวกับผมโดยตรงกระทู้นั้นเอาวันนี้เหมือนกัน

ยอมรับว่าทราบข่าวเรื่องนี้ในวันแรก ๆ แล้ว แต่ที่ไม่ได้แสดงความคิดเห็นในกระทู้นั้นโดยตรง ก็เนื่องมาจากการที่จูไซจะออกตอนใหม่ในอีก 2 วันถัดมา (พฤ. 12-3-2015) ซึ่งแน่นอนว่าการได้อ่านกระทู้นั้นมาก่อน ผมจะต้องตัดสินใจทำอะไรบางอย่างกับเรื่องนี้ ในกระทู้วันนี้อย่างแน่นอน หลังจากคิดสะระตะอยู่นาน ก็ได้ข้อสรุปว่า มันคงจะเป็นการสมควรกว่า หากจะยกยอดคำชี้แจงต่างๆ มาไว้ซะที่นี่

เอาล่ะ.... เริ่มจากไหนดีล่ะ?

ขอย้อนไปไกลซะหน่อยแล้วกันนะครับ ราวๆ 7-8 ปีก่อน ผมตกหลุมรักการ์ตูนเรื่องหนึ่งครั้งใหญ่ ก็คือ "อะซึมังงะ ไดโอ" ซึ่งกำลังเป็นที่นิยมมากในต่างประเทศ (อเมริกา และยุโรป) ด้วยกระแสอนิเมชั่นญี่ปุ่นในประเทศตะวันตกที่มาแรงมากๆ ในช่วงนั้น ด้วยความที่ชอบเรื่องนี้มาก ตลอดจนพอมองกลับมาที่กระแสในไทย กลับไม่มีใครกล่าวถึงแต่อย่างใด อย่ากระนั้นเลย จะขอจุดกระแสด้วยการแปลเอาเวอร์ชั่นหนังสือมาลงที่เวปพันทิปเสียเลย ในตอนนั้นไม่ได้คิดอะไรมากไปกว่าต้องการให้คนอื่นๆ ลองได้มาอ่านเรื่องที่เราโปรดปรานเท่านั้น

แต่ผลที่ได้กลับเกินคาดของผมไปมาก

อีกหลายเดือนต่อมา หลังจากกการแปลไปได้ 5-6 ครั้ง การ์ตูนเรื่องนี้ได้ถูกซื้อ LC ทั้งเวอร์ชั่นหนังสือและอนิเมชั่นในไทย (ทั้งๆ ที่ตัวหนังสือและ อนิเมชั่น ออกจนจบมาหลายปีแล้ว) ผมคงไม่กล้าพอที่จะพูดว่า มันเกิดขึ้นมาจากสิ่งที่ผมทำ แต่ผมก็ยังขอบังอาจคิดอยู่หน่อยๆ ว่า ผมคงมีส่วนในการสร้างกระแสครั้งนี้บ้างล่ะน่า

เล่ามาซะนาน ไม่ได้เล่าเพื่อจะมาชวนรำลึกความหลังอะไรหรอกครับ แต่เพื่อที่จะบอกเล่าว่า "แรงจูงใจหลัก ในการแปลผลงานลงพันทิปของผมคืออะไร?"

หลักๆ แล้ว มันคือ การสร้างกระแสเพื่อเสนอหน้าการ์ตูนเรื่องที่ผมชอบ ให้ สนพ. ในไทยไปพิจารณา เท่านั้นเองครับ

แน่นอนว่า มันเป็นเหตุผลที่ฟังดูงี่เง่า เห็นแก่ตัว และไม่เป็นสมเหตุสมผลเอาซะเลย
แน่นอนอีกเช่นกันว่า ผมรู้อยู่เสมอว่าสิ่งที่ผมทำ มันทั้งผิดมารยาทกับเจ้าของต้นฉบับและผิดกฏข้อตกลงที่เคยยอมรับเรื่องการสปอยล์ในเวปนี้

