สวัสดีครับ วันนี้ผมอยากมาแบ่งปันพร้อมทั้งปรึกษาทั้งผู้ที่ปริยัติและปฏิบัติทุกท่าน ตัวผมได้ศึกษาและปฏิบัติตามแนวทางพุทธศาสนามาประมาณ 2 ปีกว่าๆแล้ว รู้สึกว่าการทำสมาธิไม่ค่อยก้าวหน้านัก ผมเลยลองศึกษาอย่

เราฝึกสมาธิแบบอานาปานสติมาหลายปีแล้ว แต่ไม่ก้าวหน้า ดูตามลมหายใจเข้าออกได้ไม่กี่ครั้งก็คิดฟุ้งซ่านแล้ว ได้แค่ขณิกสมาธิ  ฝึกจนเครียด กลุ้มใจ เพราะฝืนบังคับตัวเองให้เลิกคิดไม่ได้ซะที  ครูบาอ

หมายถึงว่าภาวนาพุทโธไปเรื่อยๆตลอดชีวิตแต่ไม่พิจารณาอะไรแล้วก็ไม่ได้เดินจงกรมเดินเช้าขึ้นมามานั่งสมาธิวันละ 10 นาทีแล้วนอกนั้นภาวนาหมดตลอดทั้งวันอะรแบบนี่จำเป็นต้องมีครูบาอาจารย์มั้ย

ผมเริ่มสนใจเรื่องการเข้าสมาธิ หรือ ญาณเพื่อให้ได้มาซึ่งความ สงบของจิตใจ ได้แต่ศึกษาตาม u tube หลายอาจารย์ (90 %) ก็บอกว่าให้ฝึกอยู่กับตัวเอง อยู่กับลมหายใจ    2 การกระทำนี้ฟังดูแล้วเหมือนจะง

กำหนด สภาวะของสัญญาที่ปรากฏเด้งมาเรื่อยๆ เป็น ธัมมุทธัจจะ กับ กุกกุจจะ จิตก็ว่างจากสัญญา สมาธิก็พุ่งคันเร่งขึ้นเหนือ อรูปฌานไปแล้ว แต่ว่า มันก็ว่าง ก็นั่งเพ่งไปมาอยู่แบบนั้น จนอายตนะดับสนิท แต่แล้ว ทำ

”เรามาเกิดกันได้อย่างไรและเราจะไปไหนต่อ“ พระพุทธเจ้าทรงบอกว่าถ้าเราอยากรู้ว่าภพชาติที่เราผ่านมานี้มีมากเท่าใด  ให้เอาน้ำตาที่เราหลั่งในแต่ละภพแต่ละชาติมารวมกันแล้ว มันจะมีมากยิ