ตอนขึ้นมาม.ปลายเเรกๆ(ม.4)เราโกหกเพื่อนบ่อยมากแต่ไม่ใช่เพื่อนสนิทน่ะ คือที่เราโกหกไปก็จะมีแต่เรื่องงานเดี่ยวอ่ะงานของตัวเองคือเพื่อนเค้าถามว่าเราทำการบ้านเสร็จรึยัง เราก็ตอบไปว่าทำเสร็จแล้วส่งครูไปแล้ว แต่ความจริงคือยังไม่ได้ทำและยังไม่ได้ส่งเลย หรือบางทีเวลาครูมาทวงงานเราก็โกหกครูไปว่าเราลืมงานไว้ที่บ้านแต่ความจริงคือนั้นแหละยังไม่ได้ทำ ถามว่าเพื่อนดูออกมั้ยว่าเราโกหก เราว่าเพื่อนน่าจะดูออกอ่ะดูจากแววตาเพื่อนแล้ว แต่เพื่อนก็ไม่ได้อะไรกับเราอ่ะยังคุยกันปกติได้ เหมือนว่าเพื่อนทำเป็นไม่สนใจเรื่องที่เราโกหก แต่ช่วงหลังๆขึ้นม.5ม.6เราเลือกที่จะไม่พูดโกหกแล้วอ่ะความจริงคือเราก็อยากจะปรับปรุงตัวด้วยอยากจะฝึกให้ตัวเองมีความรับผิดชอบต่อหน้าที่ที่ได้รับและอยากจะแก้ไขทุกอย่างที่เคยทำตัวแย่ๆแบบนั้นกับเพื่อนและครู พอนึกย้อนกลับไปตอนม.4ก็คิดว่าไม่น่าโกหกเลย มันกลายเป็นความรู้สึกผิดอ่ะ
เคยโกหกเพื่อนกันมั้ยคะ
แต่ช่วงหลังๆขึ้นม.5ม.6เราเลือกที่จะไม่พูดโกหกแล้วอ่ะความจริงคือเราก็อยากจะปรับปรุงตัวด้วยอยากจะฝึกให้ตัวเองมีความรับผิดชอบต่อหน้าที่ที่ได้รับและอยากจะแก้ไขทุกอย่างที่เคยทำตัวแย่ๆแบบนั้นกับเพื่อนและครูพอนึกย้อนกลับไปตอนม.4ก็คิดว่าไม่น่าโกหกเลย มันกลายเป็นความรู้สึกผิดอ่ะ