[แปล] คาร์ช คิราช โค้ชทีมชาติวอลเลย์หญิงสหรัฐพูดถึงโอลิมปิก 2016

แมตช์ชิงแชมป์โลกรอบสี่ทีมไขว้ระหว่างบราซิลกับสหรัฐ มีครั้งหนึ่งผู้บรรยายชื่นชมคิมเบอลี่ ฮิลล์ว่าเธอเล่นได้ดุดันเหมือนคาร์ช คิราชโค้ชของเธอเลย แม้ว่าจะเพิ่งเข้ามาเป็นโค้ชหลักหลังโอลิมปิก 2012 (ก่อนหน้านั้นเป็นผู้ช่วยโค้ช) แต่ดีกรีความสามารถของเขาไม่ได้ยิ่งหย่อนไปกว่าสองคนก่อนหน้าอย่าง หลางผิง และฮิวช์ แม็คคาชีออนเลย เขาเป็นโค้ชคนเดียวในประวัติศาสตร์ที่เคยได้เหรียญทองวอลเลย์บอลในร่มและชายหาด แน่นอนว่าเขากำลังมุ่งหวังที่จะสร้างอีกประวัติศาสตร์ด้วยการคุมทีมหญิงคว้าอีกเหรียญทองในโอลิมปิก 2016 ที่บราซิล



เกิดวันที่ 3 พฤศจิกายน 1960 เมืองแจ็คสัน มิชิแกน เขากลายเป็นตำนานของวงการวอลเลย์บอล ด้วยการคว้าเหรียญทองวอลเลย์บอลในร่มปี 1984 ที่ลอสแองเจลีส และโซลปี 1988 จากนั้นคว้าเหรียญทองวอลเลย์บอลชายหาดปี 1996 ที่แอตแลนต้า เว็บไซต์ทางการโอลิมปิกของบราซิลได้สัมภาษณ์ถึงช่วงสูงสุดของอาชีพและความหวังที่จะคว้าเหรียญทองในฐานะโค้ชครั้งแรกของเขา

การแข่งโอลิมปิกในบ้าน

ผมไม่ได้สนใจว่ามันจะแข่งที่ไหน การแข่งที่ลอสแองเจลีสไม่ได้แตกต่างจากที่เกาหลีใต้เท่าไหร่ สิ่งที่สำคัญคือเราพยายามจะเป็นทีมที่แกร่งที่สุดเพื่อคว้าชัยชนะ เรื่องที่น่าสนใจของโอลิมปิกที่ลอสแองเจลีสคือทีมเราสามารถคว้าเหรียญทองได้ครั้งในประวัติศาสตร์ มันเกินความคาดหมายแถมชนะในบ้านของตัวเองอีก เหมือนกับน้ำตาลโรยหน้าเค้กเลยล่ะ เพราะในตอนนั้นผู้ชมในสหรัฐยังไม่ค่อยรู้จักวอลเลย์บอล เมื่อทีมหญิงสามารถคว้าเหรียญเงินมาได้ก่อนหน้าวันหนึ่ง(แพ้ให้กับจีน ที่หลางผิงเล่นด้วย) แล้วพวกเราสามารถเอาชนะได้ในคืนถัดมาทั้งที่แข่งกับบราซิล ในตอนนั้นบราซิล ถือว่ามีผู้เล่นในตำนานหลายคน และเป็นกลุ่มนักกีฬาที่สร้างแรงบัลดาลใจให้คนรุ่นหลังจนทุกวันนี้ เช่น เบอร์นาร์ด วิลเลี่ยม ซานโด มอนตานาโร รีนาน ในขณะที่เราก็ได้มีโอกาสสร้างแรงบันดาลใจให้กับชาวอเมริกันในรูปแบบของเราเอง ผมคงบอกไม่ได้ว่าเหรียญทองไหนสำคัญกว่ากัน ระหว่างชายหาดกับในร่ม มันเป็นความสนุกคนละรูปแบบ การเล่นในบ้านมีผลไหม? มีแน่นอนเพราะเราไม่ต้องเดินทางไกลและมีข้อได้เปรียบหลายอย่าง



