สวัสดีครับ ผมอยากเล่าประสบการเรื่องการโดน "ผีอำ" ให้ฟัง...... ทุกคนคงจะรู้อาการของการโดนผีอำมาบ้างแล้วผมจะข้ามตอนนี้ไปเลย

ผมเป็นคนที่โดนผีอำค่อนข้างจะบ่อย จำครั้งแรกได้ที่โดนกลัวมากครับตื่นมากลางดึกขยับตัวไม่ได้สวดมนต์ยังไงก็ไม่หายตั้งแต่นั้นผมเลยกลัว

การนอนหงายจนตัวเองกลายเป็นคนติดการนอนคว่ำ(การนอนหงายมักจะโดนผีอำ) จนมันหายไปพักนึงและแล้วอยู่ๆมันก็กลับมาอีกผมกลัวมาก

เพราะว่าประสปอุบัติเหตุทำให้นอนคว่ำไม่ได้ต้องนอนหงาย แต่ทุกครั้งผมไม่เคยเห็นเงาดำมาคร่อมร่างๆ แต่ผมเป็นคนที่ไม่เชื่อเรื่องผีอยู่แล้ว

แต่ก็กลัวเพราะว่าเค้าบอกมาว่าผีมากดร่างไว้ ผมจึงทดลองด้วยตัวเองว่าอาการนี้มันคืออะไรเกิดจากอะไร

       การทดลองครั้งแรกผมหลับตอนบ่ายๆตื่นมาร่างกายขยับไม่ได้ ผมจึงเริ่มสังเกตุอาการผมมองไปรอบๆห้องก็เป็นห้องปกติไม่มีการสวดมนต์

ทำใจไม่กลัวยื้อกันไปมาสักพักก็หาย......เฮ้ย มันก็ไม่ได้น่ากลัวอะไรนี่ ผมเริ่มสนุกกับมันและอยากรู้ว่ามันเกิดจากอะไร ครั้งที่ 2 ผมนอนอยู่ในห้อง

เป็นช่วงพลบค่ำ พอตื่นมามันก็มาจริงๆแต่ครั้งที่ 2 โป๊ะแตก ผมกลับสังเกตุเห็นว่าในห้องนอนผมทำไมมีโต๊ะหมู่บูชาในห้องได้ทั้งๆที่มันตั้งอยู่ในห้องพระ

ก็เหมือนเดิมยื้อกันไปมามันก็คลาย  ครั้งที่ 3 เหมือนเดิมครับแต่ครั้งนี้ไม่มีโต๊ะหมู่บูชา ผมกลับเห็นไฟดาวน์ไลท์บนฝ้าเพดานในห้องมี 4 ดวง ทั้งๆที่

มันมีแค่ 2 ดวง ผมเลิกกลัวตั้งแต่นั้นมา

        การสันณิฐานของผมอาการนี้น่าจะเกิดจาก 1.อาการเพลียของร่างกาย  2.มีสิ่งที่ทำค้างไว้ยังไม่เสร็จ  3.ห่วงเรื่องงานหรืออื่นๆ  ในส่วนของผม

เป็นข้อ 1และ2 ร่างกายอ่อนเพลียและยังทำงานค้างไว้ พอนอนไปก็ต้องห่วงว่าต้องตื่นมาทำงาน

     **** เมื่อร่างกายอ่อนเพลียและอยู่ในช่วงหลับลึก สมองบางส่วนตื่นขึ้นมา.....แล้วตัวเราเองคิดว่า "เราลืมตา" แต่จริงๆแล้วเราไม่ได้ลืมตาเรายังคง

หลับตา และสิ่งที่เราเห็นจากภาพต่างๆนั้นมันมันคือการจดจำของสมองจดจำว่าก่อนนอนเรานอนที่ไหนสภาพในห้องเป็นอย่างไรบ้าง บางคนเห็นเงาดำ

มาทับร่างหรือกดร่างไม่ให้ขยับ มันคือจินตนาการของตัวเองล้วนๆครับ นั่นเป็นคำอธิบายว่าทำไมเราถึงเห็นภาพผิดเพี้ยนไปจากสภาพห้องเดิม

เมื่อสมองบางส่วนตื่นขึ้นมาแต่ทำไมร่างกายถึงไม่ขยับ มันเป็นอาการเดียวกับตอนเราฝัน เราฝันว่าเราวิ่งไปวิ่งมาแต่ทำไมร่างกายเราถึงไม่ขยับ

นั่นเพราะว่าสมองในส่วนการสั่งงานระบบไฟฟ้าในร่างกายยังไม่ทำงาน เราจึงไม่สามารถบังคับให้เราลืมตาหรือขยับตัวได้  ทุกวันนี้อาการนี้หายไปแล้ว

อาจจะเพราะว่า 1.เราเลิกกลัว 2.เปลี่ยนงานเป็นแบบที่เราชอบและทำตอนไหนก็ได้ไม่มีห่วงเรื่องงาน