เป็นเรื่องญาติผู้ใหญ่ที่รักและมีบุญคุณมากๆเสียชีวิตที่ต่างจังหวัด เป็นคนที่เลี้ยงดูเรามาในห้วงช่วงหนึ่งของชีวิต เป็นคนที่สำคัญมากๆมากคนหนึ่งครับ
แต่แกเสียในวันที่เราทำงานและมีโปรเจ็คต์อะไรต่างมากๆมากมายจนเราไม่สามารถที่ปลีกตัวได้เลย ตารางต่างๆกันเน่นไปหมด  จนเราไม่สามารถที่จะลางานไปช่วยได้เลย ซึ่งจังหวัดของเราอยู่ห่างไกลจาก กทม.เป็น 700 800 กิโล ผมอยากกลับมาก ผมจึงแคนเซิ่ลอะไรต่างๆนานาเรียบร้อย แต่ทำได้มากสุดคือทำได้แค่ลาไปวันเดียวคือวันเผาซึ่งตรงกับวันศุกร์ (อันที่จริงมีคนบอกว่าคนไทยไม่เผาผีวันศุกร์ แต่ญาติพี่น้อง ผมไม่ถือกัน) การที่ผมลาได่วันเดียววันเผานี่ มันเป็นตราบาปมากเลยใช่ไหมครับ ทำไมญาติพี่น้องต้องรุมประณามผม ว่าผมอกตัญญู ไม่รู้บุณคุณ ไม่ให้เกีรติคนตาย ไม่ไว้หน้าผู้ใหญ่
คำพูดต่างๆนานา ที่พิมพ์มาในห้องไลน์รวมญาติ โทรศัพท์ที่โทรมาถากถาง ต่อว่า ผมไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรจริงๆ สมาธิการทำงานก็หายไปหมดเลยครับ จนในทีสุดก็มีต่องาน  
รู้สึกที่คนที่ตัวเองเคารพรักเสียก็เศร้าใจจนไม่มีสมาธิทำงานก็แรงพออยู่แล้ว ยังต้องมานั่งช้ำใจจากคำพูดญาติๆอีก

ผมผิดหรือเปล่าครับ