สวัสดีจ้า ก่อนอื่นเลย ขอแนะนำตัวเองก่อนน่ะ เราชื่อ...เป็ด...(นามสมมุติ)  ตอนนี้เรายังเรียนอยุ่ชั้น ม.ปลาย เราเป็นคนกวนๆ อัถยาสัยดี เข้าหาคนง่าย

      เราเขียนกระทู้ สนทนาเป็นครั่งแรกเลย พิมมั่วบ้าง ตกหลนบ้าง ยังไงเราก็ขอโทดด้วยน่าาา ><

ขอเกรินนำก่อน คือสมัยตอนเราเด็กๆ เรามีพื้นฐานหน้าต้าเฉิ่มมากๆ ค่อนข้างขี้เหล่นั้นแหละ บวกกับหุ่นที่อ้วนอวบเอามากๆ เราเลย จีบใครไม่ค่อยจะติดกับ คนอื่นเค้าหรอก  ต้องผิดหวังแบบนั้นมาตั้งแต่เด็กๆ จนเราเริ่มเข้า ม.ปลาย เรารู้สึกอยากเปลี่ยนตัวเอง แม้เพียงเล็กน้อยก็ดี ก็เริ่มฟิตหุ่น ดูแลตัวเอง จนไม่ได้อ้วนอะไรแล้ว เริ่มผอมดูดีขึ้น แต่ก็ไม่ได้ดูดีอะไรขนานนั้น ยังคงคอนเสปเดิม คือหน้า.....! ก็เนอะ แต่ที่มีมากขึ้นคือ ความมั่นหน้า และ คารมณ์ขั้นเทพของเรา
บวกกับมีเพื่อนที่ฮอตมากๆใน ร.ร. เป็นเพื่อนสนิทละมั้ง เลยทำให้เราพลอยติดราก ไปกับมันด้วย ช่วงนั้นก็ยอมรับเลยว่า คุยกับ คนไปทั่วมาก วันๆหนึ่งแบ่งเวลา ตอบแชทแทบไม่ทัน (แหนะ ! ชมตัวเองก็เป็นเนอะเรา555)  แต่ก็มีมาถึงจุดหนึ่ง ที่เราเหลือคนคุยแค่ 2 คน (คือตอนนั้นอยากจิงจังกับใครซักคนด้วยมั้ง) และ2คนนั้น เป็น 2 คนที่เรารู้สึกว่ามันใช้ละมั้ง ไอคนแรกชื่อ
ฝ้าย (นามแฝง) อีกคนชื่อ (มอส) นามแฝงเช่นกัน แต่เรารู้สึกลงเอยกับ มอสมากกว่า เพราะ ด้วยหุ่นอันน่าเจี้ย ของมอสด้วยละมั้ง (แอบติดเรทหน่อยๆ) เราเลยตัดสินใจเลือกมอส "ทำเหมือนเลือกได้ 555" เราคุยกับมอส มาได้ซักพัก พักใหญ่เลยแหละ แต่ สุดท้ายแล้วเราสองคนก็ไปกันไม่รอด ด้วยอะไรๆ หลายๆอย่างที่เรามีไม่ตรงกัน รวมถึง มอสเค้าไปมีใจให้คนอื่นอีกด้วย"แต่เราก็บอกไม่ถูกน่ะว่าเราคบกันรึเปล่าในตอนนั้น TT"   ชีวิตเราก็น่าเศร้าแบบนี้แหละ ผิดหวังอกหักแบบนี้มากตลอด

