เล่ากันเลยละกัน ตอนเข้ามาม.1ตอนนี้ม.5จะขึ้นม.6ละ ใน รรแห่งหนึ่ง ได้อยู่ห้องเดี่ยวกับผู้ชายที่นามแฝงว่า  ข้าวโพด เริ่มมันเกิดตั้งแต่ตอนที่ เรานั่งติดกับเพื่อนผญคนหนึ่งชื่อ แนน ถัดจากแนนก็จะเป็นข้าวโพดซึ่งนั่งถัดไปแต่โต๊ะไม่ได้ติดกันนะ. ด้วยตอนม.1ที่ว่าไม่รู้จักใครเลยก็เริ่มทำความรู้จักทุกคนจนสนิทกันทั้งห้อง เราเป็นคนเฮฮ่า แต่ถ้าเงียบก็ไม่ค่อยมีใครมายุ่งหรอก แล้วทีนี้เราก็เริ่มสนิทกับข้าวโพด คิดว่าเป็นเพื่อนคนหนึ่งเลยแหละ เราอ่ะรู้สึกตลอดเลยเวลาเรียนข้าวโพดชอบมองมาทางเรากับแนน. เราอ่ะคิดว่ามองแนนเพราะนั่งใกล้กันไรงี้ ก็แอบจิ้นยุนะ พอนานมาถึงวาเลนไทน์ ตอนม.1เป็นอย่างที่คิดเขาเอาดอกไม้มาให้เรา2ดอกเป็นดอกปลอมนะแล้วเราด้วยความซื่ออ่ะก็ถามว่า ข้าวโพดเองเอามาให้แนนหรอ เพราะตอนนั้นแนนไม่อยู่มีแต่เรา เขาก็บอกว่าให้เรา เราก็ถามอีกว่ามี2ดอกนิให้แนนอันหนึ่งใช่ป่ะ ด้วยความซื่อที่ว่าเขาคงชอบแนน เขาก็บอกว่าตามใจเลย^^ เราก็ไส่ใต้โต๊ะแนนหนึ่งดอก

พอมาม.2 เรากับเขาก็อยู่ห้องคนละห้อง เราก็ทักเขาตลอดนะ เดินผ่านก็ยิ้มให้เสมอ มีวันหนึ่งมีเพื่อนเขานามแฝง กและ น ผู้ชายนะ เข้ามาในห้องเราแล้วถามว่าในห้องนี้มีใครชื่อ...มั้งนั้นก็คือชื่อเรา เราก็ถามไปมีไรหรอแต่มันสองคนก็ไม่ยอมบอก  ลืมบอกไปก่อนขึ้นม.2อ่ะ เรากับข้าวโพดทักมาในเฟสเราตลอดแต่เราไม่ค่อยตอบเพราะช่วงนั่นติดเกม ต่อเลยนะจนกระทั่งวันหนึ่งเรารู้ว่าเขาชอบเราอ่ะ เราลองไปพูดกับแนนที่อยู่ต่างห้องดู แนนก็บอกเราว่ายังไม่รู้อีกอ่อว่ามันชอบ คนทั้งห้องเขารู้หมดแล้ว เรา:อ้าว ไม่เห็นรู้เลย. เราคิดเสมอนะว่าเขาก็ชอลเพื่อนเราแล้วเราก็คิดกับเขาแค่เพื่อนตลอดอ่ะ จนเพื่อนเราในกลุ่มใหม่เริ่มรู้เรื่องเรื่อยๆ เราก็รูสึกดีนะ. แต่เราก็ไม่ยิ้มให้เขาไม่มองหน้าเขา ตั้งแต่ที่รู้อ่ะ จนมาวันหนึ่งเพื่อนเราบอกให้เล่นเกม เป่ายิงชุบ ใครแพ้ทำตามที่บอก แล้วเราก็แพ้มันบอกให้เราไปบอกชอบเขาอ่ะ. ทั้งที่ตอนนั้นมันรู้สึกครึ่งๆกลางๆอ่ะเพื่อนมะนอยากแกล้งด้วยละมั้ง แล้วมันก็พาเขามาหาเรา เราก็จำเป็นต้องพูดอ่ะ ''เราชอบข้าวโพดนะ'' ก็รู้สึกเขิลนะเพราะเกิดมาไม่เคยบอกชอบใครด้วยแหละ เขาก็มาบอกว่าชอบเราเหมือนกัน แล้ววันนั้นในเฟสเขาก็ขอเราขึ้นสถานะ ด้วยการที่แบบเป็นเด็กแล้วอ่ายอังกฤษไม่ออก ก็กดรับไป เพราะเราต้องรีบไปข้างนอกกับพี่ชายด้วยแหละ พอกลับมาก็ตกใจอ่าดิ แก้ไขอะไรก็ไม่ได้ด้วย รู้สึกผิดด้วย พอคบกันในเฟสไม่ถึงอาทิตย์ เราเอาสถานะออกไปคบกับเพื่อนผญ เราคิดว่าตอนนั้นเราไม่รู้สึกไรมาเกินกว่านั้นด้วยแหละ แต่ก็ไม่ได้พูดว่าเลิกไรกันนะ ตั้งแต่เอาสถานะเขาก็หายไปโดยไม่ถามเราเลยว่าเอาออกทำไม เราไม่รู้หรอกว่าตอนนั้นเขาคิดไรอยู่ เราสองคนจากกันด้วยความค้างคา เราคิดนะว่าทำไมเขาไม่ถามเลยนี่สิแล้วเราพยายามทักเฟสพยายามจะถามต่างๆแต่ผลคือเขาไม่อ่าน ไม่ออน และเราก็ไม่เคยได้คุยกันอีก. แต่เรื่องไม่จบต่อม.3นะค่ะ

