สวัสดีค่ะ เราเป็นเด็กอายุ16-17 ซึ่งความมั่นใจตัวเองค่อนข้างต่ำค่ะ คืออย่างแรกเลยเราเป็นสิวที่หลังกับก้นค่ะ สิวที่หลังได้มาช่วงประถม-ม.ต้น พ่อกับพี่หรือญาติใกล้ๆเป็นกันมาจากต่อมน้ำเหลืองไม่ดีค่ะ เราก็พยายามรักความสะอาดสุดๆจนมันขึ้นน้อยลง(แต่ก็มีขึ้นอยู่บ้าง) สิ่งที่เรากลัวไม่ใช่สิวหรอกค่ะเรามั่นใจว่าเราจะหายหรืออย่างน้อยก็ลดมันลงได้แต่ที่กังวลคือรอยค่ะ รอยดำเต็มหลังเลย😭 ส่วนสิวที่ก้นเราได้มาเพราะแพ้ผ้าอนามัยค่ะ เราไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่ามันมีแพ้อะไรแบบนี้ด้วย+คิดว่าตรงนั้นมันชื้น ทั้งสองทั้งผื่นคันมากค่ะตอนนั้น แล้วก็เหมือนกับสิวที่หลังอะค่ะคือสิวก้นมันหายแล้วเราหยุดใช้ยี่ห้อที่แพ้แล้วก็ดีขึ้นไม่ขึ้นเลย แต่รอยดำนี่แหละค่ะทำเรากังวล เรารู้สึกรังเกียจตัวเองนิดหน่อยที่เป็นแบบนี้และคิดตลอดเลยว่าถ้าคนอื่นรู้จะรังเกียจเราขนาดไหน คือเวลามีคนชมว่าสวยเราก็จะดีใจแต่คือมันจะมีความคิดที่เราบอกไปตอนแรกอะค่ะแวบเข้ามาแล้วเราซึมเลยค่ะ ส่วนหน้าตาเราก็ธรรมดามากค่ะ หน้าเราก็มีสิวแต่ไม่ได้เยอะเท่าหลังแถมบางทีก็ไม่มีหน้าใสสลับกันไปส่วนตาเราใต้ตาคล้ำค่ะเป็นภูมิแพ้ค่ะ เคยโดนทักว่าไม่ได้นอนหรอแล้วเขาหัวเราะก็เลยเศร้านิดหน่อยค่ะ เคยถึงขั้นคิดด้วยนะคะว่าชีวิตนี้คงโสดตลอดไปเพราะโดนรังเกียจ ใครชมเราเราก็คิดว่าแค่ตามมารยาทเฉยๆถ้ารู้ว่ามีสิวที่ไหนก็คงโดนเกลียดแน่ๆ

ตามตรงเราเป็นคนมั่นๆนะคะ จริตตัวแม่เลยค่ะแต่แค่ตอนอยู่กับเพื่อนเราก็จะมั่นๆพูดชมตัวเองเหมือนหลงอะค่ะ55555 แต่ถ้าอยู่คนเดียวก็คิดมาก ตอนนี้เราก็คิดว่าจะพยายามรักษาจุดด้อยตัวเองไปเรื่อยๆุเราจะไม่เพ้อและนั่งอยู่เฉยๆหรอกค่ะ แต่ถ้าเรื่องรอยมันไม่หายจริงก็คงต้องตั้งใจเรียนหางานเพื่อหาเงินไปทำเลเซอร์555555 อ้อแล้วเรามีรอยแตกลายด้วยค่ะที่ช่วงเต้านมกับต้นขาเพราะเคยอ้วนตอน12-13 พอลดลงมา4-5โล ก็เห็นรอยชัดเลย

เราก็พยายามมั่นใจนะก็จะมีช่วงตัวแม่ไม่สนใครบ้างแต่ก็นั่นแหละรู้สึกแย่กับตัวเองอยู่ดี เราก็พยายามปลงกับหน้าตาเพราะว่าเราคงต้องอยู่กับหน้านี้ไปตลอดชีวิตหรืออย่างน้อยก็จนกว่าจะมีเงินศัลยกรรม เราแค่กะมาบ่นๆเฉยๆค่ะ คิดว่าระบายไว้มันก็คงจะดีตอนนี้ก็พยายามเฉยๆกับมันอยู่ค่ะ อาจเป็นช่วงวัยรุ่นด้วยเลยสนใจความสวยความงามคิดว่าแก่ไปก็คงไม่สน(แต่อย่างน้อยก็อยากสวยสักครั้ง55555)