ผมจะสบายใจมาก ถ้าการ์ตูนเรื่องนี้ มันเน้นเนื้อเรื่องแบบเดียวกับนิยาย เนื่องจากผมจะสามารถทำตามข้อตกลงในการโพส 3-4 รูปแล้วบรรยายเอาได้สบายๆ แต่โชคร้ายที่การ์ตูนเรื่องนี้ดันเป็นการ์ตูนแก๊ก ซึ่งธรรมชาติที่เลวร้ายของการสปอยล์การ์ตูนประเภทนี้ คือ ถ้าทำต้องทำหมด ไม่งั้นก็ไม่ควรทำเลย สำหรับผมแล้ว มันมีให้เลือกสองทางเท่านั้นครับ เนื่องจากผมไม่มีความมั่นใจเลยว่า จะสามารถ "บรรยาย" การ์ตูนแก๊กให้ขำได้

การตัดสินใจในวันนั้นของผม ก็คือลุยต่อไปเลย เนื่องจาก (ผมคิดเอาเองว่า) การกระทำยังไต่ขอบในกฏหมายและมารยาทได้อย่างไม่แย่เกินไปนัก อยู่ 2 ข้อ คือ
  
1. ยังไม่มีลิขสิทธิ์ในไทย
2. ต้นฉบับเป็นเวปคอมมิกให้อ่านฟรี

ความคิดตื้นๆ ในตอนนั้นก็คือ แปลไปซัก 10-15 ตอน (1-2 เล่ม) น่าจะมี สนพ. ไทยที่สนใจ และประกาศ LC ซึ่งผมก็น่าจะหยุดที่ตรงนั้นได้อย่างไม่ยากนัก แต่จนแล้วจนรอด ตอนนี้ 30 กว่าตอน กำลังจะ 40 เข้าไปแล้ว ยังไม่มีวี่แววว่า สนพ. ใด จะมีปฏิกิริยาอะไรเลยกับเรื่องนี้ ใจจริงก็รู้สึกตัวว่าเยอะเกินไปแล้วนะ ผมคงว่ายมาไกลฝั่งเกินไปหน่อยแล้ว แต่ที่ยังทำอยู่เพราะเรื่องเดียวครับ "การ์ตูนมันสนุก" ถึงจะฮาบ้าง แป้กบ้าง มุกตันบ้าง แปลผิดบ้าง แต่ก็ไม่เคยเลยซักครั้งที่ผมจะฝืนใจแปลเรื่องนี้ส่งๆ ให้มันครบๆ ไปด้วยเห็นเป็นหน้าที่ การแปลเรื่องนี้มันเป็นการหลีกลี้หนีออกมาจากเรื่องปวดหัวในชีวิตประจำวันนานๆ ครั้งของผมเลยทีเดียว

ผมจั่วหัวทุกครั้งไว้ว่า "แปลแก้เซ็ง" มันก็หมายความตามนั้นครับ เมื่อใดที่ผมแปลเสร็จ ดูเหมือนเรื่องวุ่นวายใจที่ผมเจอะเจอมาทั้งวัน มันจะอันตรธานไปซะอย่างงั้น

แต่นั่นก็ไม่ได้เปลี่ยนความจริงที่ว่า การกระทำของผมยังผิดอยู่ในประเด็นอื่นๆ อยู่ และนั่นคือความเสี่ยงที่ผมจะรับไว้ โดยตั้งใจไว้ว่า ถ้ามีวันใด มีคนที่เดือดร้อนหรือไม่พอใจในประเด็นเหล่าขึ้นมา นั่นหมายถึงผมจะยิ่งเพิ่มความปัญหาให้กับตัวเอง มันจึงจะไม่ใช่เป็นการแก้เซ็งอีกต่อไปแล้ว ซึ่งผมก็คงจะต้องหยุด ณ ตรงจุดนั้น และ "จุดนั้น" ที่ว่า ก็คือ วันนี้นี่เองครับ (จริงๆ มีมิตรสหายเพิ่งมาบอกว่า มีกระทู้ที่ไม่พอใจเคยตั้งอยู่บ้างแล้ว ก็ขออภัยจริงๆ ที่ ไม่เคยได้เข้าไปอ่าน ไม่งั้นคงหยุดตั้งแต่วันนั้นแล้ว) หากจะบอกตามตรงแล้ว ผมรู้สึกด้วยซ้ำว่า มันมาช้ากว่าที่คิดไว้มาก

