ตามหัวข้อกระทู้เลยคะ ผสมกับการระบาย เรื่องมีอยู่ว่าคือเราเป็นเด็กอาย 18 เรามีเรื่องเครียดในชีวิตอยู่พอประมาณ ถ้าถามว่าเรื่องอะไรบ้างล่ะ ขอตอบว่ามันเป็นหลายๆเรื่องที่เกิดขึ้นในชีวิตประจำวัน มันมักจะเกิดขึ้นเมื่อเวลามีทุกข์  ซึ่งทุกคนก็เป็นใช่ไหมคะ แต่กับเรา เราจมปลักกับความเครียดมากเกินไป  ทั้งๆที่เราเป็นคนไม่คิดอะไร หมายถึงไม่คิดแค้นฝังใจ ปล่อยวางกับทุกอย่าง ใจไม่คิดโกรธใคร แต่สมองกับตรึงเครียด และวิตกกังวล และขี้กลัว  ร้องไห้ง่ายมาก แต่ไม่ขี้อายเวลาอยู่กับเพื่อนเราก็พูดมากปกติ แต่พออยู่กับตัวเองก็จะมีอาการแบบนี้ บางเรื่องเราต้องใช้เวลาหลายชม.เพื่อหยุดคิดมาก หรือบางครั้งเราก็ต้องใช้เวลาทั้งวัน จนกระทั่งผ่านไปอีกวันเราก็ยังคิดมากอยู่ จนบางครั้งเราคิดว่าเราเก็บกดและอ่อนแอเกินไป จิตใจเราไม่เข้มแข็งพอ.  แต่เราเป็นพวกชอบหาทางแก้ไขให้ได้ เราต้องหาทางออกให้ได้ เราก็พยายามหาข้อมูลว่าเราเป็นอะไร  สิ่งที่ทำให้เราเป็นทุกข์ในช่วงหนึ่ง คือการที่เราคิดถึงชีวิตตัวเองว่าเราชอบโดนปิดกั้นโอกาสจากพ่อแม่ เราก้แอบร้องไห้กับตัวเองและรู้สึกเก็บกด พูดอยู่ในใจคนเดียว รู้สึกทุกข์มาก เราคิดหาเหตุผลว่าเราร้องไห้เพราะใช้อารมณ์ใช่ไหม เราคิดถึงแต่ตัวเองเอาแต่ใจใช่ไหม แต่ไม่ เราเสียใจและรู้สึกผิดกับมันด้วยซ้ำ คิดว่าชีวิตมันไม่น่าเป็นแบบนี้เลยแต่ไม่เคยโทษพ่อแม่ตัวเอง เพราะโตแล้วต้องมีเหตุผล แต่ทุกครั้งที่เราร้องไห้ง่าย เป็นเพราะว่าเราอดทนไม่ไหว เหมือนเป็นที่จิตใจไม่ใช่สมองของเรา น้อยใจง่ายเกินไป นิดๆหน่อยๆก็น้ำตาตกคือเราว่ามันก็ไม่ใช่ และเหมือนรู้สึกต้องระบายยไม่งั้นไม่ไหว ทั้งๆที่ ถ้าคนจิตใจเข้มแข็งจะไม่ร้อง แต่เราคิดว่าคนอื่นด่ายังไม่เสียใจเท่ากับพ่อแม่ของเราด่าเรา มันเป็นเพียงเสี้ยวความคิดนึงที่ทำให้เรารู้สึกว่าจิตใจเราไม่ปกติ ในหลายๆเรื่อง เราก็เลยคิดว่าหรือเราถูกเก็บกด ไม่ใช่ปัญหาครอบครัวอย่างเดียว ปัญหาเรื่องเพื่อน เรื่องเรียน ก๋เป็นสิ่งที่มากระทบจิตใจเราก็เหมือนกัน    ก็เลยเสิชหาไปๆมาๆ ได้ไปอ่านข้อความของดร. คนหนึ่งขอไม่เอ่ยนาม เราว่าเขาเข้าใจปัญหาในชีวิตครอบครัวของคน ซึ่งเราก้อ่านเจาะลึกไปเรื่อยๆ จนได้ความว่า ถ้ามีลักษณะแบบนี้ จะส่งผลให้เป็นแบบนี้ๆ ยังไง เราจึงย้อนมาดูตัวเอง  ว่าเราเข้าข่ายมีพฤติกรรมแบบนี้ คือ โรคซึมเศร้านั้นเอง..