ความทรงจำที่ลอสแองเจลีส

ความทรงจำหลักๆคือบราซิลเล่นได้ยอดเยี่ยมมาก พวกเขาเอาชนะเราได้ในรอบแรก ดังนั้นในรอบชิงชนะเลิศ พวกเราทุกคนจึงตื่นเต้นมาก โชคดีที่เรามีกองเชียร์ในสนามและผลลัพธ์ก็ออกมาได้เกินความคาดหมาย (ชนะสามเซ็ต) พวกเรารู้สึกยินดีในสิ่งที่วงการวอลเลย์บอลของสหรัฐได้รับ ทั้งเหรียญทองจากทีมชายและเหรียญเงินจากทีมหญิง แต่เมื่อเวลาผ่านไป มันชัดเจนว่าในการแข่งขันครั้งนั้นคู่ต่อสู้ที่แข่งแกร่งไม่ได้เข้าร่วมทุกทีมเนื่องจากเกิดการบอยคอต สหภาพโซเวียต คิวบาและอีกหลายทีม(เช่นเยอรมนีตะวันออก) ไม่ได้เข้าร่วม นั่นคือเหตุผลว่าทำไมนักกีฬาที่แข่งขันในปี 1984 อยากเล่นอีก 4 ปีที่โซลปี 1988 เพราะอยากเจอคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งกว่า ตั้งแต่โอลิมปิกครั้งนั้น บราซิลและสหรัฐก็กลายเป็นทีมตัวเต็งมาตลอดทั้งในร่มและชายหาด ผมมั่นใจว่าโอลิมปิกที่ริโอ เด จาเนโร จะต้องเป็นการแข่งขันวอลเลย์บอลที่ยอดเยี่ยมที่สุดตลอดกาลของโอลิมปิก เพราะชาวบราซิลชื่นชอบวอลเลย์บอลเหมือนที่ผมชอบ

เหรียญโอลิมปิกทั้งในร่มและชายหาด

ย้อนกลับไปตอนผมอายุได้หกขวบ พ่อผมเล่นวอลเลย์บอลและท่านก็สอนวิธีเล่นให้กับผม เขาเกิดในฮังการีและเคยติดทีมชาติเยาวชนของฮังการี ผมเล่นวอลเลย์บอลชายหาดบ่อยมาก มันเป็นวิธีเรียนรู้วอลเลย์บอลที่ดีที่สุดแล้ว ดีกว่าในร่มซะอีกเพราะว่ามีคนเล่นแค่สองคน ดังนั้นคุณจะได้เล่นบอลตลอด คุณต้องคอยสังเกตและตอบสนองมากขึ้น เพราะต้องคุมพื้นที่กว้างกว่า คุณจำเป็นต้องมองไปรอบๆเพื่อตัดสินใจได้ถูกต้อง ตอนผมอายุได้ 13-14 ปี ผมก็เล่นวอลเลย์บอลชายหาดมาได้ 7-8 ปีแล้ว เมื่อผมเริ่มเล่นวอลเลย์บอลในร่ม ผมจึงได้เปรียบกว่าคนอื่น ผมติดทีมชาติตั้งแต่ปี 1981 ถึง 1989 ในระหว่าง 8 นั้น ผมก็ยังเล่นวอลเลย์บอลชายหาดอยู่ประจำ เพราะความชอบส่วนตัว พอผมออกจากทีมชาติผมก็ไม่รอช้าที่จะกลับมาแข่งในสิ่งที่ผมชอบ และผมก็ทำได้ดีด้วย ปี 1996 ผมกับ Kent Steffes ก็สามารถคว้าแชมป์ได้สำเร็จ

ความสำเร็จของเขาเมื่อเทียบกับไมเคิล จอร์แดน

มันเป็นคำชมที่สุดยอดมาก ขอบคุณที่คิดแบบนั้น แต่ผมไม่ได้ยึดติดกับอดีต ไม่ว่าจะ 1 ปี หรือ 10 ปีที่แล้ว ในตอนนี้สิ่งที่ผมคิดอย่างเดียวคือจะเป็นโค้ชที่ดีขึ้นได้อย่างไร งานและความต้องการของผมคือเป็นโค้ชทีมวอลเลย์หญิงของสหรัฐ ไมเคิลจอร์แดนประสบความสำเร็จในฐานะนักกีฬาแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะสามารถเป็นโค้ชที่ดีได้ ผมกำลังทำในสิ่งที่ต่างออกไป ผมประสบความสำเร็จในฐานะนักกีฬาแล้วแต่ในฐานะโค้ช ผมยังต้องเรียนรู้อีกมาก เช่นเดียวกับสมัยที่ผมเป็นนักกีฬา

