จขกท.ปีนี้อายุ 21 ปีแล้วแต่ความรู้สึกบางทีก็เหมือนว่าความคิดยังเด็ก บางทีก็เหมือนเราคิดแบบคนที่โตแล้ว

ก่อนหน้านี้เราเคยทำงาน ทุกวันนี้ก็ยังทำอยู่ บางครั้งเวลาที่เรานั่งรถเมล์ออกไปทำงานมองไปนอกหน้าต่างเห็นผู้คนมากมาย ทั้งคุณลุง คุณป้า ต่างๆไม่เว้นแต่วัยรุ่นวัยเดียวกันหรือ วัยที่อ่อนกว่าอายุยังน้อยกว่า ทุกคนต่างมีงานที่ทำอยู่ แต่จุดมุ่งหมายแท้จริงแล้วมันคืออะไรหรอ

เราเป็นคนนึงที่ทำงาน เพราะอยากแบ่งเบาภาระที่บ้าน แต่กลับกันเรากับรู้สึกเหมือนทำให้พ่อแม่เป็นห่วงมากขึ้น เงินเดือนที่ได้มามันก็ไม่ได้มากมายอะไรเลย แต่สิ่งที่เราได้เราเห็นรอยยิ้มของพ่อแม่นะ เรารู้สึกภูมิใจมาก หายเหนื่อยเลย

แต่ตอนนี้เราอายุ 21 จะเข้า 22 ปีแล้ว เพื่อนเราคนนึงเริ่มเล่นหุ้น มีชีวิตที่ดี(ตามสไตล์ชีวิตของเค้า) ส่วนเพื่อนเราอีกคนใช้เวลาไปกับการช่วยงานแม่ ดูแลแม่ ดูแลทางบ้าน ทั้งๆที่เป็นลูกผู้หญิงคนสุดท้อง เพราะพี่ชายไม่เข้ามายุ่ง เราไม่ทราบสาเหตุว่าเพราะอะไร แต่ทุกคนคงมีเหตุผลของตัวเอง และเพื่อนของเราที่มีชีวิตที่ดีก็จะหันมาถามเรากับเพื่อนว่า ทำไมเธอต้องทำงาน ทำไมเธอต้องช่วยงานแม่ แม่เธอใช้งานเธอหนักไปมั๊ย เธอจะเรียนจบรึเปล่า? .... เราตอบเพื่อนไปว่าแต่ละคนมีพื้นฐานชีวิตไม่เหมือนกัน อะไรที่เราทำได้เราก็ทำคะ

จขกท.เป็นลูกสาวคนเดียว ทางบ้านมีหนี้เรายอมรับ พ่อกับแม่เรากู้เงินมาต่อเงิน เราไม่มีพี่มีน้องและเข้าสังคมไม่ค่อยเก่ง เราเคยมองย้อนไปตอนเด็กๆ ก็ยังเคยคิดว่าทำไมตอนนั้นไม่ทำอย่างนี้ ทำไมตอนนี้ไม่ทำอย่างนั้น เสียดายเหมือนกันที่ไม่ได้ใช้ชีวิตให้ตามวัย ยกตัวอย่างเราเช่น ป.3เพื่อนๆเค้าวิ่งเล่นกัน แต่เรากับนั่งนิ่ง(ไม่กล้าแสดงออกไม่กล้าคุยกับเพื่อน) ไม่รู้ตอนนั้นเราคิดอะไรอยู่ นึกย้อนไปแล้วก็เสียดายเหมือนกันอยากใช้ชีวิต ใช้เวลาเล่นในวัยเด็กให้คุ้ม

จนตอนนี้เราเริ่มต้องมาคิดใหม่ แต่เรายังจับจุดไม่ได้ เราเลยอยากได้คำแนะนำ ในวัยนี้คุณทำอะไรกันอยู่ นอกจากกิน เที่ยว เล่น แล้วคุณมีความคิดหรือตั้งเป้าหมายกันรึยัง ส่วนเรายังไม่มี 555+ ที่จริงก็มีแหละแต่เรายังจับจุดไม่ถูก ลึกๆเราแล้วแค่เห็นพ่อกับแม่มีความสุขยิ้มเพราะเรา ก็ตื้นตันอย่างบอกไม่ถูก เงินเดือนเดือนแรกโดนหักค่าต่างๆมากมาย ออกมาได้ 3พัน เราให้แม่พันนึงให้พ่อพันนึง ท่านยิ้มมีความสุขมาก เราเองก็เขินนะรู้สึกตื้นตันอย่างบอกไม่ถูก ได้พาพ่อแม่ไปทานข้าว เสร็จแล้ววันต่อไปก็ขอตังเค้าไปทำงานต่อ55+ ที่จริงเราก็ว่าจาเปลี่ยนการทำงาน เปลี่ยนความคิดใหม่แล้ว แต่ยังไม่มีโอกาสได้ตั้งสติ ใชัความคิด จับจุดให้แน่วแน่ เราค่อนข้างเป็นคนคิดเยอะใช้เวลา ชม. 2ชม. คงไม่พอ เราต้องใช้เป็นวัน

แล้วเพื่อนๆพี่ๆหล่ะคะตอนนี้คิดอะไรอยู่ ตั้งเป้าหมาย จับจุดกันยังไงบ้าง เราเองพูดตรงๆบางทีก็เหมือนยังเด็ก คนรอบข้างก็ยังถามว่าโตรึยัง เราก็อายนะ เหมือนหลอกด่ายังไงไม่รู้ จะปลอบใจว่าตัวเองหน้าเด็กก็ยังไงอยู่  คนเราเริ่มต้นก่อนโตก่อน คิดได้ก่อน คิดเป็นก่อนได้เปรียบ ใจนึงเราก็อยากจะใช้ชีวิตไปวันๆก่อนไม่เครียด อีกใจเห็นคนอื่นก้าวหน้าหรือมีจุดมุ่งหมาย เราไม่ได้อิจฉา แต่ก็พลอยหึกเหิมตามไปด้วย
ส่วนตัวเราแล้วไม่ชอบทำไรไม่มีจุดหมายเลื่อนลอยแต่ทุกวันนี้ก็ยังเป็นอยู่ เราเลยอยากได้ประสบการณ์จากพี่ๆเพื่อนๆ ความคิดเห็นต่างๆ ขอขอบคุณพี่ๆเพื่อนๆไว้ตรงนี้คะ ขอบคุณค่ะ