ช่วงโปร
- แรกๆอะไรก็ดี บอกคิดถึงตลอดเวลา บอกแล้วบอกอีกบอกแล้วบอกอีกจนตูรำคาญ
- เอยปากว่าอยากเจอทุกวัน อยากไปเที่ยวด้วยกินข้าวดูหนัง นั่งจ้องตา จูงมือ โอ๊ย โรแมนติกหวะ
- ชวนไปบ้านพ่อแม่ อยากให้เราเจอพ่อกันแม่ในฐานะว่าที่ลูกสะใภ้ อยากให้เจอกับน้องจะได้สนิทกันเอาไว้  ส้นทีนนนนน
- บอกรัก พูดอย่างกับตัวเองเป็นพระเอกเกาหลี เราจะรักกันตลอดไป ดีใจที่มีเราเป็นแฟน โชคดีโครตๆ ปากหวานเฮียเฮีย
-  คุยได้ตลอดถึงแม้ว่าพี่จะทำงานแต่พี่ก็มีเวลาคุยกะแฟนเสมอ เฮ้อ ไอ้จัตตต
- อ่านตอบไลน์รวดเร็วอย่างกะคีปานาวุธ เพราะใจพี่อยากคุยกับแฟนนน โถถถ ไอ้หน้าชิสุ
- คิดภาพตอนที่เราอยู่ด้วยกันแล้วมีความสุขจัง อยากนอนกอดเราที่สุด คงอุ่นทั้งคืน น้ำเน่าอิบหายยย
ช่วงหมดโปร
- จากที่บอกคิดถึงกัน คำพูดพวกนี้เริ่มหายไป หายไป และหายไป จนเรารู้ตัวแล้วว่ามันเปลี่ยนไปแล้ว
- จากที่เคยพูดอยากเจอกันทุกวัน เวลา หลังๆกลับไม่มีแม้แต่คำพูดชวนสักครั้ง จนเรารู้สึกไม่ดีและนอยอย่างมาก แต่ก็ต้องทำใจเพราะรู้แล้วว่าอะไรมันเปลี่ยนไปแล้วจริงๆ
- บ้านพ่อ บ้านแม่ ไม่ต้องพูดถึง มันกลัวอยู่ทุกวันว่าเราจะขอไป ทั้งที่เราไม่เคยเอยปากอยากจะขอไปถ้าเจ้าของบ้านเค้าไม่ชวน
- จากที่โทรหาทุกคืน นับวันยิ่งหายไป โทรน้อยลงเรื่อยๆๆ จนเรารู้สึกได้ พอเราบอกว่าทำไมไม่โทรหาเราเลย มันตอบกลับว่าพี่เหนื่อย ทำงานทั้งวัน ไหนจะออกกำลังกายอีกกลับบ้านมาเลยนอนตายห่าไปเลยย
- เวลาทำงานพี่มีค่า ชาติกว่ากว่าจะตอบข้อความเรา ให้เรารอแล้วรออีกบางทีแม้งให้รอข้ามคืนเลย
- ไม่ใส่ใจไม่สนใจว่าเราจะรู้สึกยังไงว่าเราจะรอหรือนอยมากแค่ไหนไม่สนอะ ตูกลายเป็นของตายสำหรับคุณเมิงแล้วหรือยังไง อีเวนเอ้ยยย
   ปล...... แบบว่าไม่ไหวจริงๆ เราคงโชคร้ายเองที่เจอสถานการณ์แบบนี้ เราทนมาได้9 เดือน ถือว่าสิ้นสุดกันที หลังจากเลิกกันมันทำให้เราไม่กล้ามีความรักอีกเลย กลัวเจ็บ กลัวเสียใจ และที่สำคัญกลัวผู้ชาย เข็ดไปอีกนานเลยยยย
             อาจจะหยาบคายบ้าง แต่มันคือความรู้สึกเศร้าเสียใจ อึดอัดของเรา และเราเชื่อว่าผู้หญิงทุกคนก็เคยเจอประสบการณ์แย่ๆแบบเราเหมือนกัน