1. รู้สึกจิตใจหม่นหมองหรือไม่ (เกือบตลอดทั้งวัน)

( ข้อนี้เราเป็นเวลาทุกข์เรื่องเพื่อนเรื่องบางเรื่องที่ไม่สบายใจ )

2. รู้สึกเป็นทุกข์จนอยากร้องไห้

(เป็นประจำ เป็นบ่อยร้องไห้ง่าย)

3. รู้สึกหมดอาลัยตายอยาก

(เป็นบ่อยเช่นกันชอบเบื่อโลก และชอบบ่นเรื่องตายช่วงมีเรื่องเครียด)

4. รู้สึกไม่มีความสุข หมดสนุก กับสิ่งที่เคยชอบและเคยทำ

( ไม่มีความสุขเพราะเกิดความกังวล วิตกจริต )

5. รู้สึกผิดหวังในตนเอง และโทษสิ่งที่เกิดขึ้น

( เป็นประจำมักคิดไปไกลคิดเองเออเองก่อนเรื่องจะเกิดขึ้น)

6. รู้สึกสูญเสียความเชื่อมั่นในตนเอง

(เป็นแต่ไม่บ่อย เพราะไม่ใช่คนขี้อาย)

7. รู้สึกอยากอยู่คนเดียวไม่อยากสุงสิงกับใคร

(ชอบอยู่คนเดียว ชอบทำตัวเงียบเวลามีเรื่องทุกข์ ไม่ต้องการรับรู้อะไรจากรอบข้าง ที่ไม่อยากรับรู้เพราะมันหนักหัวไม่ใช่เรื่องของเรา )

8. รู้สึกตนเองไม่มีคุณค่า

(บางครั้ง คิดว่าตัวเองเป็นใครทำอะไ ใช้ชีวิตน่าเบื่อไป)

9. คิดอะไรไม่ออก

(เป็นบ่อย ชอบสับสน มึน งง )

10. หลงลืมง่าย
(ที่หนึ่งเลยอันนี้)

11. คิดอะไรได้ช้ากว่าปกติ

(เป็นคนหัวช้า รับรู้ช้ากว่าคนอื่นตลอด )

12. ทำอะไรอืดอาด เชื่องช้ากว่าปกติ

(อันนี้มีคนพูด ก้ช้าจริง  )

13. รู้สึกอ่อนเพลียง่ายเหมือนไม่มีแรง

(เป็นบ้างในเวลามีเรื่องเครียด)

14. รู้สึกเบื่ออาหาร กินได้น้อยกว่าเดิม

(ก้เป็นบ้าง รู้สึกไม่สบายตัว)

15. นอนหลับๆ ตื่นๆ หลับไม่สนิท

(เป็นบ้างบางครั้ง แต่พอลองคิดดูก้แอบบ่อยนะ )


ซึ่งเราก็กลัวระดับหนึ่งว่าจะเป็นโรคนี้ เพราะหาทางออกไม่ได้กับสาเหตุพวกนี้  และเคยเครียดเรื่องเรียนมากๆตอนม.ต้นและจมปลักกับมันมาก ที่บ้านก็กดดัน  จนเครียดมาก และปวดหัวมาก เวลาหันหัว จะปวดทันทีเป็นระยะๆ เคยไปหาหมอแต่วัดความดันก็ปกติด ก็เลยไม่ได้ใส่ใจ ไม่ได้หาต้นตอต่อ แต่ในใจคิดไว้ว่าต้องเกิดจากความเครียด  แต่ก็พิสูจน์ไม่ได้.  

เราก็เลยคิดว่าเราอยากลองพบจิตแพทย์ดูสักครั้ง เพื่อนๆในพันทิปคิดว่าควรลองไปดูไหม ?

เราคิดว่าเราไม่ได้บ้าถึงขนาดไม่มีสติเรามีสติ ควบคุมอารมณ์ได้ ไม่โกรธหรือโวยวายหงุดหงิดใส่ใคร พูดรู้เรื่อง แต่เราคิดว่าเรามีความผิดปกติทางจิต หมายถึง จิตไม่มั่นคง อ่อนแอ และสับสนมึนงงกับตัวเอง  แต่ถ้าเราปล่อยไปนานๆเข้าเมื่อโตขึ้นถ้าเป็นต้องรักษายากแน่ๆ

สุดท้ายนี้เราอยากจะบอกว่ามันเป็นการระบายความรู้สึกของเราอย่างหนึ่งไม่ได้มีเจตนาต้องการอย่างอื่นใดแอบแฝง   ใครที่เป็นเหมือนเราหรืออยากจะเข้ามาให้คำแนะนำก็มาแชร์กันได้นะคะ เราพร้อมจะรับฟังและพร้อมจะนำไปแก้ไขเพื่อคุณภาพชีวิตของเราจะได้ดีขึ้นเพราะเราก้ต้องโตขึ้นชีวิตข้างหน้าต้องเจออะไรอีกมายมาย. และผิดพลาดประการใดขอโทษไว้ณที่นี้ด้วยนะค้ะ ขอบคุณค้ะ

ปล.ชีวิตเราก็มีสิ่งดีๆเหมือนกันนะคะแต่เราแค่รู้สึกกว่า เราจมปลักกับความทุกข์มากเกินไป กลัวมันสะสมมากเกินไป แค่นั้นเองคะ.