พูดถึงวันแห่งความรักที่ใกล้จะเข้าถึงในวันพรุ่งนี้ วันนี้ผมก็ขอเสนอ นิยามความรักของนักกฎหมายมาให้หลายๆท่านผู้ที่อาจจะคิดว่ากฎหมาย "ไร้หัวใจ" มาลองดูคำพิพากษาศาลฎีกากันดีกว่าครับ ว่าคำว่า "ความรัก" ในแบบฉบับศาลฎีกา ได้อธิบายไว้ว่าอย่างไร

---

โดยกระผมขอยกคำพิพากษาฎีกาที่ ๖๐๘๓/๒๕๔๖ ที่ว่าด้วยเรื่องของความรัก ไว้ว่าอย่างนี้ครับ
"...ศาลเห็นว่า "ความรัก" เป็นสิ่งที่เกิดจากใจ ไม่อาจบังคับกันได้ ความรักที่แท้จริง คือ ความปรารถนาดีต่อคนที่ตนรัก ความยินดีที่คนที่ตนรักมีความสุข การให้อภัย เมื่อคนที่ตนรักทำผิด และการเสียสละความสุขของตน เพื่อความสุขของคนที่ตนรัก ...

ส่วนที่จำเลยฎีกาว่า จำเลยถูกผู้ตายข่มเหงจิตใจอย่างร้ายแรงด้วยเหตุอันไม่เป็นธรรม เพราะจำเลยกับผู้ตายมีความสัมพันธ์ฉันคนรัก แต่ผู้ตายต้องการเลิกความสัมพันธ์กับจำเลย ไปมีรักกับผู้ชายคนใหม่ จำเลยจึงบันดาลโทสะฆ่าผู้ตายนั้น

ศาลเห็นว่า จำเลยปรารถนาจะยึดครองผู้ตายเพื่อความสุขของจำเลยเอง เมื่อไม่สมหวัง จำเลยก็ฆ่าผู้ตาย เป็นความคิดและการกระทำที่เห็นแก่ตัว เห็นแก่ ได้ของจำเลยโดยฝ่ายเดียว มิได้คำนึงถึงจิตใจ และความรู้สึกของผู้ตาย หาใช่ความรักไม่ ทั้งเป็นความเห็นผิดที่เป็นอันตรายต่อสังคมอย่างยิ่ง

ดังนี้ แม้จะฟังข้อเท็จจริงได้ตามที่จำเลยฎีกา ก็ถือไม่ได้ว่าจำเลยถูกผู้ตายข่มเหงอย่างร้ายแรงด้วยเหตุอันไม่เป็นธรรมจนเป็นการบันดาลโทสะ (มาตรา 72 ประมวลอาญา) กรณีนี้จึงไม่มีเหตุผลใดที่ศาลจะลงโทษจำเลยน้อยกว่าที่กฎหมายกำหนดไว้..."

เป็นยังไงบ้างครับเรื่องของความรักฉบับนักกฎหมาย เป็นคำอธิบายที่เป็นลายลักษณ์อักษรซะด้วยนะครับ คริๆ...สงสัยศาลท่านคงกำลังมีความรักกระมั่งครับ