ความพ่ายแพ้ในปี 2012 ในตอนที่เป็นผู้ช่วยโค้ช

อย่างแรกเลย เราภูมิใจที่ได้เหรียญเงินแม้ว่าเราจะแพ้ บราซิลเล่นได้ดีและสมควรได้เหรียญทอง แน่นอนว่าเราผิดหวังอยู่บ้างเพราะเราพยายามอย่างเต็มที่ถึง 4 ปีที่จะสร้างประวัติศาสตร์ให้กับทีมวอลเลย์บอลหญิงของสหรัฐ ที่จริงปีที่ผ่านมา ทีมวอลเลย์บอลหญิงของเรายังไม่เคยคว้าแชมป์รายการใหญ่ๆได้เลยทั้งโอลิมปิก เวิร์ลคัพ และชิงแชมป์โลก จนกระทั่งคว้าแชมป์โลกมาได้ในปี 2014 ที่อิตาลี แน่นอนว่าตอนเราไปแข่งที่ลอนดอนผมตื่นเต้นเหมือนไปแข่งในปี 1984 เลย ในใจก็คิดว่าเราคงจะทำได้แน่ๆ แต่วันนั้นบราซิลก็เล่นได้ดีจริงๆ

โค้ชเซ โรเบอร์โต้(โค้ชทีมชาติหญิงบราซิลคนปัจจุบัน)เป็นโค้ชคนเดียวในประวัติศาสตร์ที่พาทีมชายและหญิงคว้าเหรียญทองโอลิมปิก ที่จริงฮิวช์ แม็คคาชีออนก็เกือบทำได้สำเร็จในปี 2012 เพราะเขาพาทีมชายคว้าเหรียญทองโอลิมปิก 2008 ไปแล้ว บราซิลกับเรามีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน ปีที่แล้วพวกเค้าตอบรับที่จะเล่นแมตช์อุ่นเครื่องกับเราสี่แมตช์ ผมเคารพเซ โรเบอร์โต้ในฐานะเพื่อนและโค้ชคนหนึ่ง

ความท้าทายระหว่างโค้ชกับนักกีฬา อันไหนยากกว่ากัน?

ถือว่าแตกต่างกันมากนะ ทั้งสองอย่างก็ต้องการความใส่ใจและทำงานหนักทุกวัน ต้องเรียนรู้ฝึกฝนทุกวัน ต้องรู้ว่าผิดพลาดตรงไหนแล้วเอามาปรับ การคุมกีฬาประเภททีมถือว่ายาก เพราะนักกีฬาไม่ได้เก่งอย่างเดียวแต่ต้องเล่นเป็นทีมได้ด้วย คงบอกไม่ได้ว่าอันไหนท้าทายกว่า บอกได้เพียงว่ายากทั้งคู่ ไม่งั้นทุกคนก็คงได้เหรียญทองกันหมด

โอลิมปิก 2016

ผมมีโอกาสเดินทางไปบราซิลหลายครั้งแล้ว นี่คงเป็นการแข่งวอลเลย์บอลที่ยอดเยี่ยมที่สุดทั้งชายหาดและในร่ม ที่จริงทุกการแข่งขันมีข้อถกเถียงมาตลอดว่าวอลเลย์บอลชายหาดควรไปจัดที่ชายหาดจริงๆรึเปล่า ที่แอตแลนต้า 1996 เอเธนส์ 2004 ปักกิ่ง 2008 และลอนดอน 2012 การแข่งขันวอลเลย์บอลชายหาดเป็นหาดแบบที่ถูกสร้างขึ้น แต่ที่ริโอไม่เป็นแบบนั้น ที่นั่นมีหาดสวยระดับโลกหลายแห่ง ผมคิดว่ามันคงจะเป็นอะไรที่สวยงามและประสบความสำเร็จเป็นอย่างมาก

