เหตุการณ์ต่อไปนี้เป็นประสบการณ์สยองขวัญที่เกิดขึ้นกับตัวผมเองครับ กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกที่ผมตั้งขึ้นมาเพราะฉะนั้น ถ้าผิดพลาดอะไรขออภัยด้วยครับ ก็ถือว่าเล่าขำๆนะครับ เพราะผมนอนไม่หลับ อยากจะหาเพื่อนช่วยแชร์

เกริ่นก่อนนะครับว่าตัวผมเองเป็นคนไม่เชื่อเรื่องผี แต่ก็กลัวผีมาก ยังไงดีล่ะ ก็คือไม่เชื่อเพราะไม่เคยเห็น กลัวหนังผี แต่ก็ชอบดู ชอบพิสูจน์ เพราะเป็นคนที่

เพื่อนยุง่าย 55555555 ใจจริงลึกๆแล้วก็อยากเจอซักทีให้รู้เลยว่ามีไม่มี (แต่ไม่ต้องน่ากลัวมากนะ 55555555) เก่งมากเวลาอยู่กันหลายคน ผมวิ่งคนสุดท้าย แต่ผมวิ่งเร็วมาก (ฮา)

แล้ววันนึงผมก็เจอดีจนได้ครับ เจอที่ไหนไม่เจอ ดันเจอที่ห้องนอนตัวเองเลย

เรื่องมันมีอยู่ว่า ตัวผมเองเนี่ยเป็นคนต่างจังหวัด เข้ามาเรียนที่กรุงเทพฯครับ ก็เลยเช่าห้องอยู่คนเดียว ห้องพักที่ว่าก็น่าอยู่ดีครับ ใหม่ สะอาด (ย้ายเข้ามา

ใหม่ๆยังมีกลิ่นสีอยู่เลยครับ) ดูเป็นห้องที่ไม่น่ามีประวัติ หรือพิษภัยอะไร เสียอยู่อย่างเดียวก็คือว่าออกจะมืดไปหน่อย เพราะว่าอยู่ชั้น 1 ระเบียงหลังห้องติด

กับกำแพงหอพักข้างๆ กลางวันจะมืดมากต้องเปิดไฟถึงจะอยู่ได้ แต่กลางคืนจะมีไฟจากหอข้างๆส่องเข้ามาพอมองเห็นได้สลัวๆครับ (ไม่ค่อยเกี่ยวกับเรื่อง

ที่จะเล่าเท่าไหร่ แต่มันเกี่ยวกับเรื่องอื่นๆที่เจอในห้อง เดี๋ยวเล่ากระทู้หน้านะครับ)

วันนั้นครับ ผมก็นั่งทำงานบนเตียงตามปกติ ในท่ากึ่งนอนกึ่งนั่ง เอาโน๊ตบุ๊ควางบนโต๊ะญี่ปุ่นคร่อมตัวไว้ ทำได้ซักพักก็เริ่มขึ้เกียจครับ ตัวผมก็ค่อยๆไหลลง

ไปเรื่อยๆจนเป็นท่านอนทำงานโดยสมบูรณ์แบบ 555555555 ขณะนั้นเวลาตี3 ผมเริ่มจะไม่ไหวแล้วครับ แต่งานจะเสร็จแล้วก็เลยฝืนๆทำต่อไป ก็กะว่า

เสร็จเรียบร้อยจะไปปิดไฟนอนแหละครับ แต่หลังจากนั้นอยู่ดีๆ ผมก็วูบหลับไปโดยไม่รู้ตัวเลยครับ ทีแรกยังเข้าใจว่าตัวเองปิดไฟนอนตามปกติด้วยซ้ำ ผม

คงจะหลับไปถึงเช้าแหละครับ ถ้าเกิดว่าคืนนั้น ผมไม่สะดุ้งตื่นขึ้นมาซะก่อน

***** ขอคั่นเหตุการณ์ปัจจุบันด้วย flashback นะครับ จริงๆแล้วตอนเด็กๆผมก็เคยมีประสบการณ์คล้ายๆผีอำอย่างนี้มาแล้วครับ ก็คือตื่นมากลางดึก มอง

