เมื่อก่อนนี้ยุคบังยีทีมชาติไทยร้างลาการฉลองแชมป์อาเซียนคัพไปนานมาก  นั่นเพราะทีมชาติไทยเริ่มไม่พร้อมในการไปแข่งขันรายการนี้   หลังจากเคยคว้าแชมป์มาแล้ว ก็เริ่มส่งยังบลัดไปก่อนให้มาเลเซียเค้าถีบตกรอบแรกกลับมา      หลังจากนั้นก็เริ่มไม่พร้อมในการเตรียมทีมไปแข่งขันเพราะทีมชาติไทยติดเรื่องไทยลีก   ไม่มีเวลาเตรียมทีม   โปรแกรมทับซ้อนกับไทยลีก สโมสรไม่ปล่อยเพราะอยู่นอกฟีฟ่าเดย์          ทีมชาติไทยห่างแชมป์ไปนานมากจนกระทั่งปลายสมัยบังยีไม่รู้แกนึกอะไรขึ้นมาได้ว่าทีมชาติไทยไม่ได้แชมป์รายการนี้มานานมากแล้ว      ให้ซิโก้ทำทีมไปเล่นอาเซียนคัพอยากคว้าแชมป์รายการนี้ให้ได้        ตอนนั้นซิโก้รู้ทันเลยออกตัวแต่แรกว่าส่งไปแข่งก็ไม่ได้แชมป์คนไทยรับได้ไหม          บังยีเลยต้องยอมปิดลีก 1 เดือน ให้ซิโก้สามารถเรียกนักเตะได้ตามต้องการ     นั่นจึงเป็นเรื่องที่ไทยเริ่มกลับมาคว้าแชมป์อาเซียนคัพได้อีกเรื่อย ๆ  ในสมัยต่อ ๆ มา      คือการเตรียมทีมไม่แย่เหมือนก่อน   

      จริง ๆ  ครั้งนี้มันก็ไม่ได้มีอะไร   มันก็วนลูปเดิมเหมือนสมัยนั้นละ  เมื่อการเตรียมทีมไม่พร้อม    ทีมไทยเราไม่ได้พร้อมจะไปเอาแชมป์อยู่แล้ว   ทุกฝ่ายก็รู้กันดี     แต่ไปตั้งเป้ารอบชิงถือว่ากำไร                  ทีนี้การไปตั้งเป้ารอบชิงมันกลายเป็นดาบสองคม   พอเข้าชิงกลายเป็นว่าแฟนบอลไทยรับกันไม่ได้ที่ทีมชาติไทยแพ้      ทั้งที่ฟุตบอลในภูมิภาคนี้ มันแพ้ชนะกันได้ตลอดเวลาฝีเท้ามันไม่ห่างกันใครพร้อมกว่าก็ได้โอกาสนั้นไป                  ต่อไปผมว่าตั้งเป้ามันแค่รอบรองก็พอละ เราเองไม่พร้อมจะเป็นแชมป์อยู่แล้ว จะได้ผิดหวังน้อยลง              และคนไทยจะได้เลิกโฟกัสกับรายการแบบนี้ซักที       มาดามแป้งจะรู้ว่าที่ผ่านมาบังยีนั่งนายกสมาคมมาเป็น 10 ปี  ไม่ได้แชมป์อาเซียนเพราะอะไร     การบริหารสมาคมมันไม่ได้ทำง่าย ๆ ให้ถูกใจทุกฝ่าย      

    นอกจากนี้สิ่งที่มาดามแป้งต้องเจอ  คือรายการซีเกมส์  เอเชี่ยนเกมส์  จะโดนกดดันจาก กกท ให้ไปเอาเหรียญทอง      แต่รายการพวกนี้สโมสรก็ไม่อยากปล่อยนักเตะ   เตรียมทีมก็ไม่ดี แต่มีเงินให้จำเป็นที่สมาคมต้องรับไว้อีกเพราะเป็นหน้าเป็นตาของประเทศ        จะเอายังไงก็คุยกันให้ดี