ยืมไอดีของเพื่อนมาโพสต์นะครับ
คือ ผมสูญเสียคุณพ่อไปตั้งแต่จำความไม่ได้ และใช้ชีวิตอยู่กับคุณแม่มาตลอด ผมรักแม่มากเลยครับ ถือว่าแม่เป็นส่วนหนึ่งของชีวิต
แต่สุดท้ายคุณแม่ของผม ท่านก็ได้จากไปด้วยโรคมะเร็ง เมื่อผมอายุ 11 ปี (ตอน ป.5)

เข้าเรื่องเลยนะครับ ...
หลังจาก คุณแม่ผมเสียชีวิต ผมก็ไม่รู้จะทำไงต่อ เพราะพวกน้าๆของผมก็ได้ปัดความรับผิดชอบที่จะดูแลผม ไม่มีใครที่รับผมอยู่ด้วยเลย
จนสุดท้าย ป้าผมก็ได้รับผมมาดูแล (แต่อาจจะฟังเหมือนเรื่องจะจบด้วยดีนะครับ แต่ไม่ใช่เลย !) ...
หลังจากผมอยู่บ้านป้า (ในบ้านมียายผม และผม รวม 3 คน) ซึ่งอยู่ด้วยกันแต่ไม่มีใครสนใจผมเลยครับ ทั้งเรื่องค่าใช้จ่ายต่างๆ
ซึ่งถ้าขอเงินไปใช้ ทั้งที่บอกว่าไปใช้ในการเรียน ก็จะโดนดุด่า หาว่าโกหกบ้างอะไรบ้าง ทั้งทีป้าผมเองซื้อของให้คนนู่นคนนี่อย่างสบายๆ
และถ้าจะไปทัศนศึกษา ป้าผมก็ไม่ให้ไป บอกว่า ไปทำไหม ไปได้อะไร ป้าผมจะกักขังผมไว้ในบ้าน นอกจากจะไปเรียน และถูกใช้งาน
ตลอดเวลาเลย ถ้าเราทำอะไรผิด เช่นทำจานแตก ซื้อของผิด ก็จะถูกทำร้ายร่างกาย โดนไม้ฟาดทั้งตัว โดนเตะ โดนกระทืบจากป้าผมเอง
อยู่บ้านแบบใช้ชีวิตแบบหวาดระแวงตลอดเวลา ขนาดเวลาทานข้าว ก็ยังโดนด่า ซึ่งตอนที่แม่ผมอยู่ ทุกคนเหมือนจะดีต่อผมมากๆ
ส่วนเรื่องเงินที่ผมใช้จ่าย ส่วนใหญ่จะได้มาจากการทำงานสวนงานไร่ เช่น ถอนหญ้า ขุดดิน ปักไม้ ปูฟาง ต่างๆ ซึ่งเหนื่อยมากเลยครับ
แต่พอได้เงินมา ต้องเอาไปให้ป้าอีก ซึ่งเขาบอกว่า ต้องกินต้องใช้ แต่เขากลับไม่ทำอะไรเลย ได้แต่ขอเงินจากสามีเขา
ในช่วงมัธยมปลาย ผมต้องสอบเข้ามหาวิทยาลัย ซึ่งต้องอ่านหนังสือ แต่ก็โดนดุด่าทุกวัน และบ้างครั้งถ้าผมกลับบ้านช้า จะโดนไล่ออก
จากบ้าน แต่ที่ดีบ้านใกล้ๆ ได้ช่วยพูดกับป้าผม เลยให้เข้าบ้าน แต่ก็โดนด่าบุพการีอย่างหยาบคาย เป็นอย่างนี้ทุกครั้ง

ซึ่งตอนนี ผมอยู่มหาวิทยาลัยแล้ว ค่าใช้จ่ายก็หาได้ด้วยตนเอง และได้ออกมาจากบ้านหลังนั้นเป็นที่เรียบร้อยแล้ว แต่ป้าผมยังโทรให้
กลับบ้าน และบอกว่า ถ้าเรียนจบแล้ว มีงานทำ ต้องส่งเงินให้เขาทุกเดือน

ซึ่งผมไม่รู้จะทำอย่างไรดีครับ ไม่มีใครจะปรึกษา ผมกลัวมาก
ที่จะต้องกลับไปหาครอบครัวตนเอง แต่ถ้าไม่ไปจะดูอกตัญญู
แต่ไปก็ไม่มีความสุขอยู่ดี รู้สึกกลัวทุกทีที่เจอครอบครัว
.
.
เกลียดครอบครัวตัวเอง ถือเป็นโรคจิตหรือเปล่าครับ ?
และผมควรทำอย่างไรดี จะตัดครอบครัวไปเลยได้ไหม ?