ตอนนี้ตกงานครับ ปกติก่อนหน้านี้ก็มีงานทำดีๆอยู่เเล้วเป็นหนุ่มโรงงาน มีปัญหากับหัวหน้างานเลยตัดสินใจลาออก ทั้งๆที่ยังไม่ได้หางานรองรับ เพราะอารมณ์ชั่ววูบ มองย้อนกลับไปปัญหาที่เจอมันเล็กนิดเดียวถ้าเทียบกับตอนนี้ที่เครียดมากๆ เหมือนชีวิตไร้ค่าไร้ความหวังมืดมนหนทางไปสมัครก็หลายที่ ก็เงียบกริ๊บ บางทีก็นึกสงสารภรรยาที่เราไม่มีความอดทนเป็นที่พึ่งให้ภรรยาไม่ได้และสงสารลูกที่เป็นพ่อที่ดีให้เค้ามีความมั่นคงไม่ได้ ช่วงนี้ลูกผมปิดเทอมใจอยากจะรับมาอยู่ด้วใจจะขาดแต่กลัวทางบ้านภรรยาจะว่าไม่ทำงาน อยู่ย้านเฉยๆเเต่ไปรับลูกมาอยู่ด้วยไม่ได้บางทีแอบร้องไห้บ่อยๆ หลังจากบวชมาก็แย่ลงๆเรื่อยๆ ผมงงกับโชคชะตาชีวิตจริงๆ เป็นเพราะเราคนเดียวที่ไม่มีความอดทน เข้ามาดูกระทู้เก่าเกี่ยวกับเรื่องตกงานเพื่อให้กำลังใจตัวเอง