มาม.3 เรากับเขาก็เดินผ่านกันตลอดแต่แปลกทุกครั้งที่เดินผ่านเขายิ้มให้ทุกครั้งแต่เป็นเราที่ทำเฉย ไม่ยิ้ม หลบหน้า อาจจะเป็นเพราะเราทำตัวไม่ถูก หรืออาจจะเพราะเขิลหรือรู้สึกดี ตอนนั้นเราก็ถามตัวเองบ่อยนะตกลงเราคิดยังไง เขาทำทุกอย่างเหมือนเดิมหมดยกเว้นเรื่องในเฟส เราเลิกติดต่อกัน ไม่ได้คุยไรทั้งนั้น เราแปลกใจทำไมเขาถึงยิ้มให้เหมือนเดิม ลืมบอกไปข้าวโพดอ่ะเป็นคนเรียนเก่งมากได้เกรด4เกือบตลอด เป็นคนขี้อาย ไม่กล้าที่จะแสดงออกเฉพาะเรื่องความรักละมั้ง เอาเป็นว่าเขายิ้มให้เราตลอดละกัน พอนานขึ้นเราก็ก็เริ่มเขิลแล้วนิดแต่ไม่รู้ว่าชอบเขาหรือรู้สึกผิดหรือรู้สึกดีมันปนกันไปหมด เราพยายามคิดตลอดอ่ะ เรารู้สึกนะจะว่าหลงตัวเองป่าวว่าเขายังเหมือนเดิมแต่เป็นเราที่ไม่แน่ใจ!

พอมาม.4 ทุกอย่างยังเหมือนเดิมค่ะ เขายิ้มให้เราแต่แตกต่างตรงที่เรากับเขาแทบจะไม่เจอกันเลย ในช่วงม.4เลยไม่มีใครมากแต่ถ้าเราเจอเขาเราก็รู้สึกเลยว่าพูดได้เต็มปากว่า ชอบ. ความรู้สึกมันเริ่มเปลี่ยนไปทีละนิดจนเราไม่รู้ตัวมารู้อีกทีก็ตอนที่นานๆเจอกันครั้ง ที่เรารู้สึกได้ว่าชอบเขาเป็นเพราะเราใจเต้นทุกครั้งที่เขาเดินผ่านนะสิ แบบไม่เคยเป็นมาก่อนกับใครทั้งนั้น

พอมาม.5 ปัจจุบัน
ตอนขึ้นม.5มาใหม่ๆ เรากับเขาก็ไม่ค่อยเจอกันหรอกมาเริ่มมีความรู้สึกอีกทีก็ตอนหลังวันเกิดเรา2-3วันเขาเดินผ่านหน้าห้องบ่อยขึ้นตอนแรกไม่ได้สนใจหรอกเพราะเรื่องของเรามันก็นานมากอ่ะจนเราคิดว่าต่างคนต่างลืมกันไปละ ลืมบอกไปค่ะว่าเราเป็นเพื่อนสนิทกับ ก คนที่เป็นเพื่อนสนิทกับเขาเมื้อก่อน แล้วไอ่ น ก็อยู่ห้องเดี่ยวกับเราด้วย โลกมันชั่งกลม =______= เล่าต่อเลยละกันคือห้องน้ำชายอ่ะติดกับห้องเราเขาก็ชอบผ่านไรงี้แต่นั้นไม่เท่ากับว่าตอนที่เขาล้างมือข้างๆห้องเรา มันเป็นหน้าต่างทำให้เห็นด้านนอกตรงอ่างล้างมือแล้วข้างในห้องได้สบายเลยแต่ไม่ใช่ว่าตรงห้องน้ำไม่มีที่ล้างมือ มีแต่งงไงทำไมมันถึงมาล้างตรงอ่างตรงหน้าต่างที่ตรงกับโต๊ะนั่งเราเป๊ะเลย  เรารู้สึกได้นะว่ามันมองแต่คือเข้าใจป่ะเราเป็นพวกที่ว่าเวลาคนมองแล้วรู้สึกได้จะหันไป พอเราหันไปเขาก็หลบตา ทำเหมือนมองทางอื่นด้วยอ่ะเราก็เฉยๆดิ ออกอาการมากไม่ได้เป็นผญ เดี่ยวคนอื่นรู้ด้วยแหละ ยิ่งรรเราเป็นรรผญเกือบหมด เรื่องนิทาเยอะธรรมดา. พอผ่านาไม่กี่วันไอ่ น เพื่อนมันซึ่งตอนนี้เป็นเพื่อนในห้องเราก็มาถามอีกว่า รูป่าวว่าเขายังชอบเราอยู่. เราก็บอกมันไปจะบ้าหรอ. พอเลยเรื่องผ่านมานานละไรงี้แต่ที่จริงเราเขิลมากอ่ะ ยิ่งตอนที่ไอ่ น บอกเรายิ่งแน่ใจว่าเขายังเหมือนเดิมถึงเราจะไม่ได้คุยกันเลย มีต่อนะค่ะ