อะไรไม่ค่อยจะเห็น รู้สึกอึดอัดเหมือนมีใครมานั่งทับเรา ขยับตัวไม่ได้ ควบคุมร่างกายตัวเองไม่ได้ ร้องตะโกนเรียกใครก็ไม่ได้ วิธีการของผมก็คือ ผมจะไม่

ลืมตามองมันครับ "เออ มาแล้วชะ กูไม่มองซะอย่าง กูก็ไม่เห็นหรอก 5555555" ผมเชื่อของผมอย่างนั้น ผมก็จะหลับตา สวดมนต์ แล้วก็คิดในใจว่า

"เออ นั่งทับได้ ทับไปนะ กูจะนอน" คือกลัวก็กลัวนะครับ แต่ง่วงมากกว่า ทำอย่างนี้ ผมก็จะไม่เจอผีครับ จนกระทั่งโตขึ้นมานิดนึงถึงรู้ว่า ทั้งหมดมันเป็น

เรื่องที่อธิบายได้ทางวิทยาศาสตร์ ก็เลิกเชื่อไปนานเลยครับ จนกระทั่งเกิดเหตุการณ์นี้ขึ้นมา แล้วมันก็เปลี่ยนความเชื่อเรื่องผีของผมไปตลอดชีวิต

สรุปก็คือ เมื่อไหร่ที่ผมโดนผีอำ ผมจะรู้สึกก่อนว่าผีอำนะ นั่งทับนะ จากนั้นจิตของเราเองนี่แหละครับที่จะจินตนาการภาพว่ามีเงาดำนั่งทับเราอยู่

******กลับมาที่เหตุการณ์ปัจจุบันครับ ผมตื่นขึ้นมากลางดึกตอนนั้นเลยครับ ไม่รู้ว่าหลับไปนานเท่าไหร่ คราวนี้ที่มันต่างจากทุกครั้งก็คือ ผมนอนเปิดไฟ

ทิ้งไว้ครับ ดังนั้นแม้ว่าผมจะยังงัวเงียๆอยู่มาก เพราะว่าเมาขี้ตาอยู่ แถมแสงไฟจากหลอดนีออนบนเพดานก็ทำให้ดวงตาปรับภาพได้ลำบากขึ้นไปอีก แต่

เพราะว่ามันสว่างมากๆ มันทำให้มองเห็นอะไรเป็นอะไรได้แบบไม่ต้องพึ่งมโนเลย

//////// นึกภาพตามนะครับ ผมลืมตาขึ้นมา ทุกๆอย่างสว่างจ้า พร่ามัวด้วยแสงสีขาวสว่างๆ ผมเห็นเงาดำๆ ลอยอยู่ตรงหน้าผม ห่างไปประมาณ คืบนึงได้

ครับ แต่ก็ยังมองไม่ชัดว่ามันคือเงาอะไร ซักพัก ตาผมก็ค่อยๆชินแสง แม้จะมองยังไม่เห็นชัดนัก แต่ผมก็ไม่รอดูแล้วครับ ผมหลับตาแน่น พยายามคิดว่า

ภาพตรงหน้าคงไม่ใช่สิ่งที่คิด

***************************************** มีคนนั่งชันเข่ายองๆ จ้องหน้าลงมาหาผมครับ *********************************

โทษทีนะครับคือว่า ผมนอนคนเดียว แล้วหมาเริ่มหอนแล้วครับ มันดึกแล้วพรุ่งนี้ต้องตื่นไปทำงานแต่เช้า ไว้เดี๋ยวจะรีบมาต่อให้จบนะครับ ขอโทษด้วยครับ คือว่าพูดแล้วยังขนลุกไม่หาย

(แวะมาedit หัวกระทู้ครับ