อยากหาคนที่มีประสบการณ์ ความคิดเเบบเดียวกันกับผมครับผม เพราะว่าชีวิตในเด็กจนถึงมัธยม จนถึงมหาวิทยาลัย หน้าตามผมขึ้นชื่อว่าโดนล้อเลียนจากเพื่อน ๆ เสมอ อาจจะด้วยผมเป็นคนที่โตช้าสุดในกลุ่ม ผมมาโตเข้าวัยรุ่นตอนเรียน ม.4 โดยที่คนอื่นโตกันตั้งแต่ ม.1 แล้ว แล้วก็ใช้ชีวิตแบบไม่มั่นใจมาตลอด จนอยู่มหาวิทยาลัยก็ไม่ได้โดดเด่น ไม่มีความกล้า เพราะว่าเป็นสิวเยอะมาก ไปไหนก็อายเวลาคนมองเรา พอเรียนจบก็ไปทำงานก็ยังไม่มีความมั่นใจ บางทีก็แอบน้อยใจว่าเราเกิดมาหน้าตาไม่ดี เลยไม่ได้รับโอกาสในหลาย ๆ อย่าง จนอยู่มาอายุ 25 ทุกอย่างมันเริ่มเปลี่ยนไปหมดเลย ทั้งรูปร่าง หน้าตา ความมั่นใจ โดยที่เราไม่ได้ไปศัลยกรรม ตอนแรกเราก็ไม่เชื่อว่ามันจะเกิดขึ้นได้ จนเพื่อนสนิทของผมที่ไม่เคยชมผมเลยว่าหล่อ ก็ชมผม ขนาดคุณแม่ของเพื่อนผมที่ป่วยนอนอยู่เเล้วผมไปเยี่ยม เขายังทักผมว่าหล่อขึ้น ผมนี้ยิ้มเลย เหมือนได้รางวัลจากชีวิตที่ในวัยก่อนหน้านี้ไม่เคยได้มาเลย........เดี่ยวมาเล่าต่อครับผม หาเเนวร่วม .......และเสริมอีกนิดครับผม การเปลี่ยนแปลงย่อมเกิดผลดีเเละเสียตามมาจริง ๆ และ ผมเพิ่งหัดโพสครับ ผิดพลาดขออภัยด้วย
รูปผมตอน ม.3 ครับ

รูปตอนเข้า ปี1. เด่นมากเพราะว่าตัวดำ 5555

รูปตอนปี 4 ครับผม ไม่ต้องบรรยาย จัดไป 5555+

รูปตอนสมัครงาน อายุประมาณ 23

รูปตอนไปเที่ยว ประมาณอายุ 24 ใส่เเว่นไว้ เพราะว่าตอนนั้นคิดว่าดีที่สุดเเล้ว 555 ยังหาสไตล์การแต่งตัวไม่เป็นเลย

ตอนอายุ 24เกือบจะ25เเล้ว เบญจเพศ ไปงานแต่งของเพื่อนผม

รูปตอนอายุ 25 แล้วครับผม แต๊ แด 555+ แบบว่า ใช่เราหรือเนี่ย ช่วงนั้นรักษาสิวครับผม กับร้านญาติของพี่ที่ทำงาน

ตอนอายุ 27 ครับผม ตอนนั้น ความมั่นใจเริ่มมา ความรั่วเกิดครับผม

ตอนอายุ 28 เริ่มไว้เซอๆ บ้างเเล้ว แนวดี

ตอนอายุ 29 ครับผม เริ่มเถื่อนเเล้ว เข้มมากมาก ตัวจริงก็รั่วเหมือนเดิม อาจจะเพิ่มบ้างเล็กน้อย

อายุ 30 เเล้วครับผม ตอนไปทัศนะศึกษา

ภาพลักษณ์ในชุดทำงาน ช่วงนี้บ้าถ่ายรูปมากมากครับผม

ภาพตอนไปถ่ายแบบกางเกงของผู้ปกครองครับผม ถ่ายฟรี ได้เกงเกงฟรี มา 3 ตัว ปลื้มมากมาก

และภาพตอนไปเที่ยว งานปีใหม่ 2558