    แต่ทุกคนยังจำฝ้ายกันได้ไม๊ ฝ้ายเป็น ผญ. ที่พื้นฐานหน้าตาก็ไม่ได้ดีอะไร ค่อนข้างดำ แต่หน้าคม มีเสน่ รวมถึง นิสัยอันเพอเฟคสุดๆ เป็น ผญ. คนแรกและคนเดี่ยว เลยน่ะที่เราคุยด้วยแล้วรู้สึกสบายใจเป็นตัวของตัวเอง ไม่ต้องอึดอัด มีปัญหาหรือ ทุกอะไรก็ ระบายกับฝ้ายได้ตลอด จนเราเริ่มรู้สึกชอบเค้าอีกครั่งน่ะ "ตอนนั้นยังไม่ผ่านชีวิต ม.4น่ะ" แต่เรากับฝ่ายก็พัฒนาความสัมพันธ์ให้มากกว่าเพื่อนไม่ได้
เพราะอะไรๆ หลายๆอย่าง จนเราคิดว่าจะไม่คิดเรื่องรักๆ อีกแล้ว จนชีวิตเราผ่านมา ถึง ม.5 ตาม ธรรมเนียม ร.ร. เรา ได้จัดมีการรับน้องเกิดขึ้ย "ก่อนหน้านี้ก็มีสืบหน้าตาพวกผญ.ห้องน้องรหัสมาพอสมควร" ถือว่าอยู่ในระดับ เพอเฟคหลายคนเลยทีเดี่ยว  555555 แต่สุดแล้วเราก็เจอเนื่อคู่จนด่ายยยยย (เพ้อเจ้อเนอะะะ พึ้งพูดว่าจะไม่คิดเรื่องความรักๆไปเมือกี้เอง) น้องคนนี้ชื่อ...ส้มแล้วกัน 555 "นามแฝง"


    เราตกหลุมรักตั้งแต่แรกพบเลย น้องเค้า มีเชื้อจีน ขาว ตาตี๋ ตัวเล้กๆ น่าเอ็นดูมากๆ เราเห็นแวบเเรกคือเรารู้เลย ว่าเราต้องเป็นคนดูแลน้องเค้าให้ได้ (หมายถึงแฟนหนะ555) แต่เหมือนฟ้าลงโทษให้กับรักของข้าน้อยยยย รุ่นพี่สายรหัสเราชิง ตัดหน้าจีบน้องเค้าไปตั้งแต่ ปิดเทอมก่อนเราขึ้นม.5 แล้วว วว
เหมือนฟ้าผ่าลงมาที่กลางอกเราดัง บึ้มมมม ปู้นๆ ฉึกฉัก ปู้นๆ .. !  เราเฟลมากในตอนนั้น เหมือนรักแท้เราลอยหลุดไปทันที  จน เทศกาลรับน้องผ่านไป ไม่นาน ก็เหมือนฟ้าจะเห็นค่าของนั้าตาหอยทากน้อยๆ ตัวนี้ อยุ่ดีดีน้อง เค้าก็แอตเฟสเรามา แถบยังทักแชทเรามาด้วย โอ้ยยย เราดีใจเนื่อเต้นไปหมด ต่างฝ่ายต่างชวนคุยกันไม่หยุด ในตอนนั้นเรา มีความสุขมากๆเลยน่ะ บอกไม่ถูกเหมือนกันทั้งๆที่คุยกันครั่งแรก แต่รุ้สึกเหมือนถูกชะตายังไงไม่รู้ ผ่านไปเกือบอาทิต เราคุยกันมาตลอด จนเราลืมเรื่อง