ผมหวังว่าสหรัฐกับบราซิลคงจะได้มีโอกาสเจอกันอีกในการแข่งขันที่นั่น อย่างแรกเลยบราซิลเข้ารอบอยู่แล้ว นั่นเป็นข้อดีที่สุดที่ได้เป็นเจ้าภาพ เพราะคุณไม่ต้องแข่งเพื่อเข้ารอบ สหรัฐจะมีการแข่งขันเข้าไปเล่นโอลิมปิกในปีนี้ ผมคิดว่าทุกทีมที่เข้าร่วมคงต้องรู้แล้วว่าการจะคว้าเหรียญทองโอลิมปิก คุณจะต้องล้มทีมบราซิลซึ่งทั้งแข็งแกร่งและยอดเยี่ยมลงให้ได้

อยากเห็นอะไรในโอลิมปิก 2016?

ถ้าเราผ่านเข้าไปเล่นได้(แหม่ ถล่มตัว) ผมอยากจะไปดูการแข่งขันฟุตบอล มันคงจะเจ๋งมากที่ได้ดูทีมบราซิลแข่งในสนามมาราคานา ซึ่งเป็นสเตเดี่ยมที่ใหญ่ที่สุดในโลก แฟนๆบราซิลคงจะเชียร์ทีมพวกเขาสุดชีวิต ผมอยากเห็นมากๆ และแน่นอนผมอยากชมการแข่งขันวอลเลย์บอลชายหาด ผมว่ามันจะต้องสุดยอดแน่ๆ

สิ่งที่ผมนึกได้ตอนนี้คืองานหนักอีกมากมายกับการเตรียมทีม เตรียมนักกีฬา เตรียมโค้ชและบรรดาสตาฟ คนทั่วไปไม่ได้สนใจอะไรนอกจากผลการแข่งขัน แต่ในความจริงกว่าจะแข่งขันแต่ละครั้ง การเตรียมพร้อมใช้เวลายาวนานมาก ในขณะเดียวกันก็เป็นเรื่องน่าสนใจที่ได้รู้ว่ามีอีกหลายทีมพยายามอย่างหนักเพื่อผลลัพธ์เช่นเดียวกันกับเรา นั่นเป็นเพราะโอลิมปิกเป็นมหกรรมกีฬาที่ใหญ่ที่สุดแล้ว

ช่วงเวลาสุดพิเศษของโอลิมปิก

หนึ่งในหลายๆเหตุการณ์เกิดขึ้นตอนเราแข่งโอลิมปิกครั้งแรก ตอนเราเดินเข้ามาในสนามช่วงพิธีเปิดในปี 1984 นักกีฬาสหรัฐเข้าสนามเป็นชาติสุดท้าย แล้วผู้ชมในสนามก็ส่งเสียงเชียร์ในแบบที่ผมไม่เคยได้ยินมาก่อนในชีวิต ตอนนั้นพวกเราอยากรู้ว่าใครจะถือคบเพลิงแล้วจุดที่แท่น สุดท้ายเป็น Rafer Johnson นักกีฬากรีฑาเหรียญทองปี 1960 ที่โรม หนึ่งในฮีโร่ตลอดกาลของพวกเรา ซึ่งลูกสาวของเขา เจนนิเฟอร์ จอห์นสันก็เป็นนักกีฬาวอลเลย์บอลทั้งชายหาดและในร่ม ในเวลานั้นผมรู้สึกเป็นช่วงเวลาพิเศษ พวกเราพยายามอย่างหนักให้ทีมเราแข็งแกร่งขึ้น เพราะในปี 1980 ที่มอสโก ทีมเราเล่นไม่ดีจนไม่ผ่านการคัดเลือก แต่ครั้งต่อมาเรากลับมาในฐานะตัวเต็งเหรียญทอง

จากผู้แปล ขนาดสหรัฐยังบอกยาก ผมเชื่อว่าของเรายิ่งยากกว่าหลายเท่า ฝากกำลังใจไปให้กับสาวไทย(เผื่อเข้ามาอ่าน) ขอให้ประสบความสำเร็จได้เข้าไปเล่นโอลิมปิกนะครับ ครั้งหน้าจะเป็นบทสัมภาษณ์ของป้าจิโอลี่ ของอิตาลีครับ

เครดิต
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่