ทั้งนี้ผมเข้าใจจุดยืนของทั้งสองฝ่ายเป็นอย่างดี แต่ถ้าจะไปต่อโดยต้องมาพะวงว่าจะก่อความแตกแยกในสิ่งที่ผมรู้ตัวอยู่แล้วว่าผิด มันก็ไม่ใช่เรื่องที่สมควรนัก สู้จบกันไปแบบนี้คงจะเป็นทางที่ดีที่สุดแล้ว คงต้องขอโทษหลายๆ คนด้วย ถ้าการกระทำของผม จะทำให้เกิดความวุ่นวายกับที่แห่งนี้ ผมเริ่มเรื่องนี้ ทั้งที่รู้อยู่แล้วว่าผิด โดยหวังว่าจะไม่สร้างความเดือดร้อนจนเกินไปนัก แต่ในเมื่อมีคนไม่สบายใจ ผมก็หยุด เรื่องมันก็ง่ายๆ เท่านั้นเองครับ (แต่คงขอกระทู้ทิ้งทวนนี้อีกซักกระทู้ หวังว่าคงไม่ลำบากใจกันจนเกินไปนัก)


ถามว่าจะแปลต่อไหม? ไปลงที่อื่นได้ไหม? ก็คงตอบว่า "ยังไม่รู้" ครับ เนื่องจากผมเองก็ไม่ได้ไปโพสเรื่องนี้ไว้ที่ไหนนอกจากที่นี่ เวบอื่นที่มีเรื่องนี้ไปลง 2 เวบ คือ Nekopost กับ  Ore manga นั้น ได้มีการขอไปลงหลังไมค์กับผม (นอกนั้นเอาไปโดยไม่ขอ) แต่คนที่โพสก็ไม่ใช่ผมอยู่ดี ดังนั้น ผมไม่เคยมีแอกเค้าต์ไหนนอกจากที่นี่ การที่ผมจะไปลงผลงานที่อื่นหรือไม่อย่างไรนั้น ยังเป็นเรื่องที่ผมขี้เกียจจะคิดเท่าไหร่ตอนนี้ เนื่องจากข้อแรกก็คือ ผมค่อนข้างเป็นคนสันหลังยาวเอาซะมากๆ ถ้าไม่ได้มีแอกเคาท์ที่พันทิปมาตั้งแต่แรก เผลอๆ ผมอาจไม่ลงมือแปลเลยด้วยซ้ำ อีกทั้งทุกเวปไม่ได้มีนโยบายเดียวกับผม คือการลบตอนเก่าทิ้งเหลือแต่ตอนใหม่เท่านั้น การจะไปลงที่อื่นที่ผมคุมตรงจุดนี้ไม่ได้ มันก็คงต้องอาศัยการพิจารณาอีกมาก ความน่าจะเป็นตอนนี้จึง อาจจะดรอปการแปลการ์ตูนไปเลยระยะหนึ่ง


สุดท้ายนี้ คงต้องขอขอบคุณทุกท่านที่ติดตามงานแปลต๊อกต๋อยของผมมาจนป่านนี้ ต้องขอโทษจริงๆ ที่ไม่สามารถสานงานออกมาจนถึงที่สุดได้ เป็นหนึ่งปีที่ผมสนุกมากจริงๆ แต่ผมก็ยังไม่ไปไหนหรอกครับ น่าจะยังวนๆ เวียนๆ อยู่แถวนี้ในรูปลักษณ์อื่นเท่านั้นเอง

ทศพล
12/3/2558