พี่สายรหัสที่จีบน้องเค้าไปก่อนหน้านี้เลย จนมารู้ทีหลังว่า พี่เค้าเลิกจีบไปซักพักแล้ว ด้วย สาเหตุ อะไรบ่างอย่าง ที่น้อยคนนักที่รู้ และคนที่รู้ก็ไม่ปริปากบอกใครเลย เราก็เนอะ ช่างมัน ไม่อยากให้เรื่องแบบนี้มาทำลายความรักอันล้นใจของเรา "แหว่ะ"  แต่ด้วยนิสัยอันขี้หึ่งชอบคิดไปเอง ชอบประชดประชันของทั้งเราและน้องเค้า ก็ทำให้เราทะเลาะกันเกือบทุกวัน แต่ก็เป็นเรานิแหละ ไม่ว่าใครจะผิดหรือถูก ก็จะเป็นฝ่ายขอโทดน้องเค้าก่อนเสมอ  นํ้าเน่าเนอะ
    จนมาถึง วันที่ ร.ร. ของเรา ไปงานเปิดบ้านของมหาลัย (ซึ้งมีทุกๆปี) ตรงกับวันครบรอบหนึ่งเดือนที่เราคุยกับน้องเค้ามาเลย เราก็กะจะสารภาพรัก แบบหวานๆ ซึ้งๆ ฮาๆ เพ้อทุกบรรทัด เราไปรับน้องเค้าที่บ้านตั้งแต่เช้าเพื่อไปเช็คชื่อให้ทันช่วงเช้า ก็เนอะ รถติดตามเคย เพราะมี ร.ร.จานทั่วสารทิตไปที่งานๆนี้ แต่ก็ถึงทันเวลาอยู่น่ะ แต่เรื่องราวก็ไม่ได้หวานชื้นไปทั้งหมด น้องเค้าดันมาบอกเราว่า เค้ามีนัดกับ  ห้องป้ารหัสไว้แล้วแต่ก็โชคดีที่เป็น ผญด้วยกัน แถมเรามีนัดไปห้องซ้อมดนตรีกับเพื่อนด้วย ก็เลยโอเคร ก็ต้องแบ่งเวลาให้กันมั่งแหละเนอะ จนเราทำธุระเส๊จ ช่วงบ่ายๆ เหมือนฟ้าเต็มใจ ไฟดับเกือบทั้งเมือง น้องเค้าก็เลยโทรมาให้เราไปรับ (หี้วววได้อยุ่กัน 2 คนแล้วเว้ยย55) แต่ก็มโนเหมือนเดิม เพราะต้องพาป้ารหัสไปด้วย โอ้ แต่ก็เนอะ ช่างเหอะ เราได้ไม่กดดันด้วย เราก็พาน้องเค้าไปกินไอติมร้านหนึ่งข้างมหาลัยนั้นแหละ กินกันไปได้ซักพัก หน้าของป้ารหัส ที่เห็นเราหยอกล้อกับน้องเค้าก็เริ่มเปลี่ยนไป หน้าตาของพี่เค้าดูเหมือนโคนัน มาก ฮาๆ หรือเราคิดไปเอง จนน้องเค้ามีโทรศัพโทรเค้ามา ก็ตามฟอมไปรับนอกร้านทำให้ดูน่าสงสัยมากขั้น แต่เราก็ไม่คิดอะไร เพราะอาจเป็น ธุระสำคัญอะไรงี้ จนป้ารหัสก็เริ่มมองหน้าเราหนักขึ้น จนสุดท้ายปริปากถามเราขึ้นมาว่า

:รุ้จักส้มมานานแล้วหรอ
:วันนี้ก็ครบเดือนคับพี่
:ไปรับไปส่งส้มบ่อยไหม(ฮ่ะถามอะไรเนี้ย เริ่มสงสัย)
:ก็บ่อยน่ะคับ เกือบทุกเสาร์ของเดือนนั้น
:แล้วรู้อะไรบ้างไม๊...? (เห้ย...บอกงี้หน้าเสียเลยน่ะเว้ย)
:พี่ไม่บอกผมจะรู้ไม๊ละคับเนี้ย ฮาๆ (หยอดมุขไม่อยากให้สถานะการณ์มันเครียด)
:ส้มเค้ามีแฟนแล้วน่ะ คบกันมา หลายเดือนแล้วด้วย (จุดๆนั้นบอกเลยว่าผม นิหน้าชาไปหมด ตัวสั่นทำอะไรไม่ถูก)
:ช้ายอะป้าว อย่ามาล้อผมเล่นหน่าาา (แต่เราก็แอบเชื่อน่ะ เพราะที่ผ่านมา น้องเค้าพยายามปิดบังผช. คนหนึ่งที่โพสหน้าเฟสน้องเค้าหวานๆตลอด)

  จนน้องเค้าก็เข้ามาในร้าน บรรยากาศ เปลี่ยนไป ทุกคนเงียบ สีหน้าไม่ดี จนน้องเค้าถามขึ้นมาว่า มีอะไรกัน ทำไมเงียบกันหมด เราก็ไม่พูดอะไร ยิ้มกลบเกลือน พี่เค้าก็บอกป่าวไม่มีอะไร จนเราไม่อยากอยู่ในสถานะการนั้นนานๆ กลัวนํ้าตาหอยทากอันแมนๆ ของเราไหลออกมา เลยเรียกเช็คบิน แล้วไปส่ง พี่เค้ากับ น้องเค้า ที่งานมหาลัยยนั้นแล้ว รีบขับรถออกมา จนนํ้าตาน้อยๆ ของเราก็ไหลออกมาจนได้ เราสับสนไปหมด ที่ผ่านมาคืออะไร หลอกเรามาตลอดเลยหรอ หรือ แค่การเข้าใจผิด เราสับสนไปหมด จนเราตัดสินใจขับรถกลับบ้าน ทั้งๆ ที่คืนนั้นมีนัดสังสันกับเพื่อนต่อ แต่เราไม่สนใจอะไรทั้งนั้น อยากกลับไปร้องให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย ขับมาได้ครึ่งทางก็เหมือนกับ ป้ารหัสได้บอกเรื่องนี้กับน้องเค้าไปว่าบอกเราแล้วว่า น้องเค้ามีแฟนแล้ว ก็พยายามติดต่อเราทุกทาง แชทเฟส ส่งข้อความ ทักแชทเฟส จนเราใจอ่อนจอดรถข้างทางแล้วคุยกันให้รู้เรื่อง น้องเค้าก็บอกขอโทดที่ไม่ได้บอก อ้างเหตผลสารพัด บอกว่า กลัวพี่ทิ้งหนูไปบ้าง กลัวพี่คิดมากบ้าง อะไรไม่รู้จำไม่ได้เยอะไปหมด เราก็พยายามใจแข็ง ว่าน้องมีแฟนแล้วน่ะ จะคบซ้อนหรอ พี่ไม่เอาน่ะ
น้องเค้าก็บอกเป็นพี่ก็ได้ อะไรก็ได้ แค่ไม่อยากให้พี่ไปไหน ไม่อยากให้เราหายไป เราก็บอกไปน่ะ ว่าไม่ได้หรอก เรารักไปแล้ว ไม่ได้เผื่อใจด้วยซั้า เจ็บสุดๆที่เจอแบบนี้ จนคุยกับอยู่พักใหญ่ จนน้องเค้าเหนื่อยที่จะรั้งแล้วมั้ง ก็บอกเราว่า งั้นพี่ก็ขับรถกลับดีดีน่ะ อย่าขับเร๊ว ถึงบ้านแล้วโทรมาหาเค้าด้วยอะไรประมาณนี้แหละ เราก็ฮ่ะ ตกใจ ไม่ตื้อต่อแล้วหรอก 555555 แอบหวังว่าน้องเค้าจะเลือกเราหน่อยๆ แต่ก็เนอะ มันผิดด้วยแหละไปยุ้งกับคนที่เค้ามีคนดูแลอยู่แล้ว  เราก็ชับกลับบ้าน แล้วก็ทักแชทไปบอกน่ะว่าถึงแล้ว น้องเค้าก็ยังพายามติดต่อไม่หยุดน่ะ เราก็ไม่ตอบแชทเลยหลังบอกว่า ถึงแล้ว โทรเราก็ไม่รับ

เราร้องให้อยู่ในห้องไม่กินข้าว ไม่หือไม่ฮือ กับใครเลยตอนนั้น เศ้ราอยู่คนเดี่ยว จนเวลาผ่านมาถึง 5 ทุ่มกว่าๆ น้องเค้าใช้โทรศัพแม่สง SMS มา ประมาณว่า "พี่เหมือนเดิมได้ไม๊ไม่เปลี่ยนไปได้ไม๊เค้ายอมพี่แล้วเค้าขาดพี่ไม่ได้ให้อภัยเค้าได้ไม๊เค้าขอพี่มากไปไม๊" .....! เราตกใจมากเลยตอนนั้น



ค่อยมาต่อน่ะคับบบบ ปวดไหลไปหมดแล้ว